Przestarzały | 13 kwietnia 1697 |
---|---|
Lokalizacja | Cartagena de Indias |
Wynik | Zwycięstwo Francji |
Królestwo Francji | Monarchia hiszpańska |
Baron de Pointis Admirał Casse |
Don Sancho Jimeno Don Diego de los Ríos |
2780 mężczyzn | 400 mężczyzn |
Bitwy
Wyprawa do Kartageny z2 maja 1697była ostatnią wielką bitwą między Królestwem Francji a Królestwem Hiszpanii przed traktatem ryswickim z 1697 roku . Był to całkowity sukces dowódcy eskadry Jean-Bernarda de Pointisa i jego sponsora, admirała Jean-Baptiste du Casse , francuskiego gubernatora Saint-Domingue .
Wojna Ligi Augsburskiej był dobiega końca, a jego wynik pozostał nierozstrzygnięty. Anglicy granatowy The Marynarka Królewska , miały wyraźną przewagę nad Royal Navy od Ludwika XIV , a król Francji szukał sukcesu na morzu, aby móc podpisać traktat w rijswijk z Hiszpanami w pozycji siły.
Ze swej strony traktat ten pozwoliłby Królestwu Hiszpanii położyć kres niepewności co do imperium południowoamerykańskiego . Wyprawa do Kartageny była również dla Ludwika XIV sposobem na zdobycie upragnionego terytorium: zachodniej części Santo Domingo, która umożliwiła mu utworzenie w 1698 roku Compagnie de Saint-Domingue , a następnie Compagnie de Guinée , powierzonego jego bliskiemu finansiście Antoine'owi. Crozat .
Król dołączył do wyprawy, dostarczając siedem statków i trzy fregaty . Liście eskadry z Brześcia ,7 stycznia 1697i przybywa 3 marca do Santo Domingo . Jean-Bernard de Pointis przekonuje Jean-Baptiste du Casse do przyłączenia się, pomimo jego obaw i trudności w zebraniu korsarzy . Ducasse ma nadzieję przejąć Porto Bello i przekroczyć Przesmyk Panamski , ale według wielu obstrukcji Cartagena de Indias jest od niej zbyt daleko.
Joseph d'Honon de Gallifet , który zastąpił Du Casse w 1700 r., Był jednym z aktorów wyprawy do Kartageny, na czele „ 110 ochotników kolonialnych ”, wspomaganych przez „ 180 wolnych Murzynów ” pod kierunkiem Jeana-Josepha de Paty .
Na początku marca flota opuściła port Petit Goâve w Santo Domingo i pod koniec miesiąca była w zasięgu wzroku Kartageny z 1200 żołnierzami z Brześcia, którym towarzyszyło około 650 korsarzy i korsarzy.
Pojawia się przed miastem dalej 13 kwietnia 1697. Francuzi wylądowali dwa dni później w Boca-Chica (w środku ) . Atakują zamki San Luis de Bocachica, blokując wejście do zatoki i bronione przez Don Sancho Jimeno i 139 mężczyzn, którzy poddali się 16 kwietnia . 20 kwietnia Francuzi zaatakowali miasto, które szybko się poddało i zapłacili okup w wysokości 9 milionów funtów, co nie przeszkodziło splądrowaniu tego ostatniego.
Plik 6 maja 1697Francuzi wkraczają do miasta i do 24 maja plądrują je za łup szacowany na 10 do 20 milionów funtów. Zasadniczo jest podzielony po równo, ale część z 650 korsarzy i korsarzy uważa, że podział jest nierówny i bierze udział w drugim splądrowaniu miasta. Prawie 2 miliony powinno trafić do korsarzy zgodnie z zawartym z nimi paktem22 marca 1697na pokładzie okrętu flagowego , a następnie odnowiony przed gankiem ich kościoła Petit Goâve , na zachód od Santo Domingo. Podaje się jednak tylko wynagrodzenie wojskowe, co można tłumaczyć obecnością prawie 1200 żołnierzy z Francji, większości w wyprawie. Botanik i podróżnik-przyrodnik Charles Plumier podczas wizyty w Saint-Domingue jest odpowiedzialny za interwencję w Wersalu w celu uzyskania bardziej sprawiedliwego podziału, w relacji, którą opowiada królowi.
Korsarze są zdumieni, że Jean-Bernard de Pointis opuszcza hiszpański kontynent, obiecując, że Du Casse zostanie jego gubernatorem. Ale żółta febra stopniowo dziesiątkuje ekspedycję, tak jak wkrótce potem zniszczy część Szkotów z Projektu Darién . Choroby tropikalne z łatwością siały spustoszenie w dużych siłach ekspedycyjnych przybywających bezpośrednio z Europy, a liczba żołnierzy zwiększała możliwość odżywiania się wirusa na jednym organizmie bardziej wrażliwym niż inne, a stamtąd do rozprzestrzeniania się po całym świecie.
Kilku francuskich korsarzy nie wróciło do Santo Domingo i wolało udać się do Rendez-vous de l'Ile d'Or i jego okolic, gdzie projekt Darién właśnie się nie powiódł. Trzech korsarzy osiadło na mieliźnie w pobliżu Kartageny i zostało schwytanych przez Hiszpanów, czterech innych zostało schwytanych przez Anglików i przewiezionych z powrotem na Jamajkę .
Sam Du Casse, poinformowany o dobrych stosunkach między Indianami z Darién a francuskimi korsarzami, zaproponował królowi Francji założenie tam kolonii, ale minister marynarki wojennej zniechęcił go, ponieważ obawiał się, że cała młoda Luizjana zrobi to. nie ponieść ciężaru hiszpańskiej furii.
Książę Saint-Simon opisał wyprawę z precyzją i nacisk w swoich wspomnieniach jako „ opera stworzony dla Ludwika XIV, wyprodukowany przez Pontchartrain; libretto, muzyka i inscenizacja barona de Pointisa; w wykonaniu oddziału i orkiestry Królewskiej Marynarki Wojennej, przy wsparciu chóru korsarzy, Ducasse coryphée ” .
W wyprawie uczestniczyli Jean-Joseph de Paty , Jean-Bernard de Pointis , Jean-Baptiste Du Casse i Joseph d'Honon de Gallifet . Jacques Yvon des Landes , kupiec, plantator cukru w Saint-Domingue i korsarz z innych wypraw, uczestniczył w finansowaniu uzbrojenia dwóch statków, ale nie był fizycznie obecny. Wśród beneficjentów tej wyprawy i Jamajki historyk Pierre Pluchon cytuje także Brédę, Bracha, Dantze i Jeana Fourniera de Varennesa .