Rwandyjski front patriotyczny | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Prezydent | Paul Kagame |
Fundacja | 1987 |
Siedzenie | Kigali , Rwanda |
Pozycjonowanie | Złap to wszystko |
Ideologia |
Nacjonalizm Populizm |
Zabarwienie | Niebieskie niebo |
Stronie internetowej | www.rpfinkotanyi.rw/index.php?id=371 |
Reprezentacja | |
Zastępcy | 37/80 |
Rwandyjski Front Patriotyczny ( RPF ) jest partią polityczną w Rwandzie . Jego motto brzmi „Jedność-Demokracja-Rozwój” ( Ubumwe-Demokarasi-Amajyambere ).
RPF powstała w Ugandzie w 1987 - 1988 według Tutsi emigracji z pierwszej i drugiej Rzeczypospolitej Rwandy. Początki RPF sięgają 1979 r., Kiedy to została założona Fundacja Pomocy Uchodźcom Rwandy (RRWF), organizacja charytatywna, która przekształciła się w ruch polityczny, Rwandese Alliance for National Unity (RANU) w następnym roku. RPF pochodzi z RANU. W latach 1981-1986 niektórzy młodzi Tutsi z RANU zaangażowali się w partyzantkę Yoweri Museveni przeciwko Miltonowi Obote , ówczesnemu prezydentowi Ugandy, który prowadził ksenofobiczne kampanie przeciwko Tutsi. Według Gérarda Pruniera , ruch pana Museveniego liczy, kiedy przejmuje władzę, co najmniej trzy tysiące Tutsi z czternastu tysięcy ludzi. Wśród żołnierzy pochodzenia rwandyjskiego kilku zajmuje wysokie stanowiska w armii ugandyjskiej. Tak więc Fred Rwigema , założyciel RPF, był sekretarzem stanu ds. Obrony, a następnie doradcą prezydenta Museveniego. Paul Kagame jest szefem bezpieczeństwa wojskowego. Inni wygnani Tutsi to dowódca Sam Kaka, szef żandarmerii, D r Bayingana, szef wydziału zdrowia armii ugandyjskiej oraz dowódca Musitu odpowiedzialny za służbę szkoleniową.
Ta silna obecność w Rwandzie wzbudza krytykę w armii ugandyjskiej, a oficerowie naciskają na pana Museveniego, aby zostawił swoich sojuszników, jeśli nie kraj, przynajmniej ich funkcje. RPF postanowiła następnie siłą odzyskać władzę w Ruandzie. Tworzy oddział wojskowy, Rwandyjską Armię Patriotyczną , utworzoną przez oficerów Tutsi i żołnierzy armii ugandyjskiej. Pan Museveni nie robi nic, aby ingerować w konstrukcje RPF / APR. Pierwszy atak został uruchomiony 1 st października 1990 , oznaczając początek Wojna domowa w Rwandzie . Jednak to była porażka i Fred Rwigema został nawet zabity, w niejasnych i niejasnych okolicznościach, 2 października. 14 października Paul Kagame wrócił ze Stanów Zjednoczonych, gdzie odbył szkolenie wojskowe, aby zostać przywódcą RPF.
Kilka porozumień o zawieszeniu broni zostało podpisanych między rządem Rwandy a RPF, ale ta ostatnia naruszyła je wszystkie (w 1991, 1992 i 1993), aż do porozumień z Aruszy z sierpnia 1993 roku.
Tak zwane „umiarkowane” Hutu uciekające z Rwandy, rządzone przez Habyarimana, dołączyły później do RPF. Pasteur Bizimungu był jego oficjalnym przedstawicielem podczas negocjacji w Aruszy .
Cele RPF obejmowały w szczególności powrót uchodźców do Rwandy, odrzucenie pochodzenia etnicznego, które pogrążyło Ruandę w ludobójstwie , oraz walka o demokratyczną Ruandę. Jeśli chodzi o cele, do których dążą przywódcy RPF, pan Prunier uważa, że inspiruje je Yoweri Museveni. Chodzi o „utrzymanie władzy podejmowania kluczowych decyzji w znanym centrum, składającym się z uchodźców Tutsi z Ugandy, dodanie kilku wybranych„ outsiderów ”, w tym kilku niezawodnych Hutu, a następnie próba zbudowania oficjalnego przywództwa. -etniczny ”w wyglądzie elewacji. „ Ale w rzeczywistości od 1994 roku każdy rząd Rwandy składa się w większości z Hutu, a premier zawsze był Hutu. Dość szybko to samo stało się ze sztabem generalnym iw ministerstwach .
Partia większościowa od czasu ludobójstwa, RPF połączyła się z innymi partiami, tworząc rządy od czasów 19 lipca 1994. Jej liderem jest prezydent Paul Kagame .
Według sędziego Jean-Louisa Bruguière'a i Pierre'a Péana , to właśnie RPF jest autorem ataku z 6 kwietnia 1994 roku na samolot prezydenta Juvénala Habyarimany w towarzystwie jego burundyjskiego odpowiednika Cypriena Ntaryamiry . Atak z 6 kwietnia 1994 r., Który wywołał ludobójstwo na Tutsi, obrońcy tej hipotezy uważają, że RPF jest współodpowiedzialna za to ludobójstwo. Wykorzystanie ataku i niepewność co do jego sprawców w celu odwrócenia uwagi osób rzeczywiście odpowiedzialnych za ludobójstwo nie jest niczym nowym: sądy belgijskie skazały majora rwandyjskiego na 20 lat więzienia w dniu 6 lipca 2007 r. Za umożliwienie masakry belgijskich sił pokojowych wiosną 1994 r .; oskarżono go również o rozpowszechnianie plotek, że żołnierze belgijscy strzelali do samolotu przewożącego prezydentów Rwandy i Burundi. A prawnik skazańca potwierdził, że śmierć dziesięciu belgijskich żołnierzy będzie tylko jednym z epizodów wojny domowej, która trwała od 1990 roku.
