Florence Bouhier
Florence Bouhier
Florence Bouhier , urodzona dnia1 st April 1961w Niort i zmarł dalej7 maja 2004w Paryżu , jest pisarzem opowiadań i powieściopisarzem francuskim .
Biografia
Po tym, jak została zauważona we Francji i Kanadzie przez kilka nagradzanych opowiadań, Florence Bouhier opublikowała Jeu d'enfant (1994), powieść, która opowiada historię ucznia prześladowanego śmiercią swojej matki. Wzbudzając entuzjazm Serge'a Brussolo, który opisuje ją jako „nową Shirley Jackson lat 90.”, weszła do Éditions du Masque z La Nuit des tortues (1998), rodzinnym miejscem za zamkniętymi drzwiami w dziwacznie zbudowanym domu, w którym ewoluował barok. postacie: wytwórca automatów, była piosenkarka, jadowita staruszka, okrutna i niespokojna nastolatka, która czuje prawdziwą sympatię tylko do swoich żółwi ... Swoim precyzyjnym i metaforycznym pismem autor zgłębia meandry ludzkiej psychologii, jej sprzeczności, jego dziwność i szare obszary.
Florence Bouhier przyznaje, że stara się „wypłukać magię, która tkwi w życiu codziennym i piękno, które występuje w życiu codziennym”. Zainteresowana trującym urokiem przeklętych miejsc, poślizgiem rzeczywistości w koszmarze i tematem dzieciństwa, pracuje w gotyku i udręczonej grze swoich bohaterów.
Tak więc w The Blind Room (1999) nastolatek jest stopniowo opanowywany przez ducha zmarłej osoby, z którą ostatecznie się utożsamia. Ale czy to fantastyczne, czy to schizofrenia? Z Taniec Czaszki (1999), Florencja Bouhier próbuje powieści historycznej, komponując niesamowite fresk Paryżu XIX th wieku: istnieją akcenty wielkich mitów, między Frankensteina i D Dr Jeckyll.
Zgodnie z logiką eksploracji tematu dzieciństwa, z jego lękami i obsesjami, Portret artysty jako zabójcy (1999) przedstawia dwoje bliźniaków, którzy podejrzewają ojca o zabicie matki. Żyjąc w świecie rządzonym przez ich własne zasady moralne, nie cofną się przed niczym, by bronić swojej sprawiedliwości. Kompleks leworęczny (2000), artykułowany wokół dłoni i jej symbolika, opisuje szaleństwo sześćdziesięcioletniej kobiety, matki i żony poddanej próbie losu, która wyznaczyła sobie misję reedukacji leworęcznych dzieci. kogo usuwa i zamyka w swojej piwnicy.
Oprócz tych tytułów Florence Bouhier opublikowała fantastyczną powieść Cendres mortelles (1999) pod pseudonimem Erika Stevens . To makabryczna i poetycka farsa parodiująca wielkie tematy terroru.
Jej ostatnia książka, Naufrage en haute nuit (2003), to opowieść o pełnej miłości pasji, zaproszeniu do podróży i hołdzie dla Adèle Hugo . Florence Bouhier zmarła przedwcześnie w wieku 43 lat z powodu choroby neurologicznej, stwardnienia zanikowego bocznego (lub choroby Charcota). Kiedy nie pisała, programowała oprogramowanie komputerowe dla dzieci w wieku od 7 do 77 lat.
