Francoise Xenakis

Francoise Xenakis Biografia

Narodziny	27 września 1930 Blois
Śmierć	12 lutego 2018 r(w wieku 87 lat) Courbevoie
Imię urodzenia	Françoise Gargouil
Narodowość	Francuski
Zajęcia	Dziennikarz , pisarz
Małżonka	Iannis Xenakis (z1953 w 2001)
Dziecko	Mâkhi Xenakis

Inne informacje

Nagrody	Cena Biguet (1985) Cena księgarni (1993)

Podstawowe prace

Zaczekaj na mnie

Françoise Xenakis , urodzona w Gargouil the27 września 1930w Blois i zmarł dalej12 lutego 2018 rw Courbevoie jest prozaikiem i dziennikarzem francuskim .

Biografia

Françoise Xenakis, autorka wielu powieści publikowanych od początku lat 60. XX wieku , była dziennikarką literacką w prasie i telewizji. W szczególności pisała felieton w gazecie Le Matin de Paris w latach 80. oraz w programie Télématin w France 2 przez około dwadzieścia lat. Brała też udział w programach telewizyjnych takich jak L'Académie des 9 , przez Jean-Pierre Foucault w 1980 roku.

Ponadto jest przewodniczącą jury przyznającego nagrodę literacką 30 milionom przyjaciół . Osobiście jest członkinią komitetu honorowego Stowarzyszenia na Rzecz Prawa do Godnej Śmierci, a w 2009 r. Była współautorką tekstu wzywającego do dekryminalizacji eutanazji.

Wdowa po kompozytorze muzyki współczesnej Iannisa Xenakisa , którego poślubiła w 1953 roku, miała z nim w 1956 roku, córkę, malarz i rzeźbiarz Mâkhi Xenakisa . Zmarła 12 lutego 2018 roku w Courbevoie.

Pracuje

Powieści

• Niedziele i niedziele . Paryż: R. Laffont, 1965, 271 str. Trzcina. Balland, 1977, 208 s. ( ISBN  2-7158-0106-8 )  ; Paryż: Rombaldi, pot. „Biblioteka współczesności”, 1978, 252 s. ( ISBN  2-231-00338-4 )  ; Miękkiej n O  5381, 1980, 216, str. ( ISBN  2-253-02461-9 )
• W usta, żebym był mniej spragniony . Paryż: Tchou, 1968, 145 str. Trzcina. Paryż: Tchou, pot. „Fontanna czterech pór roku”, 1978, s. 143. ( ISBN  2-7107-0130-8 )
• Le Petit Caillou . Paryż: R. Laffont, 1963, 207 s. Trzcina. Paryż: R. Laffont, pot. „Biblioteka romańska”, 1985, s. 206. ( ISBN  2-221-04717-6 )
• Posłuchaj . Paryż: Gallimard, pot. „Blanche”, 1972, str. 88. ( ISBN  2-070-28371-2 )
• A potem umarli będą płakać . Paryż: Gallimard, pot. „Blanche”, 1974, s. 128. ( ISBN  2-070-28992-3 )
• Pisarz czyli szóste koło trenera . Paryż: Julliard, pot. „Naprawiony pomysł”, 1975, 121 s.
• Powiedziała mu o tym na wyspie . Paryż: Robert Laffont, 1978, ( ISBN  2-221-08677-5 ) . Trzcina. R. Laffont, 1997, 104 str. ( ISBN  2-221-08677-5 ) . Trzcina. z Le Temps usé , The Pocket Book; 5668, 1982, 190 str. ( ISBN  2-253-03004-X )  ; Czytałem n o  2994, 1991, 184 str. ( ISBN  2-277-22994-6 )  ; Kobiety-Antoinette Fouque, pot. „Biblioteka głosów”, 2005. 1 płyta audio (68 min). EAN 3328140020342
• The Cut Mat . Paryż: Grasset, 1982, 240 str. ( ISBN  2-246-25491-4 ) . Trzcina. I odczytu n O  1790 1985 156 s. ( ISBN  2-277-21790-5 )
• Wydmuchaj nos, Kleopatro . Paryż: J.-C. Lattès, 1986, 272 str. ( ISBN  2-709-60539-2 ) . Trzcina. Paryż: wyd. de la Seine, pot. „sukces książki”, 1987, s. 272. ( ISBN  2-7382-0012-5 )  ; I odczytu n O  2359, 1988, 282, str. ( ISBN  2-277-22359-X )
• Wzorowe życie Rity Capuchon . Paryż: J.-C. Lattès, 1988, 240 str. ( ISBN  2-709-60684-4 ) . Trzcina. I odczytu n O  2585, 1989, 256 str. ( ISBN  2-277-22585-1 )
• Poczekaj na mnie , cena księgarni . Paryż: Grasset, 1993, 225 str. ( ISBN  2-246-47141-9 ) . Trzcina. Pocket książki, n O  13774, 1995, 155, str. ( ISBN  2-253-13774-X )
• Przepraszam, ale to się nie dzieje . Paryż: Plon, 1995. ( ISBN  2-259-02553-6 ) . Trzcina. Pocket n o  10165, 1997. ( ISBN  2-266-07480-6 )
• Czas wyczerpany . Paryż: Balland, 1992, 188 s. ( ISBN  2-7158-0883-6 ) . Trzcina. z Elle powie mu na wyspie „ The Pocket Book”; 5668, 1982, 190 str. ( ISBN  2-253-03004-X )  ; Czytałem n o  2994, 1991, 184 str. ( ISBN  2-277-22994-6 )
• Mamo, nie chcę być cesarzem . Paryż: Albin Michel, 2001, 344 str. ( ISBN  2-226-12120-X ) . Trzcina. Miękkiej n O  15431, 2003, 316, str. ( ISBN  2-253-15431-8 )

