| Fotel 1 Akademii Francuskiej | |
|---|---|
| 28 stycznia 1803 -29 maja 1810 | |
| Félix Vicq d'Azyr Angel-François Fariau z Saint-Ange |
| Narodziny |
24 marca 1745 W więzieniu |
|---|---|
| Śmierć |
29 maja 1810(65 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Językoznawca , dziennikarz , pisarz |
| Członkiem | Akademia Francuska (1803-1810) |
|---|
François-Urbain Domergue , urodzony w Aubagne dnia24 marca 1745i zmarł w Paryżu dnia29 maja 1810, jest francuskim gramatykiem i dziennikarzem , członkiem Académie française od 1803 do 1810 roku .
Syn Louisa-André Domergue, aptekarza i konsula Aubagne w 1739 roku, uczył się w Aubagne, a następnie w kolegium oratoryjnym w Marsylii . Został nauczycielem w Lyonie , poślubił 24 lutego 1778 w Lyonie Marguerite Caussade (1754-21 września 1789), córkę chirurga i opublikował pierwsze wydanie swojej uproszczonej gramatyki francuskiej w 1778 . W 1784 roku założył Journal de la Langue Françoise , którego jednym z celów jest „zwalczanie przy pomocy przykazań i przykładu neologizmu, który już ukazywał się w literaturze. Ponieważ gazeta niewiele sprzedawała, Domergue osiadł w Paryżu w 1790 roku , gdzie założył Towarzystwo Amatorów Języka Francuskiego. Ponownie zredagował swoją uproszczoną gramatykę, napisał do General Evening Journal, Politics and Literature, a także wznowił Journal de la Langue Françoise . Mianowany profesorem gramatyki ogólnej w École centrale des Quatre-Nations, następnie objął katedrę nauk humanistycznych w Lycée Charlemagne . Został wybrany członkiem Académie française w 1803 roku i brał udział w pracach komisji Dictionary of the Academy.
François-Urbain Domergue, nazywany „gramatyką-patriotą”, ożenił się, podobnie jak jego brat Jean-Baptiste , burmistrz Aubagne zamordowany podczas Białego Terroru , jakobiński ideał pracy na wszelkie sposoby na rzecz jedności językowej, według niego warunku jedności narodowej. W ten sposób ogłosił swój program w pierwszym numerze Journal de la Langue Françoise :
„Znaleźć na jasnej metafizyce całkowicie nowy system gramatyki, nie twierdząc, że wyklucza jakiekolwiek inne; odpowiadać na różne pytania dotyczące języka pisanego lub mówionego; motywowana ćwiczeniami, informacyjna cenzura; podać zwięzłą i świetlistą teorię wszystkich dzieł smakowych, czy to prozą, czy wierszem; tylko ogłaszaj, analizuj, zbieraj tych, którzy noszą ślad talentu; konsekrować w języku bogów wszystkie wydarzenia moralne, fizyczne i polityczne, godne ludzkiej uwagi: taki jest plan Journal de la Langue Françoise. Niech amatorzy pierwszego języka Europy uhonorują swym głosowaniem gazetę, którą wszyscy pisarze proszeni są o upiększenie swoimi produkcjami! "
Podczas drugiego paryskiego wcielenia jego Dziennik uwiódł wiele patriotycznych umysłów i odniósł pewien sukces. Jego metoda uczenia się gramatyki, podjęta i udoskonalona w kilku kolejnych pracach, świadczy o wzorowej trosce o przejrzystość. Jego pomysły dotyczące reformy i oczyszczenia języka cieszyły się jednak tylko przelotną popularnością.