Gabriel d'Arboussier | |
Gabriel d'Arboussier w 1960 roku w Dakarze. | |
Funkcje | |
---|---|
Przewodniczący Wielkiej Rady AOF | |
1958 - 1959 | |
Ministerstwo Sprawiedliwości | |
1960 - 1962 | |
Ambasador | |
Zastępca | |
1945 - 1946 | |
Grupa polityczna | URR |
Biografia | |
Data urodzenia | 14 stycznia 1908 |
Miejsce urodzenia | Djenné (Francuski Sudan), Francuska Afryka Zachodnia (AOF) |
Data śmierci | 21 grudnia 1976 (w wieku 68 lat) |
Miejsce śmierci | Genewa ( Szwajcaria ) |
Narodowość |
Senegalski francuski |
Partia polityczna | Afrykański Rajd Demokratów |
Zawód | Prawnik |
Rezydencja | Gabon |
Gabriel, markiz d'Arboussier , jest politykiem francuskim i senegalskim. Urodził się w14 stycznia 1908w Djenné we francuskim Sudanie (obecnie Mali ) i zmarł21 grudnia 1976w Genewie , w Szwajcarii .
Gabriel d'Arboussier jest synem barona Henri d'Arboussier-Monplaisir, gubernatora kolonii, z bogatej rodziny plantatorów z Gwadelupy oraz muzułmańskiej matki Aminaty Ali Koita, księżniczki Mossi, potomka El Hajj Omara .
Od małżeństwa w 1946 roku z Antoinette Neves miał czworo dzieci.
Gabriel d'Arboussier rozpoczął w latach trzydziestych XX wieku, po studiach na wydziałach prawa w Paryżu i Tuluzie, a następnie w szkole kolonialnej , gdzie pracował jako administrator kolonii. Był także byłym uczniem kolegium Sorèze .
W 1945 roku poseł Gabon do 1 ponownego zgromadzenia konstytucyjnego, wraz z Houphouet-Boignym, założycielem Afrykańskiego Rajdu Demokratów (RDA), został sekretarzem generalnym. W 1947 roku został dokooptowany przez swoją partię na doradcę Unii Francuskiej (na Wybrzeżu Kości Słoniowej ). W 1949 r., Wiceprzewodniczący Światowego Ruchu Wspierania Pokoju , podróżował po świecie. Jego podróż do Związku Radzieckiego uświadomiła mu, że szybki nadejście komunizmu w Afryce wydaje się bardzo hipotetyczne.
Barwna, kultywowana i błyskotliwa postać, d'Arboussier szybko wszedł w konflikt z Houphouet-Boignym w kierunku RDA. Blisko PCF, krytykuje swojego starszego za stopniowe zbliżanie się do MRP . Ta zdecydowana opozycja przyniosła mu utratę mandatów w RDA i Unii Francuskiej .
Krajowa karieraPierwszy wiceprzewodniczący, a następnie przewodniczący Wielkiej Rady AOF od marca 1958 do stycznia 1959.
Po fali dekolonizacji został ministrem sprawiedliwości Senegalu (1960-1962).
Kariera międzynarodowaNastępnie rozpoczął karierę jako urzędnik międzynarodowy: