Formuła Super Vee
Ekstrapolując z Formuły Vee z lat 60., Formula Super Vee (akronim: FSV) była kategorią bardziej wyrafinowanych jednomiejscowych wyścigowych samochodów wyścigowych, koniecznie zapożyczających różne części mechaniczne Volkswagena z produkcji.
Opis
- Silnik:
- Chłodzenie:
- Nawęglanie:
- Przenoszenie:
- Dystrybucja:
- Hamulce:
- Koła: 6 "X 13"
- Opony:
- Kierunek: stojak
- Zawieszenie: wolne, przednie i tylne
- Waga: 825 funtów na sucho, bezzałogowy
- Pojemność zbiornika paliwa: dowolna
- Konstrukcja: rama rurowa, płaska
Mistrzostwa
SCCA Super Vee (Stany Zjednoczone)
USAC Mini-Indy (Stany Zjednoczone)
| Pora roku
|
Pilot
|
Rama
|
|---|
| 1977 1 |
Tom Bagley
|
Zink Z11
|
|---|
|
Herm Johnson
|
Lola T324
|
| 1978
|
Bill Alsup
|
Argo JM2
|
|---|
| 1979
|
Dennis firestone
|
Marsz
|
|---|
| 1980
|
Peter Kuhn
|
Ralt RT1 / RT5
|
|---|
1 Bagley i Johnson zostali ogłoszeni współ mistrzami.
Super Vau GTX (Niemcy)
Mistrzostwa Niemiec
Super Vau Gold Pokal (Europa)
Mistrzostwa Europy
Brazylia Super Vee
Uwagi i odniesienia
-
(oprócz dwóch kolejnych niemieckich tytułów w 1973 i 1974 r., Szwed Kennerth Persson - urodzony 30 marca 1943 r. - również osiem razy brał udział w pucharze, a następnie w Mistrzostwach Europy Formuły Super Vee w latach 1972-1979 i 1981 zajmując czterokrotne wicemistrzostwo Europy w latach 1974, 1975, 1978 i 1981 - na Kaimann (2), Ralt i marcowym VW - oraz trzecie miejsce w mistrzostwach kontynentu w latach 1973, 1976 i 1979, przez cały 1976 Niemiecki sezon Formuły 3 z Maco 376 - Toyotą zespołu Manfred Leppke - Kennerth Persson (DriverDB).
Linki zewnętrzne