Feliks Amiot

Artykuł ten jest szkicem dotyczącym aeronautyki .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Feliks Amiot Obraz w Infoboksie. Funkcjonować
Prezes
Izby Przemysłowo-Handlowej Cherbourg-Cotentin
1958-1961
Biografia
Narodziny 17 października 1894
Cherbourg
Śmierć 21 grudnia 1974(w wieku 80 lat)
Suresnes
Pogrzeb Lévis-Saint-Nom
Imię urodzenia Félix Jean Louis Alexandre Amiot
Narodowość Francuski
Zajęcia Inżynier lotniczy , inżynier , biznesmen
Inne informacje
Pracował dla Samoloty Amiot
Różnica Order Legii Honorowej

Félix Amiot (17 października 1894 w Cherbourgu - 21 grudnia 1974 w Suresnes ) to francuski przemysłowiec, producent samolotów , których niektóre modele były używane we francuskim lotnictwie w czasie II wojny światowej , łodziach rybackich, jachtingu i wojnie, w Cherbourgu, w tym szybkie łodzie typu Combattante .

Historyczny

Urodzony w rodzinie drobnych handlarzy, jego ojciec był sklepem spożywczym, Félix Amiot spędził dzieciństwo w Cherbourg ( od 2016 r. Cherbourg-en-Cotentin ), gdzie uczęszczał do miejskiego liceum i prawdopodobnie wcześnie zafascynował się mechaniką i mechaniką . w szczególności lotnictwa . W 1908 roku jego rodzina opuściła Cherbourg, by osiedlić się w Issy-les-Moulineaux na przedmieściach Paryża, gdzie pionierzy lotnictwa - Blériot , Voisin , bracia Farman - ustawili swoje hangary i przetestowali swoje maszyny na polu manewrów poświęconych do szkolenia pułków kawalerii. Niewątpliwie ta bliskość zachęca Félixa Amiota do podjęcia decyzji. W 1912 roku w garażu znajdującym się w pobliżu poligonu Issy-les-Moulineaux Félix Amiot zbudował swój pierwszy samolot, dwumiejscowy jednopłat znany jako Amiot 01. Pomimo efemerycznego istnienia tego urządzenia (wypadek 1913), Félix Amiot wytrwa.

We wrześniu 1913 r. złożył pierwszy patent na „system dystrybucji do dwu- lub czterosuwowych silników o stałym lub obrotowym wybuchu”.

We wrześniu 1914 roku Félix Amiot zaciągnął się na front. Pozostał tam do października 1915, kiedy to został odwołany na tyły na prośbę firmy Morane-Saulnier . To właśnie tam opracował rewolucyjny proces montażu tłoczenia części metalowych, który był głównym przedmiotem zainteresowania przemysłu lotniczego i który przyciągnął uwagę Louisa Loucheura , odpowiedzialnego za kwestie przemysłu obronnego w rządzie. Loucheur sugeruje, aby Amiot przejął zarządzanie fabryką samolotów. Z pomocą finansową Pierre'a Wertheimera , w szczególności właściciela perfum Chanel i Bourjois , Amiot założył swoją pierwszą firmę, Firmę Tłoczenia i Konstrukcji Mechanicznych (SECM). Avenue des Ternes , w Paryżu , gdzie ma swoją siedzibę, SECM produkuje i naprawia Morane-Saulnier , Breguet lub Sopwith .

W 1937 SECM został częściowo znacjonalizowany: teren w Colombes został zachowany, teren Caudebec-en-Caux znalazł się pod kontrolą państwa i stał się terenem SNCAN . Aby zrekompensować stratę, Félix Amiot założył w 1938 roku nową fabrykę w Cherbourgu.

„Od Colombes do Cherbourga, gdzie Amiot kieruje Normandzkimi Warsztatami Lotniczymi (CAN), Amiot ma ekipy żelazne” . Czyni cuda. Jego bombowce, nowe modele 370 , 350 i 340 są rozpoznawane i podziwiane:

Jednak współpraca SECM i wojska układa się źle. Amiot popełnia kilka błędów, ale ministerstwo odpowiada też za dużą prokrastynację, zmiany w polityce, opóźnienia w płatnościach, nagłe cięcia środków itp. Również seryjna konstrukcja stwarzająca problem we Francji, Pierre Wertheimer wyjechał w styczniu 1939 roku do Stanów Zjednoczonych z planami rozważenia budowy montowni w Nowym Orleanie .

Druga wojna Światowa

W czerwcu 1940 roku bracia Wertheimer bardzo szybko wyjechali z Francji do Brazylii, a następnie osiedlili się w Nowym Jorku , polecając Amiotowi czuwanie nad ich majątkiem i scedowanie na niego wszystkich udziałów SECM oraz większościowego pakietu udziałów w Parfums Chanel i Bourjois .

3 czerwca 1940, w Le Bourget , warsztaty i fabryki zostały poważnie zbombardowane. Dwa dni później przyszła kolej na Cherbourga. 10 czerwca Amiot ewakuował swój personel (3000 osób) na południe Francji. W zamian za przedwojenne rozkazy uzyskał od rządu, który schronił się w Bordeaux, 3 miliony franków. 13 czerwca 1940 r. na rozkaz wojska iz naruszeniem statusu „  miasta otwartego  ” podpalono fabrykę Colombes. W odpowiedzi okupują go Niemcy, rozkradają i przekazują firmie Junkers . 

