Ucieczka kapitału angielskiej 1774 jest epizodem w historii brytyjskiego gospodarczego, które spowodowało masową wyjściu z Królestwa złotych i srebrnych monet. Ale dzięki banknotom, które po raz pierwszy rekompensowały brak monet, kryzys finansowy nie doprowadził do kryzysu gospodarczego, ponieważ rewolucja przemysłowa miała tendencję do przyspieszania.
Anglia następnie w przededniu wojny o niepodległość przyszłości Stanów Zjednoczonych , jeden z jej kolonii, która odbędzie się między 1776 i 1784, ale którego początki są odczuwalne. Ta wojna zagrozi finansom królestwa i zagrozi rynkom eksportowym. Jeszcze przed wojną na wyspie iw jej imperium panowały wysokie podatki, znacznie wyższe niż na kontynencie europejskim, powodujące zmęczenie wielu oszczędzających, którzy będą się bać wybuchu wojny.
Jednak gospodarka angielska stawia opór dzięki obecności, wcześniej niż w innych krajach, wielu banknotów, akceptowanych i uznanych dzięki spuściźnie brytyjskiej rewolucji finansowej , która w 1694 r. Stworzyła Bank Anglii .
W 1774 roku Anglia pozwoliła uciec swoim złotym i srebrnym monety. Ta sytuacja, na pierwszy rzut oka nienormalna, nie przeszkadza jej: „szczyt obiegu pieniądza już w domu zajmują banknoty Banku Anglii i banków prywatnych”, wyjaśnia historyk Fernand Braudel .
Konsekwencją tego epizodu będzie głosowanie w 1797 r. Nad ustawą o restrykcjach bankowych , kiedy to ucieczka kapitału zostanie wznowiona i pogorszona na tle wojen napoleońskich i oczekiwania na przyszłą blokadę kontynentalną. Ta wyjątkowa ustawa zawiesza na sześć tygodni wymienialność na złoto banknotów emitowanych przez Bank of England . Zawieszenie będzie faktycznie trwało 24 lata, a wymienialność banknotów na złoto nie będzie ponownie możliwa do 1821 r., Zgodnie z ustawą o wznowieniu płatności gotówkowych .
W kraju tym były już, ale znacznie wcześniej, dwa epizody tego samego typu, uważane za bardziej niepokojące w swoim czasie: angielski kryzys monetarny lat pięćdziesiątych XVI wieku , a następnie, półtora wieku później, angielski kryzys monetarny lat dziewięćdziesiątych XVII wieku . Obie zostały rozwiązane przez wybicie nowej waluty, aby złagodzić utratę zaufania do srebrnych monet.
Ucieczka angielskiej stolicy w 1774 r. I ta, która miała miejsce przed 1797 r., Opróżniła jednak obiegi małych i średnich pieniędzy. Nieco później we Francji, podczas rewolucji, skandal związany z przypisywaniem do pieniądza papierowego częściowo podkopał zaufanie do papierowych pieniędzy, nawet jeśli angielski przemysłowiec, taki jak John Wilkinson, kupił delegatów, aby ich wspierać.
Prawie 40 milionów szylingów zostało wybitych w Anglii między 1816 a 1820 rokiem, a także 17 milionów pół i 1,3 miliona koron. Tak więc w 1848 r. Połączona podaż pieniądza we Francji , Anglii i Stanach Zjednoczonych nadal składa się z 63% gatunków metali i tylko 20% banknotów.