FS ALn 40

FS ALn 40 Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Wagon FS ALn 40.004 w zajezdni Pont Canavese Identyfikacja
Operator (y) Włochy FS
Ferrovie dello Stato Italiane
Koleje włoskie
Przezwisko Littorina
Rodzaj Wagon jednokadłubowy
Motoryzacja 2 6-cylindrowe silniki rzędowe Fiat Diesel
Projektant Fiat Ferroviaria
Budowa 1936 - 1937
Producent (y) Fiat Ferroviaria
N O   serii FS ALn 40.001 do 025
Uruchomienie 1936
Efektywny 25
Dział sprzedaży 1936 do końca lat 70.
Wycofanie 1966
posługiwać się Wysokie luksusowe szybkie połączenia Mediolan - Rzym
Ochrona FS ALn 40.001 i 004
Charakterystyka techniczna
Układ osi 1A - A1
Szablon Standard UIC
Paliwo diesel
Silniki trakcyjne 2 silniki Fiata 357 - 6 cylindrów w rzędzie
Przenoszenie mechaniczna Fiat 4 biegi
Moc ciągła 2 x 150 KM / 2 x 106,75 kW
Ø koła napędowe 910 mm
Ø przednie koła 910 mm
Msza w służbie 28 500 t
Długość 23.516 m²
Szerokość 2980 m²
Wysokość 3,215 m²
Rozstaw osi 16 420 m²
Rozstaw osi wózka 3100 m²
Miejsca siedzące 40: 17 (w I klasie) + 23 (w II) pl.
Maksymalna prędkość 130 km/h

FS ALN 40 wagonów jest pojedynczy kadłub silnika wysokoprężnego wagonu zaprojektowany i zbudowany przez Fiat Ferroviaria do szybkiego transportu w warunkach bardzo wysokiej luksus i komfort dla osób podróżujących na FS sieci Ferrovie dello Stato i innych spółek kolejowych. Żelaza w 1930 roku. Na SF miał 25 jednostek.

Historia

Włoskie Koleje (FS) bardzo wcześnie wykorzystywały wagony do przewozu pasażerów na krótkich dystansach, ale także na długich trasach. Aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na coraz wygodniejsze i bardziej luksusowe warunki transportu na niezelektryfikowanych jeszcze liniach między północą a stolicą Rzymu , FS nabyło 25 sztuk Fiata 015 od włoskiego producenta Fiata Ferroviaria, który będzie zarejestrowany jako FS ALn 40 , zgodnie z przepisami obowiązującymi we Włoszech.

Fiat Ferroviaria dostarczył 24 sztuki w 1936 roku i jedną w 1937 roku.

Luksusowe składy pociągów FS ALn 40 przeżywały swój rozkwit w latach przedwojennych na liniach Rzym-Bolonia-Mediolan-Turyn i Rzym-Genua-Turyn w korespondencji z składami FS ETR 200, gdy nie było jeszcze wszystkich północnych linii Włoch zelektryzowany.

Wraz z wybuchem II wojny światowej Włochy musiały zrezygnować z luksusowych szybkich połączeń kolejowych i, co dziwne, w 1940 roku sprzedano 12 sztuk włoskiemu producentowi, który je wyprodukował. W 1943 jednostki ALn 40.1002, 1003, 1004, 1008 i 1025 zostały sprzedane firmie "Ferrovia Torino Nord", FTN, która później przekształciła się w SATTI, a dziś Gruppo Torinese Trasporti - GTT, która używała ich na linii Turin Porta. -Settimo-Rivarolo Canavese-Castellamonte/Pont po przekształceniu tych składów w tradycyjne wagony z eliminacją kuchni, zwiększając pojemność do 70 miejsc. z drugiej strony pociągi te zachowały swoją nazwę An.40.

Pod koniec wojny, jak wszędzie, sieci jezdne linii kolejowych były często niszczone lub nie były już zasilane w wyniku zniszczeń elektrowni lub linii wysokiego napięcia. Wtedy to wagony z silnikiem Diesla odzyskały znaczenie ze względu na ich elastyczność użytkowania. Na początku 1946 roku FS kupiło cztery ze sprzedanych wcześniej egzemplarzy ALn 40.1001, 1007, 1010 i 1011 od Fiata Ferroviaria , Fiat sprzedając w międzyczasie pozostałe 8 egzemplarzy Kolejom Bułgarskim BDŽ. Pociągi te po raz kolejny zapewniały szybkie połączenia między Mediolanem a Rzymem do końca elektryfikacji tej ważnej włoskiej linii przez Apeniny, zanim zostały wykorzystane na tradycyjnych liniach po przekształceniu w klasyczne wagony o pojemności 70 pasażerów.