Po zawieszeniu broni musiał repatriować swój sztab do Paryża. „Ale udało mi się usunąć biuro projektowe i trzymać je w wolnej strefie  ” – pisze Amiot. Zainstalował go właśnie w Vichy, aby nadal starać się odzyskać zaległe płatności i uzyskać finansowanie. Amiot odtwarza fabrykę w Marsylii iw ten sposób usuwa wielu pracowników z STO . Ta akcja zostanie dostrzeżona, gdy ocenimy jego postawę w czasie wojny.

Wiosną 1942 r. pracownicy Amiotu próbowali odtworzyć swoją działalność. Zwracają się do Pierre'a Wertheimera , który został dyrektorem producenta samolotów Bell w Stanach Zjednoczonych. Węzeł okazuje się niemożliwy i próbują sformować eskadrę w barwach Wolnej Francji w Afryce Północnej. Amiot finansuje z własnej kieszeni sieć, która z powodzeniem przejedzie kilkanaście osób w Afryce Północnej, a także prześle informacje do Anglików. Niestety sieć została rozbita w maju 1943 r. wraz z aresztowaniem przez gestapo osoby odpowiedzialnej, Yvesa Maurice'a, w Perpignan .

Amiot ma jednak wiele do zrobienia, by chronić interesy Wertheimerów  : kupuje ich firmy perfumeryjne (po wojnie będą się kłócić o rozliczenia Bourjois i Chanel ), podrabia, by udowodnić, że są to firmy czysto. Aryjczykiem i udowadnia swoją dobrą wolę, współpracując z fabryką Junkers Flugzeug-und-Motorenwerke przy budowie 370 samolotów transportowych Junkers Ju 52 (zamówienie 1,2 mld franków). Po wyzwoleniu zakład będzie budował swoje urządzenia pod nazwą Amiot AAC.1 Toucan . Amiot wciąż miał krótkotrwałe kłopoty z Gestapo we wrześniu 1942 roku. Ale mógł przejąć zarządzanie fabrykami braci Wertheimer, pomimo prób Coco Chanel przejęcia kontroli nad perfumami sygnowanymi jego nazwiskiem dzięki stosunkom z okupantem . Otrzymuje, po wyzwoleniu Paryża , dom generała Bradleya , Chateau de la Boissiere-Beauchamps w Lévis-Saint-Nom . Wysyła triumfalny telegram do swoich Wertheimerowskich przyjaciół, którzy wracają jeszcze bogatsi niż przed wojną.

Po wojnie bracia Wertheimer rozpoczęli postępowanie przeciwko Amiotowi, aby odzyskać jak najwięcej. Ale wychodzi z wojny w dobrej sytuacji materialnej. Został jednak aresztowany dnia6 września 1944 r z kierownictwem SECM w sprawie oskarżeń o kolaborację i zachowania antyspołeczne, a następnie szybko zwolniony, procedura zakończyła się zwolnieniem ogłoszonym w 1947 r. W listopadzie 1944 r. SECM został zarekwirowany, który w 1946 r. przekształcił się w nacjonalizację poprzez ugodową sprzedaż państwo, kończąc swoją działalność w lotnictwie.

Powojenny

Poświęcił się odbudowie swojej fabryki w Cherbourgu, która przekształciła się w Constructions Mécaniques de Normandie (CMN) i przekształciła się w przemysł stoczniowy.

W 1948 CMN zwodował swój pierwszy statek: trawler L'Annie przeznaczony do uzbrojenia trawlerów Cherbourg, przejęty przez Félixa Amiota w 1946. Tam budował różne typy lekkich jednostek wojskowych, pogłębiarki, a następnie łowców min. ...

Interesował się również rynkiem jachtowym, który się wtedy w pełni rozwijał i wyprodukował serię Maïca , wspaniałe żaglówki regatowe z formowanego drewna, według planu angielskich architektów marynarki wojennej Johna Illingwortha i Angusa Primrose'a, które zostaną zilustrowane w słynnym Fastnet wyścig . Oddział CMN, Amiot Marine, produkuje okucia z anodowanego aluminium nierdzewnego (AG4MC) do łodzi żaglowych wszystkich rozmiarów, które następnie przejmie firma Goïot.

Ma też dla klientów głównych obecnie kapitanów, takich jak na przykład Olivier de Kersauson . Zdolny biznesmen, dzięki dobrej analizie rynku zaprojektował Combatantes , gwiazdy militarne, które firma eksportowała na cały świat. Wśród nich niektóre stały się sławne w Boże Narodzenie 1969 pod nazwą gwiazd Cherbourg , dzięki przejęciu przez Izrael, który je rozkazał, wbrew nakazowi embarga generała de Gaulle'a . Amiot miała wtedy 75 lat.

Jest także inżynierem-wynalazcą, który złożył ponad sto patentów, z których najbardziej godne uwagi są te związane z tłoczeniem, wyposażeniem statków, rewolucyjnym systemem kontenerów chłodniczych na początku lat 50. złożyć patent we Francji.

Kiedy umarł? 21 grudnia 1974, Félix Amiot opuszcza światowej sławy firmę zatrudniającą ponad 1400 osób i posiadającą pełną księgę zamówień na kolejne 4 lata. Został pochowany w Lévis-Saint-Nom w Yvelines, mieście, w którym był właścicielem Château de la Boissière-Beauchamps.

Uwagi i referencje

  1. PATARD Frédéric, Przygoda Amiot-CMN. Mężczyźni, niebo i morze , Editions des Champs,1998
  2. Hal Vaughan, W łóżku wroga. Coco Chanel pod okupacją , Albin Michel ,2012
  3. jp.massin , „  Historia  ” na stronie www.supermaica.com (dostęp 10 listopada 2017 r. )

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne