Fuga i Chorale (Honegger)

Fuga i Chorale H. 14
Przykładowy obraz artykułu Fugue and Choral (Honegger)
Piszczałki organowe. Fugue et chorale to jedyne dzieło kompozytora na ten instrument.
Muzyka Arthur Honegger
Efektywny Organ
Przybliżony czas trwania 5 minut 20 sekund
Daty składu 1917
Dedicatee • Fuga do Charlesa-Roberta Martina
• Chóralna do Andrée Vaurabourga

Fugue et Choral ( H. 14 ) Arthura Honeggera to utwór organowy , skomponowany w 1917 roku , jedyny na ten instrument kompozytora.

Geneza

Młody kompozytor spędził lato 1917 roku w Carantec w Bretanii z pianistą i towarzyszem Andrée Vaurabourgiem , który miał zostać jego żoną w połowie lat 20. Po powrocie do Paryża wysłał list do rodziców na3 wrześniai precyzuje: „Od powrotu pracuję nad kwartetem, prawie skończyłem dwa preludia na organy i zacząłem nową przygodę z orkiestrą, która będzie grała w Konserwatorium tej zimy”. Wymienione utwory to odpowiednio Premier String Quartet , Fugue i Choral na organy oraz Le Chant de Nigamon na orkiestrę.

Ten utwór organowy jest jedynym utworem kompozytora na ten instrument. La Fugue jest dedykowana jego mistrzowi z Le Havre Robertowi-Charlesowi Martinowi, a śpiew chóralny Andrée Vaurabourgowi.

Wpływy

Jeśli słychać francuskie wpływy Claude'a Debussy'ego i Germanika za pośrednictwem Maxa Regera czy Césara Francka , to utwór ma swoją oryginalność, zwłaszcza w „niezwykle zwartej i złożonej polifonii chromatycznej”.

Struktura i analiza

Utwór podzielony jest na dwie części, fugę i chorał. Całkowity czas pracy obu części wynosi około 5 minut i 20 sekund.

Fuga

Fuga jest oznaczony Moderato , napisany w cis -moll. Artykuł jest artykułowany na 3 taktach i przedstawia cztery wprowadzenia tego tematu, po których następuje modulacja, następnie reekspozycja z użyciem toniku trzymanego na pedalboardzie i kończy się krótką kodą .

Chóralny

W chorale wspomina się o Lento sostenuto , napisanym w d -moll, które można usłyszeć dopiero po preludium. Następuje diatoniczna melodia chorału i zawiera wiele chromatyki. Napisany na cztery głosy chór ujawnia wczesne mistrzostwo w pisaniu kontrapunktowym , zainspirowane nauczaniem André Gedalge w Konserwatorium Paryskim . Chorał kończy się kodą na pedale tonicznym D- dur.

Dyskografia selektywna

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Źródła i referencje

  1. str. 53
  2. s. 297-298
  1. str. 26

Inne referencje