Rodzina albańska

Ten artykuł jest szkicem dotyczącym Włoch i katolicyzmu .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ); aby uzyskać więcej informacji, odwiedź projekt Włochy .

Albani to nazwa dwóch słynnych włoskich rodzin.

Pierwsza pochodzi z Albano Santt'Alessandro w prowincji Bergamo we Włoszech, dawniej części najpierw Królestwa Lombardzkiego, następnie Księstwa Mediolanu i wreszcie Republiki Weneckiej. Założycielem dynastii był Rotopaldo de Albano (967). Inną wybitną postacią w rodzinie był kardynał Giovan Gerolamo Albani (Bergamo,3 stycznia 1509 - Rzym, 25 kwietnia 1591 r). Ta rodzina jest również znany z długiej i krwawej kłótni, która sprzeciwia, w połowie XVI E  wieku do rodziny Brembati Bergamo.

Druga rodzina o wspaniałych losach dzięki wybitnym stanowiskom, jakie zajmowała w Kościele katolickim, pochodzi z Albanii. Jest przedmiotem następujących wierszy.

Historyczny

Pochodzący z Albanii, z Laç de Kurbini, Michel Laçi opuścił Albanię z dwoma synami, Georges i Philippe (bojownicy ze Skanderbegiem ) z powodu Turków osiedlających się w Urbino we Włoszech, gdzie przyjął imię Albani. Georges miał dwóch synów, Altobelli i Hannibala. Altobelli miał również dwóch synów, Horacego i Karola. Horacy przeniósł się do Rzymu, do Watykanu, gdzie został mianowany senatorem przez papieża Urbana. Karol był ojcem Gianfrancesco, który został papieżem Klemensem XI.

Rodzina Albani zapewniła Kościołowi rzymskokatolickiemu dużą liczbę zasłużonych prałatów, z których najsłynniejszym był Gianfrancesco Albani (1649-1721), który został papieżem w 1700 r. pod imieniem Klemens XI . Został zatwierdzony do szlachty weneckiej w tym zaszczycie w dniu honor20 października 1702.

Dwaj siostrzeńcy, pra-bratanek i pra-bratanek Klemensa XI zostali kardynałami i odegrali dość ważną rolę:

• Annibal Albani (1682-1751), biskup Urbino;
• Alessandro Albani (1692-1779), brat Annibala, znanego ze swojego zamiłowania do sztuki i jego willi, znanej jako Villa Albani , gdzie zbierał wszelkiego rodzaju arcydzieła;
• Giovanni Francesco Albani (1720-1809), bratanek Annibala i Alessandro, biskup Ostii  : stanął po stronie Francuzów, gdy wkroczyli oni do Italii, w konsekwencji został zmuszony do opuszczenia Rzymu i powrócił tam dopiero po wywyższeniu Piusa VII , w którym miał największą część.
• Giuseppe Albani (1750-1834), bratanek poprzedniego,od 1801 należałdo Kolegium Świętego , był charge d'affaires w Wiedniu (1796), następnie był sekretarzem briefów i legatem papieskim w Bolonii (1814), i wreszcie komisarz apostolski czterech poselstw. Musiał stłumić zamieszki w Bolonii: przy tej okazji został oskarżony o kilka aktów rygoru.

Książęta Soriano nel Cimino, książęta Albani

• Carlo (1687 - 1724), I książę Soriano nel Cimino, I książę Albani
• Orazio (1717 - 1792), II książę Soriano nel Cimino, II książę Albani
• Carlo Francesco (1749 - 1817), III książę Soriano nel Cimino, III książę Albani
• Filippo Giacomo (1760 - 1852), IV książę Soriano nel Cimino, IV książę Albani, który ceduje swojemu kuzynowi Chigi tytuł księcia Soriano.

Od czasu Klemensa XI rodzina Albani posiadała ważną bibliotekę rozprowadzaną w swoich pałacach w Rzymie i Urbino. Został splądrowany przez wojska francuskie podczas rewolucji. Po upadku Napoleona w 1815 r. spośród 59 zabytkowych marmurów przywiezionych z powrotem do Luwru, a następnie zwróconych, 20 zostało umorzonych5 grudnia 1815przez Ludwika XVIII do księcia Albaniego i inną część przez króla Bawarii .

Źródło

• Ten artykuł zawiera fragmenty słownika Bouillet . Możliwe jest usunięcie tego wskazania, jeżeli tekst odzwierciedla aktualną wiedzę na ten temat, jeżeli źródła są cytowane, jeżeli spełnia aktualne wymagania językowe oraz jeżeli nie zawiera słów sprzecznych z regulaminem Neutralność Wikipedii .
• Dizionario Storico-Portatile Di Tutte Le Venete Patrizie Famiglie , G. Bettinelli, Wenecja, 1780.
• Nowe stosunki miasta i Republiki Weneckiej , Casimir Freschot, Utrecht, 1709, red. Guillaume Van Poolsum.
• Repertorio Genealogico delle Famiglie nobilit nobili e dei titolati nobili esistenti nelle provincie Venete , Francesco Schröder, Wenecja, 1830, typografia Alvisopoli.
• Saggio po Storia Civile, Politica, Ecclesiastica, Ecclesiastica, Ecclesiastica i Corography oraz Topografia Stati of Reppublic of Venezia, a także dla Nobile i Civile Gioventez , Ab. D. Cristoforo Tentori Spagnuolo, Venice, Ed. Giacomo Storti, 1785.

Uwagi i referencje

1. Storia di Bergamo e dei Bergamaschi, Bortolo Belotti wyd. Ceschina 1940
2. Notatka o Carlo Albanim, bracie kardynałów Annibala i Alessandro