Pociągi FS ALn 40 zostały skasowane w 1966 roku, a ALn 40.001 przechowywano w Muzeum FS w Pietrarsa.

Technika

Wagony FS ALn 40 były oparte na modelu FS ALn 80, ale z pewnymi modyfikacjami. Nadwozie było dłuższe o 70 cm, a układ okien nawiązywał do wyposażenia wnętrza, którego liczba miejsc siedzących obejmowała 40 foteli z regulowanym oparciem. Wiosło miało kuchnię do przyrządzania wszystkich posiłków podawanych na pokładzie. W tym czasie nie było mowy o serwowaniu tac z posiłkami w luksusowym pociągu. Pociąg składał się z 17 miejsc w I klasie przy odległości między nimi 1,70 metra oraz 23 miejsc w II klasie przy odległości między nimi 1,64 metra. (wartości te należy porównać z wartościami francuskiego TGV w 1 klasie, który obecnie (2019) wynosi 1,44 metra!) . Pociąg został podzielony na dwa przedziały, po jednym na klasę z niezależnymi toaletami dla każdego przedziału.

Wagon „ALn 40” to najnowsza ewolucja wagonów Fiat Littorina zbudowanych przez Fiat Ferroviaria na zlecenie „FS-Ferrovie dello Stato Material and Traction Service”. Karoseria składała się ze spawanej konstrukcji rurowej, która spoczywała bezpośrednio na dwóch wózkach. Na końcach znajdowały się wiszące urządzenia z odbojami. Te składy pociągów zostały przebudowane w latach 50. XX wieku, aby działały jako jednostki wielokrotne.

Wózki były bardzo proste, uformowane ze spawanej stalowej ramy złożonej z dwóch podłużnic, w które wchodziły nadwozie z przesuwnymi rolkami. Zawieszenia były krótkie, tego samego typu co w samochodach Fiat VI . Oś podpory została umieszczona asymetrycznie względem środka nadwozia, aby zwiększyć nacisk na oś napędową. Silnik znajdował się nad pierwszą osią, a cała mechanika skoncentrowana była na pasie przejazdu wózka, co w przypadku poważnego wypadku umożliwiłoby bardzo szybką wymianę zespołu.

Wagony ALn 40 były wyposażone w dwa mocne silniki Diesla Fiata typu 357, 6-cylindrowe w rzędzie, rozwijające moc 150 KM przy 1700  obr./min . Silnik był bardzo klasycznym elementem Fiata, wykonanym z żeliwa z górnymi zaworami i stopniem sprężania 15:1.

Konstrukcja silnika stanowiła skok jakościowy w porównaniu z innymi silnikami montowanymi wcześniej w wagonach kolejowych. Transmisję zapewniała 4-biegowa skrzynia biegów Fiata ze sprzęgłem wielotarczowym i wałem napędowym wyposażonym w podwójne przeguby, ślizgową gumę i reduktor o przełożeniu 1/2.44 z urządzeniem wolnobiegowym. Chłodnice wodne zostały umieszczone z przodu, przed silnikami na każdym końcu. Te rozwiązania techniczne będą utrzymywane przez FS we wszystkich wagonach pierwszej generacji.

Instalacja elektryczna pracowała na 24 V z akumulatorami ładowanymi przez prądnicę na silniku. Dwie sprężarki zapewniały zapotrzebowanie na sprężone powietrze dla służb pomocniczych i hamulców. Hamulce składały się z układu sprężonego powietrza działającego na koła za pomocą bębnów na tej samej zasadzie co ciężarówki oraz hamulca ręcznego działającego na wózki.

Utrzymane jednostki

Zachowały się dwie jednostki ALn 40.001 i 004, 001 z FS i 004 przez Gruppo Torinese Trasporti - GTT, która przekazała je Fundacji FS we wrześniu 2018 r. w celu całkowitej renowacji i po renowacji będą przeznaczone dla usług turystycznych.

Uwagi i referencje

  1. (It) „  Litorina Fiata 1. generacji i ich ewolucja  ” (dostęp 7 marca 2020 r. )
  2. Wagony ALn 40.001 i 004 powierzone Fundacji FS do całkowitej renowacji

Zobacz również

Bibliografia

Powiązany artykuł