| Śmierć |
23 lutego 1590 Wycieczki |
|---|---|
| Czynność | Mnich |
| Zakon religijny | Zakon Kaznodziejów |
|---|
Ojciec Edme "François" Bourgoing , stracony23 lutego 1590w Tours jest francuskim zakonnikiem, przeorem dominikanów w Paryżu .
Jest synem Guillaume Bourgoing, doradcy króla w sądzie parlamentu, „radnego stanu”, pana Ryb, Agnona, La Haute Cour, Chaillan, La Doue, Limanton i Mussy (wszyscy z siedzibą w Nivernais ) zmarł dnia17 maja 1551 w Paryżu, Saint-André des Arts (i pochowany w Paryżu, Saint-André des Arts, kaplica Saint-Claude-et-Saint-Nicolas) i Mademoiselle Le Clerc du Tremblay.
Jest oskarżony o popchnięcie mnicha Jacquesa Clémenta do zamordowania Henri III . Jest przynajmniej pewne, że celebrował za amboną „heroiczny czyn i chwalebne męczeństwo” swojego kolegi.
Wziąwszy broń w napadzie na przedmieścia Paryża w listopadzie 1589 roku, został skazany przez parlament z Tours na kwaterę jako królobójca .
Proces Edme Bourgoing odbył się w Tours przez tę część parlamentu, która zgodnie z rozkazami Henryka IV zasiadała tam od Kwiecień 1589. Zapytał20 lutego 1590, Bourgoing zaprzeczył, że był podżegaczem do przestępstwa. Wplątał w to innego jakobina, który skłoniłby Clémenta do działania. Byłby to ksiądz Chantebien z klasztoru Sens, doświadczony kaznodzieja. Jednak ambasador Hiszpanii Mendoza, zainstalowany w lidze paryskiej i dobrze poinformowany, napisał, że Clément zapytał swojego przełożonego, to znaczy Edme Bourgoing i Nicolas de Monte, czy to morderstwo jest zgodne z prawem.
Pomimo swoich prób uchylenia się od wszelkiej odpowiedzialności, Bourgoing został skazany na karę nałożoną na królobójców. Został narysowany z czterema koniami23 lutego.
Wciąż przesłuchiwany przed torturami, odpowiedział: „Zrobiliśmy, co mogliśmy, a nie to, co chcieliśmy”. Czy to połowiczne wyznanie było aluzją do innego ataku skierowanego przeciwko Henrykowi IV, którego brakowało?
Oprócz kazań, w których wywyższał Judith, to znaczy J. Clémenta, był autorem zniesławienia zatytułowanego „Prawdziwa mowa o dziwnej i nagłej śmierci Henry'ego de Valois wydarzyła się za boskim pozwoleniem”.
- Królobójcy: Clement, Ravaillac, Damiens / Pierre Chevalier
- Louise de Lorraine i Marguerite de France: dwie żony i królowe w końcu XVI -tego wieku / Jacqueline Boucher