Ceramika Longwy i emalie

Produkcja emalii Longwy *  Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji
Naczynie z dekoracją phoenix, emalii Longwy. Muzeum Miejskie Longwy.
Pole	Wiedzieć jak
Lokalizacja zapasów	Grand Est Meurthe-et-Moselle Longwy

W Faïenceries i emalie Longwy to firma założona w 1798 roku do Longwy , potem Mozeli , teraz w Meurthe i Mozela i granice Belgii i Luksemburga . Historyczna firma ustąpiła miejsca kilku następcom.

W Emalie Longwy są rodzajem ceramiczne szkliwione użyciu techniki i wiedzy uczestniczących w inwentaryzacji niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji .

Historia ceramiki

Początki

Charles Régnier jest inicjatorem założenia Faïenceries de Longwy. Założył fabrykę w dawnym klasztorze karmelitów , który stał się własnością narodową. Produkcja ogranicza się do klasycznych elementów, takich jak serwisy stołowe.

Cesarz Napoleon I er , wracając z wizyty w fortyfikacjach Vauban wokół przedmieścia Longwy , sterował usługami stołowymi dla domów edukacyjnych Legii Honorowej .

Około 1814-1815 wstrzymano produkcję z powodu trudności gospodarczych, głównie z powodu wojen napoleońskich i oblężenia miasta przez Prusaków. W obliczu częściowego wznowienia działalności Charles Régnier zdecydował się sprzedać firmę w 1816 roku. Wyroby ceramiczne nabył wówczas Jean-Antoine de Nothomb, były pułkownik pułku kirasjerów, żonaty z Marie-Catherine Boch. To córka Pierre-Josepha Bocha  (de) , właściciela fabryk wyrobów ceramicznych Audun-le-Tiche i Septfontaines. De Nothomb mógł skorzystać z rady swojego teścia i rozwijał marketing i produkcję z nowymi pastami i delikatną białą emalią aż do 1835 roku, kiedy zmarł.

Jego córka, Marie-Catherine Nothomb, jest żoną (1832) Henri-Josepha d'Huarta, belgijskiego barona, który logicznie przejmuje kierownictwo fabryki pozostawione w spadku po swojej żonie. Pomysłowy i przedsiębiorczy udoskonalał techniki wytwarzania oraz unowocześniał firmę i warsztaty, w szczególności z wykorzystaniem pieców koksowniczych. Wprowadził innowacje z nową glazurą i zaadoptował techniki drukowania na ceramice. Okres ten będzie obfitował w nagrody i medale honorowe z okazji licznych wystaw w Paryżu i na prowincji. W 1866 przekazał firmę swoim dwóm synom Fernandowi i Hippolyte'owi.

Narodziny emalii

Około 1870 r. fabryką wyrobów ceramicznych kierowali dwaj synowie Henri-Josepha, obaj z centrali. Na odwrocie wyprodukowanych egzemplarzy umieścili swoje herby, rozpoznawalne po liściach ostrokrzewu. W odpowiedzi na entuzjazm Francuzów dla podzielonych produktów z Dalekiego Wschodu, zwróciliby się do Amédée de Caranza , francuskiego artystę urodzonego w Konstantynopolu, którego różne prace powstają w Gien około 1870, w fabryce Creil & Montereau. do 1877 oraz w Vieillard w Bordeaux od 1878 (źródło Bordeaux Histoire d'une Collection autorstwa Claude'a Mandrauta). Nic nie świadczy o jej przejściu w Longwy poza tym, że istnieją podobieństwa produkcji w Longwy i Bordeaux w technice cloisonné ze strzykawką oraz że przypisuje się jej danie (z tygrysami) widoczne w Muzeum Miejskim w Longwy. Narodziły się słynne emalie Longwy. Stają się specjalnością miasta.

W 1885 r., jeszcze w odpowiedzi na inwazję wyrobów azjatyckich w dziedzinie garncarstwa, przemysł fajansowy poszukiwał nowych zdobień w trendach chińskich, japońskich, iznik , perskich czy egipskich. Pojawia się kilka wzorów, w tym sadzonka białych i różowych kwiatów jabłoni na błękitnym tle, inspirowana Japonią. Dekoracja ta, przywołana w fabryce wyrobów ceramicznych pod numerem D188 , wyznacza początek owocnego okresu. Jest produkowany do dziś w swojej oryginalnej lub poprawionej wersji.

Dwaj bracia Huart sprowadzili także wielu ceramików, malarzy i rzeźbiarzy, takich jak Charles Rudhart (1829-1895), Aristide Croisy , Carrière , Ernest Quost , Carl Schuller, Cirode, Clairin czy Paul Émile Morlon, aby unowocześnić produkcję, która zaznaczy swój odcisk w pracach impresjonistycznych w technice zwanej poślizgiem. Emalie w kolorze niebieskim Sèvres będą często dziełem Louisa Erniego. W tym okresie narodziły się również inne techniki produkcji, takie jak majolika, brocatelle, grand feu, flammé.

Koniec XIX -tego  wieku będzie dla ceramiki bardzo bogaty okres i składa się z prestiżowych prac i majestatycznym artyzmu.

XX th  wieku

Od 1918 r. styl Art Deco otworzył nowe perspektywy artystyczne dla wyrobów ceramicznych, w szczególności poprzez skojarzenie z warsztatem artystycznym „Primavera” w sklepach Printemps . W tym okresie wielu artystów, takich jak Claude Lévy , Jean Luce (1895-1964), Jean Olin czy Raymond Chevallier (1900-1959) współpracowało z Enamels of Longwy i tworzyło bardziej nowoczesne i geometryczne kształty. Punktem kulminacyjnym tego okresu jest udział w Międzynarodowej Wystawie Nowoczesnej Sztuki Zdobniczej i Przemysłowej z 1925 roku.

Krach z 1929 roku w Stanach Zjednoczonych osiągnęła Francji w latach 1930-1931: działalność jest ograniczona, a personel maleje. W 1939 roku działalność została przerwana z powodu exodusu.

W 1945 r. firma uruchomiła się ponownie, zatrudniając dwustu pięćdziesięciu pracowników. Kierownictwo artystyczne przejmuje Maurice Paul Chevallier (1892-1987), kuzyn Raymonda Chevalliera, wspomagany przez Paula Mignona (1930-2012), najlepszego młodego praktykanta dekoratora we Francji, który będzie odpowiedzialny za Warsztaty Artystyczne w 1972 roku. produkcja usług stołowych zacznie obowiązywać w latach pięćdziesiątych.

W 1972 roku Christian Leclercq, były uczeń Maurice'a Paula Chevalliera, został odznaczony tytułem Meilleur Ouvrier de France . Wszedł do fabryki fajansu w 1961 roku, tworzył tam ważne dzieło artystyczne aż do swojego bankructwa w 1976 roku. (Założy wtedy własną firmę: Atelier du Bois des Seigneurs, która w 1988 roku stanie się Longwy Earthenware Enamels d'Art.).

W tym okresie zostaną dodani inni artyści, tacy jak Rolande Rizzi (ur. 1927 w Longwy), Hélène Gabet (1914-2016), Jean Rabet, czy Louis Valenti (zm. 1999), nie wspominając o talencie boostera, jakim jest Léa. Valenti (urodzony dnia 16 czerwca 1939) i Alberta Kirchtettera (1910-1976), którego prace noszą jego inicjały „AK”.

Około 1975 r., mimo starań o przystosowanie się do rynku, niedomagająca firma wystawiła na sprzedaż kolekcje dzieł historycznych, które zostały częściowo wywłaszczone przez gminę Longwy, tworząc podwaliny przyszłego muzeum miejskiego. Ta akcja nie wystarczyła iw 1976 roku fabryka wyrobów ceramicznych ogłosiła upadłość. Upadłość ogłoszono w dniu20 października 1977. Produkcja trwa w celu realizacji zamówień w toku do miesiącagrudzień 1977, data, w której wszyscy pracownicy są bezrobotni.

Odzyskiwanie i odnawianie

23 stycznia 1978, dwóch paryskich przemysłowców, panowie Dadoun i Treussard, w formie spółki akcyjnej, postanawia zainwestować w produkcję wyrobów ceramicznych i emalii z Longwy. Odkupili część wyposażenia ze starej fabryki, zatrudnili byłych pracowników zabytkowej fabryki wyrobów ceramicznych, w tym jej byłego właściciela M. d'Huarta, który przejął kierownictwo handlowe. Młoda firma otwiera nową erę poprzez ponowne publikowanie lub ponowne kolorowanie dekoracji Art Deco , a także poprzez poszukiwanie nowych rynków zbytu. Kontaktują się z władzami miejskimi i regionalnymi, aby zaoferować im przedmioty dekoracyjne, talerze, kubki… ozdobione herbami miasta. Nie rezygnuje się jednak z tradycyjnych dekorów.

Od lat 80. produkcja przeżyła twórczy przewrót, najpierw wraz z pojawieniem się ceramiki w 1983 roku, Daniela Curetti (aka Danillo Curetti, zwany przez pana Dadoun). Ten współczesny artysta szwajcarskiego pochodzenia wnosi innowacyjny tchnienie do ceramiki swoimi nowoczesnymi dekoracjami. Jego fragment przedstawia styl art deco, projekt i materiał mistrzów Curetti, pracuje na dość dużych płaskich powierzchniach i często używa dużych tak zwanych „kolonialnych” piłek lub dużych kubków. Jego pierwsze sety: Bal Nègre , Jazz , to uderzające, mocne, brutalne kolory podkreślone ostrą linią. Curetti udowadnia, że ​​Longwy może wytwarzać ozdoby inne niż tradycyjne wzory. Jego bardzo owocna inspiracja przyciągnęła liczną publiczność, która czasami myliła jego prace z twórczością z lat 20. i 30. XX wieku. Niektóre z jego utworów są do dziś redagowane przez Faïenceries et Émaux de Longwy .

Odrodzenie nastąpiło pod wpływem rodziny Kostków, która w 1991 roku przejęła zabytkową fabrykę wyrobów ceramicznych. Zwracają się do najlepszych francuskich i zagranicznych projektantów, malarzy i stylistów. To nowe pokolenie projektantów przejmuje paletę jasnych i głębokich tonów lub zajmuje się złotem, czernią i bielą oraz odnawia kolekcje poprzez dekoracje i kształty. Wśród projektantów możemy wymienić Jean Boggio , Alain Thomas , Carlo Maiolini , Jean-Claude Bligny, Nicolas de Waël, Evgenia Miro, Catherine Lhoir, Valérie Brand, Stéphane Gisclard, Jean-Luc Curabet. Obok tych bardziej współczesnych kompozycji motywy japońskie i tradycyjne sadzonki kwiatów, choć wciąż edytowane i cenione, stanowią obecnie tylko znikomą część spektaklu.

XXI th  wieku

W lipiec 2015, firma Faïenceries et Émaux de Longwy zostaje objęta zarządem komisarycznym . Przed jego likwidacją (21 stycznia 2016), do Sądu Gospodarczego Briey składa się osiem akt przejęcia aktywów . Wgrudzień 2015sprawiedliwość handlowa potwierdza wybór grupy Emblem, która tworzy Manufacture des enaux de Longwy 1798 . Firmą zarządza Martin Pietri. Do współpracy zapraszani są nowi artyści, ceramicy, projektanci czy architekci: Élisabeth Garouste i Mattia Bonetti , Pierre Marie , Vincent Darré , India Mahdavi , José Lévy , Nicolas Lequeux , Michael Cailloux .

Dzisiejsze fabryki wyrobów ceramicznych

Kilka firm utrwala tradycyjne know-how dotyczące emalii zidentyfikowanych w Longwy  :

• Manufaktura emalii Longwy 1798 , oznaczona jako Living Heritage Company .
• Emalie firmy Longwy Saint-Jean l'Aigle , certyfikowanej ceramiki Living Heritage Company , założonej w latach 1977-1978 przez Danielle Peiffer-Noël, mistrza rzemiosła i Jacquesa Peiffera, Meilleur Ouvrier de France . Obecnie jest to ostatnia fabryka, w której nadal znajduje się piec opalany drewnem do wypalania dwumetrowych wazonów. Wyreżyserowane przez Jacquesa G. Peiffera.
• Émaux d'Art de Longwy , certyfikowana ceramika Living Heritage Company , założona w 1988 roku przez Christiana Leclercqa (Meilleur Ouvrier de France 1972), wcześniej zainstalowana pod nazwą Atelier du Bois des Seigneurs w 1976 roku. Jest do dziś ostatnim wielkim artystą dawnej fabryki ceramiki Huart.
• Fabryka ceramiki emaliowanej Longwy - Les Récollets , utworzona w 1996 roku w formie spółdzielczej przez byłych pracowników zabytkowej fabryki ceramiki. Nabyte wczerwiec 2016autorstwa Davida Mouqueta, twórcy marki Longwy-Paris . W przymusowej likwidacji w17 października 2019 r..
• Enamels of Saintignon , od 1987 roku, następnie przeniesiony do Nancy, od 1999 przeniesiony do Longwy. Reżyseria Joel Barthelemy.
• Rzemieślnik Émaux de Longwy , od 2010 roku. Zarządzany przez Thierry'ego Hursta (wygląda na to, że już nie jest aktywny).

Proces produkcji emalii zarysowanych

Od ponad wieku Longwy produkuje we Francji emalie z czarnym konturem na wyrobach ceramicznych. Ta delikatna technika polega na drukowaniu dekoracji w kolorze czarnym na surowym biszkopcie, a następnie na nadziewaniu, kropla po kropli, w ten sposób każdą komórkę otoczono kolorową emalią. Ta technika ręczna jest wykonywana przez doświadczonego rzemieślnika. Była również stosowany zwłaszcza w XIX -tego  wieku Bordeaux i Gien.

Kształt dzieła tworzą styliści lub rzeźbiarze. Model gipsowy jest następnie wykonywany przez warsztat modelarski.
Ten model, po uformowaniu, wytwarza tynk wklęsły, w który wlewa się masę szpachlową (mieszanina kaolinu, gliny i wody). Jest to specjalnie zaprojektowane zgodnie z potrzebami Longwy Enamels przez wyspecjalizowany warsztat w Limoges .
Chciwy na wodę tynk wysysa płyn ze ślizgacza w kontakcie z jego powierzchnią: wzdłuż jego ścian tworzy się skorupa. Gdy tylko grubość skórki osiągnie 7 do 8  mm , należy ją odwrócić, opróżniając przelew pozostający w środku.
Następnie część schnie w gipsie przez 4 do 5 godzin, a następnie rozformowuje się i pozostawia na wolnym powietrzu na 24 godziny. Wycieraczki usuwają zadziory i nadają gładki wygląd poprzez pocieranie gąbką.
Kawałek pieczony przez noc w temperaturze 1050  °C staje się herbatnikiem .

Ciastko jest następnie drukowane ręcznie lub kreślone linią czarnego atramentu, która podkreśla wystrój pokoju.
Każda komórka otoczona linią jest następnie ręcznie wypełniana kolorową emalią za pomocą techniki kroplowej. Ponieważ kropla szkliwa wysycha niemal natychmiast w kontakcie z porowatym biszkoptem, niemożliwe jest „pomalowanie” tego kawałka, stąd technika nakładania jednej kropli kolorowego szkliwa obok drugiej aż do całkowitego wypełnienia zębodołu. Fabryki ceramiki w Longwy używają wyłącznie własnych kolorów, które tworzą z tlenków w swoim specjalistycznym laboratorium.

Dekoratorzy do ozdabiania pomieszczeń używają dwóch narzędzi: pędzla lub patyczka z cienkiego i długiego drewna. Półautomatyczna strzykawka do napełniania używana przez niektóre fabryki wyrobów ceramicznych jest przedmiotem dyskusji, ponieważ nie przestrzega zasad tradycyjnej instalacji. Opracowany w celu uniknięcia ciągłego przemieszczania się pomiędzy częścią a kolorem, pozwala na znaczny wzrost wydajności, regularność i jednorodność nakładania emalii, ale nie jest doceniany przez purystów.

Według ceramiki technika znana jako „wzmacnianie” jest nadal używana do sublimacji projektu. Polega to na nałożeniu dodatkowego koloru (emalii benzynowej) na suchą emalię, aby nadać jej ulgę i głębię. Wymaga to wielkiego artystycznego mistrzostwa w pociąganiu pędzla, aby nadać rysunkowi majestatyczną nutę. Jeśli pierwsze pociągnięcie pędzla zostanie pominięte, trzeba wszystko zeskrobać i zacząć od nowa, stąd fakt, że niektóre fabryki ceramiki coraz rzadziej wykorzystują tę technikę, aby zaoszczędzić czas.

Całkowicie emaliowany kawałek wypala się po raz pierwszy w 750  °C przez noc.
Następnie wykonywany jest retusz zwany prasowaniem w celu wypełnienia otworów spowodowanych pękaniem pęcherzyków powietrza.
Kawałek wypala się po raz drugi w 750  ° C . Następnie w przypadku niektórych kawałków złoto nakłada się pędzlem przed pieczeniem jednej trzeciej do 600  ° C . Po tych różnych krokach na emaliowanej powierzchni nakładamy sienę lub barwnik, aby uwidocznić pęknięcia; część jest następnie skończona.

Dekorator może pracować na tym samym przedmiocie od 30 do 50 godzin. Czas produkcji prostej części, takiej jak kot, wynosi dwa tygodnie i może osiągnąć cztery tygodnie w przypadku bardziej złożonej części.

Przykłady osiągnięć

• Słynny bal kolonialny Maurice'a Paula Chevalliera zdobył złoty medal na Międzynarodowej Wystawie Kolonialnej w Paryżu. Jest kuzynem Raymonda Chevalliera, ojca emalii smakowych Art Deco w Longwy.
• Wspaniałe wyjątkowe dania dla Prezydentów Republiki, jak Georges Pompidou czy François Mitterrand, wykonane przez artystę Paula Mignona.
• Genialne dzieło emalii Christiana Leclercqa zwane bitwą pod Rivoli powstało w 1969 roku na dwusetną rocznicę Napoleona I er . Duże dekoracyjne naczynie z czerwonej gliny przedstawiające wielką bitwę napoleońską, wykonane w całości ręcznie. Posiada pieczęć Atelier d'Art. Ten wyjątkowy egzemplarz będzie produkowany w limitowanej serii z jedną modyfikacją (na życzenie dyrekcji): umierającego konia na pierwszym planie zastąpi krzak.
• Kolonialne bale Daniela Curettiego, mówi Danillo Curetti. Wśród jej słynnych dekoracji zacytujmy Pawła i Virginie, znaki zodiaku, pantery, Normandię, wieżę Eiffla, górę lodową, Barbarę, kobietę z naszyjnikiem…
• 200 jaj w kolekcji emalii z wizerunkiem cesarza Napoleona I er , na których imperium znalazło zwykłe atrybuty, takie jak „N” lub pszczoła, z okazji dwusetnej rocznicy jego śmierci w 2021 roku.

Wszystkie te utwory, opublikowane przez „Faïenceries et Émaux de Longwy”, są w limitowanej edycji. Curetti zachował publiczność wrażliwą na jego sztukę, jego dzieła są nadal bardzo cenione i poszukiwane, a jego kreacje na tak zwanych „kolonialnych” balach są często wyczerpane. W 2006 roku kolonialna piłka Curetti przyniosła na aukcji 3200 euro.

• Twórczość współczesnych malarzy lub projektantów dla „Fajansu i emalii Longwy”: wśród najbardziej poszukiwanych zacytujmy malarzy Alaina Thomasa, Carlo Maioliniego czy Stéphane'a Gisclarda, których interpretacje słynnego balu kolonialnego, zawsze wydawane w limitowanej edycji 50 egzemplarzy, szybko się wyczerpują. Co roku manufaktura pozyskuje nowych artystów, integrując w ten sposób najpiękniejsze galerie sztuki.
• Fontanna o smaku Iznik, podobna do tej o smaku chińskim, która zdobyła nagrodę na Wystawie Światowej w 1878 roku , znajduje się w muzeum miejskim Longwy i jest jednym z niezwykłych dzieł manufaktury. Fontanna ta, rozbita na sto kawałków podczas niewłaściwej obsługi, została odrestaurowana przez Christiana Leclercqa, Mistrza Rzemiosła i Meilleur Ouvrier de France 1972.
• Duże, kilkumetrowe, monumentalne dzieła, a także zamówienia państwa we współpracy z międzynarodowymi plastykami, takimi jak Vera Molnar i Johan Creten, zostały wykonane przez manufakturę Saint-Jean l'Aigle, której specyfiką są prace przeznaczone dla architektury jest znany w całej Francji. Inną osobliwością Saint-Jean l'Aigle jest wznowienie produkcji brei i majoliki, a także emalii Rakou spirytusu orientalnego.
• Prace rzeźbiarza Jacquesa G. Peiffera są również publikowane przez Saint-Jean l'Aigle, w szczególności poprzez kojarzenie ceramiki z kryształem Daum wytwarzanym w Vannes-le-Châtel lub stalą nierdzewną ciętą plazmą lub laserem. Ważne prace konserwatorsko-restauratorskie zostały powierzone praktykom fajansu, takich jak sanktuarium Saint-Die zachowane w katedrze Saint-Dié-des-Vosges i dla którego stworzono modernistyczny relikwiarz.

Najnowsze projekty dotyczą włączenia sztućców (już wyprodukowanych w Francji w XIX th  wieku) i uchwyty porcelanowe i emalie Longwy; W bieżącej produkcji obecne są noże artystyczne w unikatowych egzemplarzach oraz miecze laureatów Legii Honorowej.

Muzea i kolekcje

Kiedy zbiory Longwy Faience and Enamel Company zostały rozproszone w latach 1975-1977, miasto Longwy nabyło dużą część tego dziedzictwa, aby stworzyć muzeum. Znajduje się on w wojskowym budynku przeładunkowym w sercu cytadeli Vauban w Longwy-Haut. Projekt przeniesienia muzeum do dawnego Banque de France w Longwy-Bas został wznowiony w 2019 r., a jego celem jest inauguracja nowego muzeum w 2023 r.

Fabryka d'Émaux de Longwy Saint-Jean l'Aigle mieści prywatne muzeum techniki i bibliotekę, w której przechowywana jest część archiwów starej ceramiki z Longwy.

Zobacz również

Wspomnienia

• ACAFEL (Stowarzyszenie Kolekcjonerów Starożytnego Fajansu i Szkliwo Longwy) założone w 1986 roku przez Dominique Dreyfusa i rozwiązane w 2017 roku. ACAFEL opublikował sześć katalogów po wystawach zatytułowanych Musée Extraordinaire .
• Longwy Passion (kolekcjonerzy), założona w 2001 roku przez Fabiena Huberta Leclercqa, organizuje dwa stypendia, jedno w okresie Bożego Narodzenia, a drugie w Czwartek Wniebowstąpienia. Przewodniczy jej Jean-Jacques Sommen.
• AML (Association des Amis du Musée de Longwy), założone w 2019 roku przez Fabiena Huberta Leclercqa (Certyfikowanego Eksperta Compagnie d'Expert en Antiquités), aby przyczynić się do rozwoju i wpływu muzeum.

Bibliografia

• Dominique Dreyfus , Longwy - Piękna historia płyt opowieści , Paryż, Massin ,1987, 103  pkt.
• Dominique Dreyfus , Emalia Longwy , Paryż, Massin,1990, 95  s. ( ISBN  978-2-7072-0162-1 )
• Dominique Dreyfus , Fajans z Longwy , Paryż, Massin,lipiec 1999, 95  s. ( ISBN  978-2-7072-0195-9 )
• Dominique Dreyfus , Longwy Les Marques et les Signatures , Longwy,1992
• Jacques G. Peiffer , Esej analityczny na temat ceramiki Longwy , Longwy,1977
• Jacques G. Peiffer , Longwy Enamels , Paryż, ABC Collection,1977, 86  pkt.
• Jacques G. Peiffer , Starożytna ceramika z Pays de Longwy , Thionville, G. Klopp,1985, 258  s.
• Jacques G. Peiffer i in. , Ceramiczne Lorraine: arcydzieła XVIII TH i XIX th  stulecia , Metz-Atlanta, Lorraine Regionalna Rada / University Press of Lorraine / Serpenoise,1990, 368  s.
• Jacques G. Peiffer , Longwy, Ceramika i emalie, Kieszonkowy przewodnik po wiedzy: historia, marki, ceny , Metz, Serpenoise,1991, 48  pkt.
• Jacques G. Peiffer , Emaux, od Stambułu do Longwy - L'Europe de la Faïence , Metz, G. Klopp,1995, 464  s.
• Jacques G. Peiffer , 1798-1998, Longwy, Wyroby ceramiczne i emalie z Longwy , Metz, Serpenoise,1998, 120  pkt.
• Jacques G. Peiffer i in. , Le Pays-haut , Longwy, Stowarzyszenie przyjaciół starego Longwy,1998, 258  s.
• Jacques G. Peiffer , Longwy emalie wiedzy technicznej w Potters do XVIII TH i XIX th  stulecia , Longwy, European College of Technology / Muzeum Jana orła2001, 982  s.
• Jacques G. Peiffer , Sztuka Ceramiki , Paryż, Dessain i Tolra,2000, 192  pkt.
• Jacques G. Peiffer , Bleu Longwy , Thionville-Luxembourg, G. Klopp,2005, 60  pkt.
• Jacques G. Peiffer (zbiorowy: Chariot, Decker, Godard, Hauregard, Noël, Thévenin) , Série Blanche , Virton i Sarreguemines, Muzea Gaumais / Muzea Sarreguemines,2007, 336  s.
• Jacques G. Peiffer , Longwy, emalie i ptaki , Metz, Serpenoise,2010, 200  pkt.
• Philippe Oland , Les Émaux à Longwy: ich historia, najpiękniejsze przedmioty kolekcjonerskie , Dijon, Faton,2009, 335  s. ( ISBN  978-2-87844-120-8 )
• Association Patrimoine du Pays de Longwy, 200 lat historii i twórczości - Ceramika i emalie Longwy , Longwy 1998, 64 s.
• André Łukaszewski, Fajans z Longwy. Usługi stołowe 1798-1970 (trzy tomy), 2002.
• Philippe Darnaux, Longwy ... z czasem , 2009, 88 s.

Linki zewnętrzne

• Karta inwentaryzacyjna „Emalia of Longwy” we francuskim niematerialnym dziedzictwie kulturowym, na culturecommunication.gouv.fr (konsultacja na22 kwietnia 2015 r.)
• Oficjalna strona: Fajans i emalie Longwy - 1798 do 1977 (historia, albumy, publikacje, ekspertyzy, fałszerstwa i kopie itp.)
• Bleu Longwy (wiadomości dotyczące ceramiki od Longwy w sieci społecznościowej)

Zdarzenie

W każdy Czwartek Wniebowstąpienia w Longwy organizowany jest wielki dzień ze stypendium dla kolekcjonerów, wystawami, nowymi kolekcjami, otwarciem dwóch muzeów i różnych fabryk wyrobów ceramicznych.