Pracuje
Powieści
-
Child's Play (Ponieważ nic nie ma znaczenia, kolekcja „Zbrodnie”, 1994)
-
Ó noc ( Maska n O 2370, 1998),
-
Śmiertelne popiół , pod pseudonimu Erika Stevensa (Librairie Champs Elizejskich pot "Abyss" n O 4, 1998)
-
Ślepy pokoju (Maska n O 2411, 1999),
-
Taniec czaszek (Le Masque GF, 1999)
-
Portret zabójcy wykonawcy (Maska n O 2421, 1999),
-
Kompleks dla leworęcznych (Le Masque GF, 2000)
-
Shipwreck in high night (Belfond „French Literature”, 2003)
Kolekcje wiadomości
-
Pokrzywowe pieszczoty (The Wave Ether, 1996)
-
Czas krokodyla (Le Bruit des Autres „Encres Vagabondes”, 1999)
Nowy
-
Życie psa (w Cargo się N O 1, 1991),
-
Nostalgia Goldfish (w Cargo n O 3, 1991),
-
Myśli goldfish (w The Huron n O 39, 1991)
-
Wstępem przy dobrej pogodzie (na czarno-białych literatury n O 14, 1991),
-
Otwór w głowicy (w Sapriphage n O 11, 1991),
-
The Little Dogs, którzy jedzą pantofle krany kapanie i inne bzdury, że historie miłosne ruin (w Sapriphage n ö 11, 1991)
-
Czy powinniśmy zabijać matki, które podpierają swoje meble książkami? (w stop n o 122, 1991 - Kanada)
-
Kiedy cichną syreny (w Un weekend au Touquet , Éd. L'Âge d'Homme, 1991)
-
Nigdy nie należy obrócić się plecami do oceanu (w rzeczywistej wielkości n o 6, 1992)
-
Heritage (w Bijou International, N O 2, 1992),
-
La Belle Anglaise (w Lesbia Magazine N O 102, 103 i 104, 1992),
-
Guardian Oceanu (w Prostaczek n O 49, 1992)
-
Zatem Unmade lalki (w czarno-białej literatury n O 16, 1992)
-
Algierski War (w Sapriphage n O 15, 1992)
-
The Wheatgrass (w Saint Quentin w nowej 3 , Ed. Body Chip, 1992 2 e Prize for New Lucie Delarue-Mardus 1995)
-
Świat zmiennej geometrii (w Nouvelles 91 , Messidor / La Farandole, 1992, Nagroda za opowiadania dla młodzieży, Salon du Livre de Montreuil 1991)
-
Les Naufragés (w L'Encrier inversé n o 24, 1992, Prix de la nouvelle francophone de Castres 1992)
-
Drogiego zniknął (w L'encrier odwrócone n O 20, 1993),
-
Oceanu Blues (w Incartades N O 9, 1993, nagroda za krótki historii Nanterre 1993)
-
Nowe okładziny (w Encres vagabondes N O 1, 1994),
-
Antique (w Inkwell wywrócony n O 24, 1994),
-
Północ (w Les Coupons de Magali , wyd. Sepia, 1994, Valenciennois Cultural Spring Prize / RFI 1992)
-
Widmo Nérac (w Les Amis du vieux Nérac n O 18, 1994),
-
Hénok (w Les Travaux d'Ariane , Ed. Sepia, 1995, Nagroda Specjalna Francuskiej Wspólnoty Belgii / RFI 1994)
-
Noc bombardowaniu (w Nouvelles Donne n o 7, 1995, 3 rd Prix de la Nouvelle Alpha 1994, Ville d'Hazebrouck)
-
Powieściopisarzy noc (w zbrodni jest nasza firma n o 27, 1997)
-
Red Dwarf (w zbrodni jest nasza firma n o 27, 1997)
-
Choroby morskiej (w Ténèbres N O 8, 1999)
-
Czuj się jak u siebie w domu (w Przestępczość jest nasza firma n o 29, 1999)
-
Metamorfoza Kijanki (w dużym formacie Od północy do północy , Czarna rzeka, 2000)
-
Czuj się jak w domu ... (w Ténèbres n o 13, 2001)
-
Czerwony Karzeł (w ciemności n O 13, 2001),
-
Pod wodą lilii (w ciemności n O 13, 2001),
Proza / poezja
- Pęknięcia (Saint-Germain-des-Prés „Głębokie ścieżki”, 1984)
- Le Toboggan des jours (w Portret wydawcy jako instruktor niedźwiedzia: Patrice Thierry , L'Ether Vague, 1999)
Cena £
Uwagi i odniesienia
Uwagi
Bibliografia
-
tekst w formacie pdf
Zobacz też
Bibliografia
- Jean-Marie David, „Bouhier, Florencja”. W Claude Mesplède ( reż. ), Słownik literatur policyjnych , t. 1: A - I , Nantes, Joseph K, pot. "Ciemny czas",2007, 1054 s. ( ISBN 978-2-910-68644-4 , OCLC 315873251 ) , str. 272.
-
Tusze wędrujące N O 3 ( ISSN 1251-0483 ) (Wrzesień 1994)
-
Ciemny n O 13 (druk. 2001).
Linki zewnętrzne