Francois Rochebrune

Francois Rochebrune Obraz w Infoboksie. François Rochebrune w mundurze pułkownika
z Zouaves de la Mort  (w) . Biografia
Narodziny 1830
Wiedeń
Śmierć 1870
Święta Chmura
Narodowość Francuski
Czynność Wojskowy
Inne informacje
Stopień wojskowy Pułkownik
Różnica Krzyż Niepodległości z mieczami

François Rochebrune (po polsku  : Franciszek Rochebrune ) lub François Rochebrun to francuski żołnierz urodzony1 st styczeń 1.830w Vienne ( Isère ) i zginął w akcji dnia19 stycznia 1871 r.podczas oblężenia Paryża . Po odbyciu służby w armii francuskiej, w żuawach , w czasie wojny krymskiej , przez dwa lata pracował jako nauczyciel języka francuskiego w Polsce , po czym wrócił do żuawów na 5 lat w stopniu sierżanta. W 1862 wrócił do Polski. W czasie powstania styczniowego 1863 r. przeciwko armii rosyjskiej stworzył i kierował polską jednostką pod nazwą „ Żuawowie Śmierci  (w)  ” . Po kilku miesiącach awansował na generała. To właśnie udział w powstaniu polskim przyniósł mu rozgłos.

Biografia

François Rochebrune urodził się w Vienne w Isère on1 st styczeń 1830, pod nazwiskiem François Argoud. Argoud to imię jego matki, Mariette Argoud, „pokojówki”; ojciec nie jest nazwany. Jest uprawomocniony przez późniejsze małżeństwo jego rodziców, François Rochebrun i Mariette Anne Argoud, w dniu 4 listopada 1840 r., a następnie przyjmuje nazwisko Rochebrun. Należy do bardzo skromnej rodziny.

W wieku 14 lat rozpoczął naukę zawodu u drukarza. Następnie wstąpił do armii francuskiej i służył w 17- tym pułku piechoty liniowej, a następnie w Żuawach podczas wojny krymskiej . Od 1855 do 1857 uczył się francuskiego do polskiej arystokracji w Krakowie (rodzina Tomkowicz) w austriackiej części Polski. W 1857 brał udział jako sierżant w francusko-brytyjskiej wyprawie do Chin . Opuścił armię francuską w 1862 r. i zamieszkał w Warszawie , w rosyjskiej części Polski. Niedługo potem wrócił do Krakowa, gdzie prowadził szkołę szermierczą , która wkrótce stała się rodzajem akademii wojskowej (jedynej tego typu w austriackiej części kraju), w której szkoliło się wielu przyszłych polskich oficerów kraju . ' powstanie w styczniu .

Gdy w styczniu 1863 r. wybuchło powstanie, Rochebrune zaoferował swoje usługi przywódcom powstania i odwiedził wraz z niektórymi uczniami swojej szkoły szermierczej obóz powstańczy zorganizowany w Ojcowie przez Apolinarego Kurowskiego . To, w oparciu o swoje doświadczenia z francuskimi żuawami, utworzył jednostkę znaną później pod nazwą Zouaves of Death  (w) . Ich pierwsze zaręczyny odbyły się w bitwie pod Miechowie  (w) 17 lutego, gdzie sam Rochebrune doprowadziło opłatę bagnetowe wobec rosyjskich pozycjach. Jednostka poniosła wiele strat i choć jej atak zakończył się sukcesem, polskie siły przegrały bitwę. Następnie Rochebrune zaczął pisać swoje imię „de Rochebrune” .

Zreorganizował Żuawów Śmierci w Krakowie i sprowadził ich na bitwy pod Chrobrzem i Grochowiskami  (w) . W tym ostatnim starciu, po tym, jak generał Marian Langiewicz stracił kontrolę nad polskimi siłami, Rochebrune przejął dowództwo z pomocą swoich Żuawów i przywrócił porządek osobiście powstrzymując spanikowanych żołnierzy, ustawiając ich z powrotem w szeregu, celując w nich z pistoletu i przeklinając ich. złą polszczyzną ( „  psiakrew! która godzina?  ” - „Dobry Boże! Dasz mi godzinę?” - według współczesnych źródeł były to jedyne zdania w języku polskim, jakie znał). Następnie poprowadził udany atak swoich Żuawów i Kosynierzy , zmuszając Rosjan do ucieczki. Dlatego po bitwie został awansowany na generała. Jego kandydatura na stanowisko naczelnego wodza powstania została rozpatrzona, ale odrzucona, a Rochebrune, rozczarowany kłótniami politycznymi, wyjechał tymczasowo do Francji. Wrócił jeszcze w tym roku i walczył na Wołyniu , biorąc udział w bitwie (przegranej) pod Poryckiem  (w) .

We Francji jego zasługi w powstaniu, które cieszyło się popularnością wśród francuskiej opinii publicznej, przyniosły mu Legię Honorową i stopień kapitana . Wstąpił do armii francuskiej i walczył w wojnie francusko-niemieckiej w 1870 roku . Dowodził jednostką o przezwisku „Galowie” i nosił mundur żuawów. Zginął w dniu 19 stycznia 1871 roku w drugiej bitwie pod Buzenval The obawiać Montretout (gmina Saint-Cloud ) jako pułkownik dołączony do 19 -go Pułku Gwardii Narodowej .

W wiedeńskim ratuszu znajduje się portret umierającego pułkownika autorstwa Luciena Chataina .

Uwagi i referencje

  1. Monitor Belgijski: dziennik urzędowy ,1863, 1585–  s. ( przeczytaj online )
  2. Louise MICHEL, „  La Commune  ”
  3. (PL) „Żuawi Śmierci” w Powstaniu Styczniowym. „  Https://web.archive.org/web/20140803141458/http://zuawi.republika.pl/zuawi.html  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić ? ) ,3 sierpnia 2014
  4. urodzenia 2 stycznia. AD Isère 9NUM / 5E547 / 126 Vienne, urodzenie, 1830. Coll. oddziałowy.
  5. Wzmianka marginalna w akcie urodzenia.
  6. (pl) Rocznik Biblioteki Naukowej PAU i PAN w Krakowie , Polska Akademia Umiejętności,1 st styczeń 2006( przeczytaj online )
  7. Jerzy Kowalczyk, "Grochowiska" , stronie internetowej Muzeum Historii Kielc (Muzeum Historii Kielc). Ostatni dostęp 15 stycznia 2010 r.
  8. (pl) Walery Przyborowski i Henryk Mościcki, Dzieje 1863 roku , WL Anczyc,1899, 342–  s. ( przeczytaj online )
  9. (pl) Zbigniew Adrjański, Pieśni sercu bliskie , Iskry,1976( przeczytaj online )
  10. (pl) Polska Akademia Nauk. Biblioteka i Kraków, Rocznik Biblioteki Polskiej Akademii Nauk w Krakowie , Polskiej Akademii Nauk,2006( przeczytaj online )
  11. (de) Carl Bleibtreu, Paryż 1870-1871. (Tytuł przedruku: „Paris: Die Belagerung vom 19. September 1870 bis zum 28. Januar 1871”) , Carl Krabbe, Stuttgart, c. 1905, 182  s. ( przeczytaj online )
  12. Amelie Duntze-Ouvry "Lucien Brown (1846-1886), malarz i szkło malarz Clermont," Badania w historii sztuki , n o  8, Clermont-Ferrand, Stowarzyszenie Historyków Sztuki, 2009, s.  27-40 ( online ).

Zobacz również

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne