Frou Frou-les-Bains to muzyczny spektakl przez Patrick Haudecœur stworzony w teatrze Daunou w 2001 roku .
Odkrywamy, jak reżyser i jego pracownicy dopracowują przygotowania do nadchodzącego sezonu w uzdrowisku Frou-Frou les Bains. Baptistin i Juliette utrzymują w sekrecie romantyczny związek, Juliette prosi swojego kochanka, aby poszedł i poprosił jej ojca, dyrektora lokalu, o rękę, ale on się tego boi. W tym samym czasie ojciec Juliette wyznacza córce męża: Charlesa de Morton la Garenne, który przychodzi jako klient na leczenie z matką. Ma nadzieję, że Charles poprosi o rękę córki podczas swojego pobytu. Jednak gdy przybywają pierwsi kuratorzy, reżyser i Baptistin zdają sobie sprawę, że źródło, które regularnie dostarczało Frou-Frou les Bains, jest suche.
Kiedy przyjechała baronowa Morton la Garenne ze swoim synem, Charlesem, wchodzą inni kuriści: Ferdinand Gronsard i Mathilde Moulin. Gronsard jest agentem finansowym, wierząc w swoją charyzmę Donjuanesque, Baptistin zabiera go za hydraulika. Podróżował aż do wyleczenia w towarzystwie Mathilde Moulin, samotnej, nieszczęśliwej w miłości, przygnębionej. Jego depresję potęguje śmierć jego psa, Kiki, w drodze na leczenie w rzece, w której utonął, próby ratowania go przez Ferdynanda Gronsarda nie powiodą się. Gdy tylko dotarła do spa, Gronsard złożył dwór Mathilde Moulin, wysłał jej anonimowy list, bardzo surowy, źle wysłany, który trafił w ręce baronowej, która przez swoje nimfomanki była zachwycona swoim pobytem w leczeniu.
Juliette niecierpliwie czeka, aż Baptistin zmierzy się ze swoim strachem i porozmawia ze swoim przełożonym. Aby zmotywować kochanka, udaje, że kocha Karola, by Baptistin był zazdrosny. W tym samym czasie Mathilde Moulin znajduje Baptistina, którego poznała już podczas pobytu w Paryżu, który pozbył się jej, wmawiając jej, że jest legionistą na pustyni Gobi. Ferdinand Gronsard nadal uwodzi Mathilde Moulin, ale ta ostatnia, zakochana w Baptistinie, pozostaje obojętna na wszystkie jego postępy. Baptistin pomoże wtedy Gronsardowi uwieść ją, a tym samym pozbyć się jej na dobre.
Wczesnym rankiem widz odkrywa ukryty romantyczny związek między Charlesem a pracownicą spa, Madeleine Grumeaux. Ferdinand Gronsard pomaga Baptistinowi przezwyciężyć strach i przygotowuje go do rozmowy z dyrektorem kuracji. Jednak niesamowite nieporozumienie wywraca wszystko do góry nogami. Po rozmowie z Gronsardem reżyser uważa, że Charles ostatecznie zdecydował się poślubić swoją córkę, a Gronsard wyznaczył Baptistina.
Reżyser biegnie, aby powiedzieć baronowej o związku dwójki ich dzieci. Charles ze swojej strony rozumie, że jego matka wyraża zgodę na jego związek z Madeleine Grumeaux. Jeśli chodzi o Juliette, wierzy, że Baptistin w końcu odważył się porozmawiać z ojcem. Ale wkrótce potem prawda wychodzi na jaw i przywraca wszystkie nieporozumienia, które do tej pory były nieustannie wzmacniane. Potem następuje zakończenie sztuki. Gronsard ponownie staje się agentem finansowym w oczach wszystkich i nie jest już brany za hydraulika, Charles przedstawia Madeleine swojej matce, Juliette sprawia, że jej miłość do Baptistina wybucha na oczach ojca, wbrew jej woli. Potem pojawia się niezapomniany chaos, w którym wszystkie postacie zostały szczęśliwie połączone od bardzo odległych czasów, na długo przed ich spotkaniem w Frou-Frou les Bains. Wszystkie są uznawane za niezgodne z więzami pokrewieństwa. Mathilde Moulin, na krawędzi samobójczej rozpaczy, w końcu znajduje swojego Kiki (swojego psa).
Bohaterowie przyszli na lekarstwo i nie zauważyli najmniejszej kropli wody. Jednak nie nudzą się ani przez sekundę. Jedynie jowialna atmosfera panująca we Frou-Frou les Bains zadowoliła ich z pobytu.
Końce jednoczęściowe z piosenką Amusez-vous z refrenem o Albert Willemetz i Werner Richard Heymann , który służy jako wyraźny morał.