Powiązany artykuł

• Emalia (szkło)
• Rodzina Huartów

Uwagi i referencje

Bibliografia

1. "  Artyści z 19 -tego wieku  " , na Les Vieux Longwy (dostęp 19 marca 2019 )
2. Fabien Hubert Leclercq , "  Artyści 20 th wieku  " , na Fajansu & Emalie Longwy od 1798 do 1977 (dostęp 10 marca 2019 )
3. Fabien Hubert Leclercq , „  Christian Leclercq Meilleur Ouvrier de France  ” , o Emaux d'Art de Longwy (dostęp 10 marca 2019 r. )
4. Fotele podwyższające
5. „  Danillo Curetti - Manufacture des Emaux de Longwy 1798  ” , na www.emauxdelongwy.com (dostęp 10 marca 2019 )
6. „  Emaux de Longwy, tradycja, savoir-faire, luksus – odkrycie  ” (dostęp 10 marca 2019 )
7. „  Likwidacja sądowa Faienceries Et Emaux De Longwy à Longwy (450545850) – ProcedureCollective.fr  ” , na www.procedurecollective.fr (dostęp 10 marca 2019 r. )
8. „  Télématin sur France 2, Longwy i jego emalie w salonie w Paryżu  ” (dostęp 7 lutego 2020 r. )
9. „  La Manufacture  ” , na www.saintjeanlaigle.com (dostęp 10 marca 2019 )
10. Longwy
11. Fabien-Hubert Leclercq , „  Accueil  ” , na Emaux d'Art de Longwy (dostęp 10 marca 2019 r. )
12. [1]
13. „  Manufaktura emalii Longwy – Manufacture des Émaux de Longwy 1798  ” , na www.emauxdelongwy.com (dostęp 10 marca 2019 )
14. "  Nowy rozdział Manufacture des Émaux de Longwy 1798  " , na LorraineMag.com (dostęp 10 marca 2019 )
15. "  Longwy: emaliowane jaja z wizerunkiem Napoleona I  " , na Le Républicain lorrain ,1 st maja 2021
16. Patrz publikacja źródła archiwalnego w Émaux, d'Istanbul à Longwy autorstwa Jacquesa G. Peiffera.
17. „  Muzeum emalii i ceramiki Longwy – Muzeum – 54400 Longwy – Oficjalna strona internetowa poświęcona turystyce w Meurthe i Moselle w regionie Lotaryngii – wyjścia, zwiedzanie, posiłki i zakwaterowanie – Zarezerwuj swoje pomysły na pobyty, weekendy i wycieczki  ” na stronie tourisme-meurtheetmoselle. fr (dostęp 10 marca 2019 )
18. Muzeum Emalii: podpisano pozwolenie na budowę , Le Républicain lorrain , 23 lutego 2021
19. Stowarzyszenia komplementarne , Les vieux Longwy, konsultacja 25 lutego 2021 r.
20. Stowarzyszenie Przyjaciół Muzeum Longwy , Stowarzyszenie Przyjaciół Muzeum Longwy, konsultowane 25 lutego 2021 r.
21. Fabien Hubert Leclercq , „  www.lesvieuxlongwy.com  ” , na www.lesvieuxlongwy.com (dostęp 27 grudnia 2016 r. )

Uwagi

1. Źródła oficjalne nie wspominają ten rozkaz, zobacz historycznego badania opublikowanego w biuletynie „Le Pays-Haut”, Miejska Biblioteka Longwy, N o,  1 i 2, w 1998 roku.
2. Żadne źródło dokumentalne nie potwierdza tej niedawnej tradycji ustnej, rozwój emalii w Longwy jest dziełem Charlesa Longueta , współpracownika Théodore Deck , to właśnie w 1873 roku przeprowadza się pierwsze testy czarnego „okrążonego” drukowanego transferem, a nie „partycjonowane”, co jest inną techniką; czarna malowana linia została wdrożona przez Eugène'a Collinota i Aldalberta de Beaumont około 1863 roku i była przedmiotem patentu na wynalazek: patrz badanie Jacques'a G. Peiffera w "Émaux, d'Istanbul à Longwy".
3. Egzotyczne dekoracje pojawiają się bowiem w Longwy z 1873 roku. Jedną z najsłynniejszych jest zresztą sadzonka małych białych japońskich kwiatów zwana „sakura”, to ozdobna śliwka. Zobacz studium wykonane przez muzeum Saint-Jean l'Aigle podczas wystawy „Longwy et le Japon”, 2008-2009.