Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Fort Liouville | |||
Opis | |||
---|---|---|---|
Rodzaj pracy | fort z masywem centralnym | ||
Daty budowy | od 1876 do 1880 | ||
Wzmocniony pas | kurtyna obronna wyżyn Mozy | ||
Posługiwać się | fort kurtynowy | ||
Obecne wykorzystanie | wycieczki z przewodnikiem i komentarzem | ||
Obecny właściciel | ? | ||
Garnizon | około 750 mężczyzn | ||
Uzbrojenie szańcowe | 25 armat i 4 moździerze | ||
Uzbrojenie flankujące | 10 kawałków | ||
Organy pancerne | Mougin Model 1876 wieżyczka | ||
Specjalna modernizacja betonu | 1895 | ||
1900 program | |||
Terminy restrukturyzacji | 1909-1910 | ||
Wieżyczki | 75 mm, głowica rewolwerowa , maszynowy pistolet wieży. |
||
Kazamaty Bourgesges | nic | ||
Obserwatorium | trzy obs. pancerniki | ||
Garnizon | 686 mężczyzn w 1914 roku | ||
Program komplementarny 1908 | wzmocnienie wieży Mougin | ||
Szczegóły kontaktu | 48 ° 49 ′ 51 ″ północ, 5° 37 ′ 21 ″ wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Moza
| |||
Silny Liouville , krótko nazywany silny Stengel , jest częścią systemu fortyfikacji Sere de Rivieres utworzonej wokół Verdun od 1875 roku, a część obronną kurtyną Hauts de Meuse .
Znajduje się w gminie Apremont-la-Forêt , w Liouville , w departamencie Moza .
Budynek został wybudowany w latach 1876 i 1878 , a została wzmocniona między 1892 a 1910 r .
Przez dekret z dnia21 stycznia 1887The Minister wojny Georges Boulanger zmienia nazwę wszystkie forty , baterie i baraki z nazwiskami byłych dowódców wojskowych. W przypadku fortu Liouville jego „ nazwa Boulanger ” odnosi się do generała rewolucji Henri Christiana Michela Stengela . Nowa nazwa jest wygrawerowana na frontonie wejściowym. Ponieważ13 października 1887, następca Boulangera w ministerstwie, Théophile Ferron , uchyla dekret. Fort oficjalnie wznawia swoją poprzednią nazwę, zachowując na frontonie nazwę Boulanger.
Od 23 września 1914, wojska niemieckie bombardują fort pociskami dużego kalibru. Jeden z dwóch wieżach wyposażonych w pistolecie 155 mm , jest uszkodzona 27. Pojawienie się na 8 -tego korpusu umożliwia zarządca dać silne rozkaz ewakuacji30 września. Zlikwidowany po ośmiu dniach bombardowania fort będzie służył jedynie jako punkt obserwacyjny do 1918 roku, kiedy wieża, która pozostała nienaruszona, będzie stanowić wsparcie dla wojsk amerykańskich podczas wznowienia wysunięcia Saint-Mihiel .
Rozbudowy pozostałości fortu podjęło się w 1989 roku „Stowarzyszenie Ochrony Fort de Liouville” pod przewodnictwem Jackie Bruneteau, założyciela. Przydomek Włochaty Liouville, ponieważ nierzadko można było zobaczyć go ubranego w strój Piou-Piou lub Horizon Blue. Utożsamiał się z żołnierzami Wielkiej Wojny i chciał żyć jak oni, przeniósł się do fortu w 1988 roku i przez 4 lata bez wody i prądu będzie podejmował różne prace porządkowe, aby na większą skalę odkrywać historię miejsc . On umrze dalej26 kwietnia 1992 r. podczas corocznych ceremonii Crête des Eparges.
Fort de Liouville jest sceną pierwszej powieści Émile'a Drianta , alias Captain Danrit : La Guerre de Forteresse (pierwsza część La Guerre de Demain ), opublikowanej w 1892. Emile Driant przebywał tam w 1880 na misję badawczą. jako młody porucznik w 54 -go pułku piechoty , a nie sporządzać plany.