Popularny front (Chile)
Front Ludowy był koalicja polityczna i wyborcza w Chile od lewej że z zebranych 1937 do 1941 Komunistyczna Partia The Partia Socjalistyczna The Partia Demokratyczna The Party Radical Socjalistyczna The Partia Radykalna The Narodowy Falangi (Christian Społeczny) oraz Konfederacja pracowników Chile .
Kryzys gospodarczy z 1929 roku trafił Chile bardzo twarde i odzysku, pod przewodnictwem Arturo Alessandri Palma , wspierany przez centrum i na prawo, był bardzo powolny. Lata 30. charakteryzowały się również wyraźną niestabilnością polityczną.
Front Ludowy doszedł do władzy w grudniu 1938 roku . W 1942 r. Przyjął nazwę Sojuszu Demokratycznego i pozostał u władzy do listopada 1952 r. , Wprowadzając Chile w okres stabilizacji. Na jej czele stanęła Partia Radykalna, z której wywodzili się trzej Prezydenci Rzeczypospolitej tego okresu.
- Przewodniczący Pedro Aguirre Cerda (1938/1941) wdrożyć politykę interwencjonizmu wyglądał jak New Deal Chilijska, rozwijającego się do zabezpieczenia społecznego , poprawy zdrowia (the D r Salvador Allende pełnił funkcję ministerialną od 1938 do 1940), nacjonalizację przedsiębiorstw oraz zachęcanie produkcja przemysłowa za pośrednictwem organu państwowego, Corporación de Fomento de la Producción , odpowiedzialnego za kierowanie inwestycji publicznych do sektorów priorytetowych. Wprowadzona polityka przemysłowa nazywana była substytucją importu : polegała na przykład na podwyższeniu ceł w celu podwyższenia cen towarów importowanych, a tym samym względnie obniżenia cen chilijskich produktów wytwarzanych, co pozwoliło zwiększyć popyt, a tym samym pobudzić chilijskie produkcja przemysłowa. Poczyniono również duży wysiłek na rzecz edukacji publicznej, na przykład utworzono ponad 1000 nowych szkół podstawowych i zatrudniono 3000 nowych nauczycieli.
- Jego następca, Juan Antonio Ríos (1942/1946) zerwał stosunki dyplomatyczne z państwami Osi i zaangażował Chile u boku aliantów w wojnę.
-
Gabriel González Videla (1946/1952) rozpoczął od zatrzaśnięcia lewego drążka, a nawet wprowadził, niespotykane w Ameryce Łacińskiej , trzech komunistycznych ministrów do swojego rządu. Ale Stany Zjednoczone wywarły większą presję, ponieważ Chile było bardzo zależne od zagranicznego kapitału, zwłaszcza Ameryki Północnej.
W 1948 r. „Prawo permanentnej obrony demokracji”, znane jako „przeklęte prawo”, zdelegalizowało Komunistyczną Partię Chile . Ustawa ta została uchylona w 1958 roku dzięki reorganizacji sojuszy lewicowych.
W 1952 roku Front Ludowy przegrał wybory, a do władzy powrócił Carlos Ibáñez del Campo , były prezydent popierany przez liberałów i konserwatystów.
Front Ludowy był nie tylko koalicją polityczną, jego stanowisko poparło wielu intelektualistów i artystów, takich jak Pablo Neruda czy Gabriela Mistral . Ponadto w tym czasie powstało wiele ruchów artystycznych, takich jak surrealistyczny kolektyw poetycki Mandragora. [1]
Bibliografia
-
(en) David R. Corkill , „ Chilijska Partia Socjalistyczna i Front Ludowy 1933-41 ” , Journal of Contemporary History , t. 11, n os 2/3 „Konflikt i kompromis: socjaliści i socjalizm w XX wieku” ,Lipiec 1976, s. 261-273 ( czytaj online ).
-
(en) Paul W. Drake , „ Chilijska Partia Socjalistyczna i polityka koalicyjna, 1932–1946 ” , The Hispanic American Historical Review , vol. 53, n o 4,Listopad 1973, s. 619-643 ( JSTOR 2511903 ).
-
(en) Julio Faúndez, Marksizm i demokracja w Chile: od 1932 do upadku Allende , Yale University Press, 1988.
-
(es) Enrique Brahm García i Jorge Montes Arraztoa , „ El Frente popular y la inmigración judía a Chile: de la apertura al cierre total ” [„Front ludowy i migracja Żydów do Chile: od akceptacji do całkowitego zamknięcia”] , Revista Chilena de Derecho , Pontificia Universidad Católica de Chile, vol. 39, n o 3,Wrzesień-grudzień 2012, s. 909-917 ( JSTOR 41803547 ).
-
(en) Marcus Klein , „ Nowe głosy chilijskiego faszyzmu i frontu ludowego, 1938-1942 ” , Journal of Latin American Studies , t. 33 N O 2Maj 2001, s. 347-375 ( czytaj online ).
-
(es) Pedro Milos, Frente popular en Chile: su configureación, 1935–1938 , Santiago, Lom Ediciones, 2008.