| Ormiański Katedra Szkoły Języków Orientalnych | |
|---|---|
| 1949-1977 | |
| Georges Dumezil Jean-Pierre Mahé |
| Narodziny |
15 kwietnia 1908 Paryż |
|---|---|
| Śmierć | 11 maja 1991 (w 83) |
| Narodowość | Francuski |
| Trening |
Narodowy Instytut Języków Orientalnych i Cywilizacji Praktyczna Szkoła Studiów Zaawansowanych Katolicki Instytut Paryża |
| Czynność | Językoznawca |
| Pracował dla | Narodowy Instytut Języków Orientalnych i Cywilizacji |
|---|
Frédéric-Armand Feydit , urodzony w Paryżu dnia15 kwietnia 1908 i martwe 11 maja 1991był od 1949 do 1977 roku w Szkole Języków Orientalnych w Paryżu , ósmym kierownikiem Katedry w języku ormiańskim , utworzonym w 1798 roku przez Dyrektorium na polecenie generała Bonaparte . Zastąpił Georgesa Dumézila .
Studiował literaturę i interesował się językoznawstwem w bardzo młodym wieku dzięki swojemu nauczycielowi R. Grandsaignes d'Hauterives. W wieku szesnastu lat, był już zainteresowany w badaniach lingwistycznych, gdy ormiański rodzina zamieszkała z rodzicami, a po jego odejściu zostawił mu pierwsza książka ormiańskiego przez Kazandjian, a Small ormiańsko-francuski Słownik przez Yeghia Demirdjibachian. . Uczeń Frédérica Maclera , uczył się ormiańskiego w Szkole Języków Wschodnich. Kontynuował naukę u Antoine'a Meilleta w École Pratique des Hautes Etudes i Louisa Marièsa w Instytucie Katolickim . W latach 1933-1936 przebywał w Wenecji w klasztorze mechitarystów z katolickimi mnichami z Ile Saint-Lazare . Uczył tam francuskiego i kontynuował studia z zakresu armenologii. W 1937 roku ożenił się z Ormianinem z Mediolanu, który przeżył ludobójstwo.
Od 1941 do 1949 prowadził badania w ramach CNRS . W 1949 roku uzyskał katedrę ormiańskiego w Szkole Języków Orientalnych, która stała się Narodowym Instytutem Języków Orientalnych i Cywilizacji (Inalco). Położył podwaliny pod badania naukowe współczesnego Ormianina, a wśród swoich studentów zaliczył kilku profesorów z uniwersytetów europejskich i amerykańskich oraz o. Kolvenbacha, generała jezuitów. Jego tłumaczenie popularnej ormiańskiej epopei David de Sassoun (Gallimard - UNESCO, 1964) otworzyło bardzo pewną ścieżkę w badaniach dialektów ormiańskich i pozwoliło tłumaczom rzucić światło na wiele aspektów ormiańskiej mitologii i kultury.
Frédéric Feydit prowadził również kampanię na rzecz uznania ludobójstwa Ormian . Był członkiem Ormiańskiej Akademii Saint-Lazare.
Jest autorem wielu artykułów w języku francuskim i włoskim, podręczników w języku ormiańskim oraz tłumaczeń, w tym ormiańskiego eposu Davida Sassouna.