Większość obrońców tej tezy opiera się na wnioskach sędziego Bruguière odpowiedzialnego za śledztwo w sprawie ataku. Belgijski dziennikarz Philippe Brewaeys, Blacks and White Liars , postanowił pokazać słabości akt Bruguière, wskazując na niekonsekwencje i manipulacje, których była ona przedmiotem. Od czasu wznowienia sprawy przez sędziego Marca Trévidica , który prowadził śledztwo na miejscu w towarzystwie ekspertów balistycznych, wnioski pozostają niepewne. Podczas gdy Camp Kanombe, najbardziej prawdopodobny punkt startu pocisków, był prawdopodobnie dostępny tylko dla straży prezydenckiej lub Francuzów, eksperci nie wykluczali możliwości wystrzelenia rakiet spoza obozu. Nie jest wykluczone, że komandosowi RPF, „komandosowi sieci”, udało się przedostać za linie armii rządowej u stóp wzgórza Masaka, przed obozem wojskowym Kanombe, który znajduje się na wschód od lotniska. Komandos ten byłby wyposażony w dwa pociski SAM 16 pochodzenia radzieckiego przez Ugandę , tylną bazę RPF, i których numery seryjne są znane. Strzeliłby do samolotu podczas lądowania, a następnie porzucił wyrzutnie rakiet, które zostałyby znalezione przez armię rwandyjską w Masace.
Według ONZ , Amnesty International , Human Rights Watch , Lekarzy na rzecz Praw Człowieka , Międzynarodowego Centrum Praw Człowieka i Afrykanistów, takich jak Filip Reyntjens , wojska RPF dopuściły się licznych nadużyć wobec ludności Rwandy podczas wojny domowej, która rozpoczęła się w 1990 r. kontrola kraju od kwietnia do lipca 1994 r., a następnie w następnych latach 250 000 do 400 000 zgonów według André Guichaoua . Gerald Gahima, prokurator generalny Rwandy od 1994 do 2003 roku członek RPF aż do tej pory, potwierdziły te oskarżenia, w rozmowie z dziennikarzem Thierry Cruvellier w dniu 5 grudnia 2000: „RPF zobowiązał łamania ludzkich . Praw„człowieka , wojenne zbrodnie i przestępstwa przeciwko ludzkości ”. Reporterzy bez Granic również potępiają łamanie wolności prasy i klasyfikują reżim RPF jako „drapieżników wolności prasy” z raportu z 2007 r. I ponownie w 2013 r. Według opinii organizacji praw człowieka W kategoriach ludzkich RPF zachowywałaby się niemal jak jedna partia, starałaby się nie dopuścić do powstania partii opozycyjnych i prowadziłaby do agresywnych aresztowań i więzień ( Faustin Twagiramungu , Victoire Ingabire ).
Masakry popełnione przez niektórych żołnierzy i oficerów RPF dokonali ci, którzy w trakcie swoich postępów w kwietniu-czerwcu 1994 r. Odkryli masakrę własnych rodzin. Żołnierze i oficerowie złapani na gorącym uczynku stawali przed sądem wojennym i rozstrzeliwani, często tego samego dnia. Personel był trudny w tej kwestii, a Paul Kagame był bardzo przywiązany do narzucania wzorowego obrazu RPA w obliczu ludobójstwa. Pozostali sprawcy, ponad tysiąc według samego Kagame, po śledztwie przeprowadzonym przez sąd wojskowy, zostali skazani na ciężkie kary więzienia . W 2013 roku nie uzyskali jeszcze zwolnienia warunkowego ani ułaskawienia, podczas gdy ponad dwie trzecie skazanych i uwięzionych ludobójców zostało już zwolnionych i ponownie włączonych do życia cywilnego w Ruandzie (odzyskanie ich mienia, stanowiska w administracji, bankach, ministerstwach, transport publiczny lub handel) .
Rząd RPF jest również krytykowany za udział w konfliktach w Demokratycznej Republice Konga , w której brało udział kilkanaście państw afrykańskich, oraz za ogromny wkład w grabieże jej zasobów naturalnych.
Od 2005 r. We Francji i Hiszpanii wszczęto postępowania sądowe przeciwko przywódcom RPF w sprawie zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i zabójstw. Wiemy, co stało się z postępowaniem wszczętym we Francji przez sędziego Bruguière (patrz wyżej) i od tego czasu poprawa stosunków między Francją a Ruandą była również okazją do wizyty prezydenta Nicolasa Sarkozy'ego w Rwandzie. Według dochodzenia hiszpańskiego wymiaru sprawiedliwości RPF byłaby odpowiedzialna za śmierć 7 milionów ludzi, co jest szacunkiem całkowitej liczby osób zabitych podczas dwóch wojen w Kongu, próbując w ten sposób zmienić oskarżenie o ludobójstwo do „przeciwdziałania ludobójstwu” „Lub„ podwójnego ludobójstwa ”, ofiar wojny (żołnierze FAR i FARDC, bojówki Interahamwe i cywilne ofiary uboczne), których nie można zasymilować z ofiarami ludobójstwa (odniesienie: ONZ ). Ponadto dziesiątki tysięcy cywilów zostało wykorzystanych jako ludzkie tarcze przez rozgromione FAR i Interahamwe, ku rozczarowaniu tamtejszych organizacji pozarządowych. Taka była ich taktyka po wtargnięciu do Zairu w lipcu 1994 roku.