Zbiór opowiadań

• Powinienem był poślubić Marcela . Paryż: A. Carrière, pot. „Wiadomości”, 2009, 189 s. ( ISBN  2-843-37469-3 ) . Trzcina. Carrières-sur-Seine: À vue d'oeil, 2010, 280 s. ( ISBN  978-2-84666-539-1 )  ; Clermont-Ferrand: De Borée, pot. „Pocket land”, 2012, 210 s. ( ISBN  978-2-8129-0645-9 )

Testowanie

• Cholera ! znowu zapomnieliśmy o madame Freud . Paryż: J.-C. Lattès, 1985, 279 str. ( ISBN  2-709-60372-1 ) . Trzcina. Znam N O  2045, 1986, 250 str. ( ISBN  2-277-22045-0 )
• Kochanie, idziesz po zdjęcie . Paryż: J.-C. Lattès, 1990, 350 str. ( ISBN  2-7096-0846-4 ) . Trzcina. Czytałem n o  3040, 1991, 310 str. ( ISBN  2-277-23040-5 )
• Danielle Mitterrand: mała dziewczynka, która chciała być Antygoną . Ivry-sur-Seine: Ramsay, 2006, 454 str. ( ISBN  2-841-14796-7 ) . Trzcina. Ramsay Biografia kieszeń n o  35, 2008, 454 str. ( ISBN  978-2-84114-933-9 )

Historie

• Nie lubię morza . Paryż: Ramsay, 1972, s. 133. ( ISBN  2-841-14850-5 ) . Trzcina. I odczytu N O  491, 1973, 117, str. ( ISBN  2-277-11491-X )  ; Czytałem, pot. "Zbiór 40 th lecie" N O  491, 1998, 118 str. ( ISBN  2-290-00491-X )  ; Balland, 2004, 109 str. ( ISBN  2-7158-1500-X )  ; Ramsay kieszeń Relacja n O  23, 2007, 161 str. ( ISBN  978-2-84114-850-9 )
• Widzicie, nasze ścieżki są zamknięte . Paryż: A. Michel, 2002, 184 str. ( ISBN  2-226-13553-7 ) . Trzcina. Miękkiej n O  30201, 2004, 180 str. ( ISBN  2-253-11148-1 )

Kolektyw

• Pisanie przeciwko zapomnieniu: 51 osobistości zmobilizowanych do Francuskiego Stowarzyszenia Alzheimera / red. Stowarzyszenie Francja-Alzheimer. Monako: Le Rocher, 2005, 141 str. ( ISBN  2-268-05383-0 )

Prace poprzedzone

• Kolory ryżu / M. Aveline. Marsylia: M. Aveline, 1989. ( ISBN  2-907010-06-9 )
• Czekając na gorsze / Michel Samissoff. Marsylia: Universud, 1990, 185 str. ( ISBN  2-908718-00-6 )
• Valérie Valère: jedno spojrzenie wystarczyłoby mi / Isabelle Clerc. Paryż: Perrin, 2001. ( ISBN  2-262-01788-3 )

Teatr

• Mówiła do niego na wyspie / z 2 książek Françoise Xenakis: Słuchaj, a Ona powie mu na wyspie  ; przystosować się. Scenic autorstwa Marie-Christine Frézal. Przedstawicielstwo: Grenoble Théâtre de la Potence, 1980-04-22. Z: Marie-Christine Frezal: Elle; François Brottes: On.
• Powiedziała mu na wyspie / przystosowała się. Françoise Xenakis i Philippe Desboeuf; spektakl Popularnego Teatru Sztuki Tradycyjnej; reżyseria: Philippe Desboeuf; zestawy użytkownika Claude Jouen. Występ: Paris Lucernaire-Forum, Théâtre Noir, 16.11.1981. Muzyka: Dino Castro. Z: Elizabeth Morat; Bernard Mallek; Didier Vallée.

Nagrody i wyróżnienia

• Nagroda Bigueta (1985)
• Nagroda księgarzy (1993)

Uwagi i odniesienia

1. „  Françoise Xenakis  ” , Rue des Livres (dostęp 3 października 2011 )
2. Lista członków komitetu sponsorskiego strony internetowej ADMD
3. Lekarz błaga o wolność wyboru śmierci w książce , Le Nouvel Observateur , 18 lutego 2009
4. „Pisarka Françoise Xenakis zmarła w wieku 87 lat” , na lefigaro.fr , 12 lutego 2018 r.

Załączniki

film dokumentalny

• Xenakis: portret 1971-1972 , dokument w reżyserii Pierre'a Andrégui. Paryż: Films de l'Astrophore, 1971. 1 kas. wideo (VHS) (54 min).

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • System dokumentacji uczelni
  • Biblioteka Kongresu
  • Biblioteka Narodowa Hiszpanii
  • Królewska Biblioteka Holenderska
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Biblioteka Narodowa Katalonii
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • WorldCat Id
  • WorldCat
• Zasoby literaturowe  :
  • Niesamowici podróżnicy