Wystawa Powszechna w Barcelonie z 1888 r.
| Wystawa Powszechna w Barcelonie | |||
 Oficjalny plakat autorstwa José Luisa Pellicera . | |||
| Generał | |||
|---|---|---|---|
| Typ- BIE | uniwersalny | ||
| Kategoria | Wystawa historyczna | ||
| Powierzchnia | 46,5 ha | ||
| Frekwencja | 2 300 000 odwiedzających | ||
| Uczestnicy | |||
| Lokalizacja | |||
| Kraj | Hiszpania | ||
| Miasto | Barcelona | ||
| Teren | Park Cytadeliella | ||
| Informacje kontaktowe | 41°23′17″ północ, 2°11′15″ wschód | ||
| Chronologia | |||
| Data otwarcia | 8 kwietnia 1888 r. | ||
| Data zamknięcia | 9 grudnia 1888 r. | ||
| Edycje uniwersalne | |||
| Poprzedni | Światowe Targi 1880 , Melbourne | ||
| Kolejny | Wystawa Powszechna 1889 , Paryż | ||
Geolokalizacja na mapie: Hiszpania
| |||
Uniwersalny Wystawa 1888 roku odbywa się w mieście Barcelona od8 kwietnia 1888 r. w 9 grudnia 1888 r. i wita 400 000 odwiedzających.
Oficjalne otwarcie odbywa się w dniu 20 maja 1888 r.o godzinie 16. Przewodniczy jej król Hiszpanii Alfons XIII, wówczas dwuletni, w obecności królowej regentki Marii-Chrystyny z Austrii i księżniczki Asturii Marii de la Mercè z Hiszpanii , Infantki Marii Teresy, przewodniczącego Rady Ministrów Práxedesa Mateo Sagasty , oraz burmistrz Barcelony Francesc Rius i Taulet .
Kontekst historyczny
W 1888 Barcelona była miastem liczącym 530.000 mieszkańców, drugim miastem w Hiszpanii na poziomie politycznym i pierwszym na poziomie przemysłowym. Hiszpania żyje w okresie restauracji Burbonów. Práxedes Mateo Sagasta rządzi pod panowaniem Marii Christine Habsburg-Lorraine, matki Alfonsa XIII i wdowy po Alfonsie XII w Hiszpanii, która zmarła trzy lata wcześniej.
Uważa się, że organizacja Wystawy Światowej w 1888 r. odzwierciedla dobre stosunki między monarchią a katalońską burżuazją przemysłową, która poparła powrót do monarchii w celu uzyskania pokoju społecznego sprzyjającego rozwojowi gospodarczemu.
Okres ten wyznacza apogeum Światowych Targów, z których pierwsza została zainaugurowana w Londynie w 1851 roku . Są to zatem wielkie wydarzenia polityczne, gospodarcze i społeczne, na których każdy kraj może zaprezentować swój postęp technologiczny, pokazać swój potencjał gospodarczy i przemysłowy. Zorganizowanie takiej Wystawy jest szansą na rozwój gospodarczy dla miasta, które jest jej gospodarzem i które cieszy się dużymi wpływami międzynarodowymi.
Geneza wystawy
Pierwotny pomysł zorganizowania Wystawy Światowej w Barcelonie wyszedł od przemysłowca Eugenio Serrano . Jednak wobec niemożności samodzielnego zrealizowania tego przedsięwzięcia, skłania się do projektu burmistrza Barcelony Francesca Riusa i Tauleta (w), który otacza się przemysłowcami miasta, tworząc „komitet ośmiu : Elies Rogent i Amat - kierownik projektu - Lluís Rouvière, Manuel Girona i Agrafel (es) - polityk i bankier, który finansuje część pracy - Manuel Duran i Bas (en) , Josep Ferrer i Vidal (es) , Claudi López Bru (en) (Marquès de Comillas) i Carles Pirozzini . Celem tej grupy jest finansowanie i organizacja Wystawy.
Miejsce
Na wystawę dotrzesz schodząc w dół Passeig de Sant Joan . Drzwi tworzy łuk triumfalny zbudowany na tę okazję przez Josepa Vilaseca i Casanovasa . Poza tym, 380 000 m 2 utworzonych przez park Ciutadella , ogród zoologiczny, dworzec France do Szpitala Morskiego w Barcelonecie zajmuje Międzynarodowa Wystawa.
Jedna czwarta tej powierzchni poświęcona jest budynkom tworzonym przez najbardziej prestiżowych obecnie architektów, w których odbywają się wystawy. Najważniejszym z budynków jest pałac przemysłowy o powierzchni 70 000 m 2 . Zachowały się trzy budynki wojskowe Ciutadelli: pałac gubernatora, arsenał i kaplica. Wszystkie trzy budynki są nadal w użyciu. Po różnych adaptacjach w arsenale mieści się Parlament Katalonii .
Ze względu na zmiany promotorów czas na wykonanie pracy był bardzo krótki. W rezultacie wysiłki były jeszcze bardziej trwałe i wykazały zdolność zarządzania. Jednak niektóre budynki ucierpiały i miały efemeryczne żywotność. Ocalał więc tylko łuk triumfalny, zamek trzech smoków , zacieniony teren i „galeria maszyn”.
Jeśli odrzucona popularna legenda barcelońska zapewnia, że inżynier Gustave Eiffel zaoferował zbudowanie swojej wieży w Barcelonie na Wystawę Powszechną w 1888 roku, inżynier z Tuluzy J. Lapierre rzeczywiście zaprezentował drewnianą wieżę o wysokości 210 metrów . Inny projekt wieży przedstawił architekt Pere Falqués . Mimo początkowego zainteresowania, żaden z projektów nie ujrzał światła dziennego ze względów finansowych.
Udogodnienia w Barcelonie
Chociaż działania Wystawy odbywały się wewnątrz klauzury, Wystawa przyczynia się do ogólnej poprawy Barcelony. Impreza z jednej strony umożliwiła dokończenie prac rozpoczętych na długo przed i pozostających w budowie, a z drugiej strony Wystawa była okazją do rozwoju nowej infrastruktury i usług, zarówno poprawiających życie mieszkańców, jak i poprawiających jakość życia mieszkańców. nadać nowoczesny wizerunek miasta zwiedzającym Wystawę.
Wśród tych prac urbanizacja parku przy cytadeli, w którym odbywa się Wystawa, została przekształcona w park. Obecnie jest największym w mieście. Sąsiednia dzielnica Ribera również korzysta z tych urbanizacji. Z prac tych korzysta również wybrzeże morza, które obejmuje budowę i rozbudowę Passeig Colomb oraz budowę nowego nabrzeża: obecnego Moll de la fusta . Passeig Colomb wita1 st czerwiec 1.888słynny posąg nawigatora, który jest jednym z symboli miasta. Przed pomnikiem ustaw pierwsze łodzie przeznaczone do morskich obwodów turystycznych.
Inwestycje w sektorze hotelarskim zaowocowały budową „hotelu międzynarodowego” sygnowanego przez architekta Lluísa Domènecha i Montanera . Został zbudowany na ziemi wydobytej z morza w rekordowym czasie 69 dni. Tymczasowy trzykondygnacyjny budynek, który mógł pomieścić 2000 osób, został zniszczony po spełnieniu swojej funkcji.
„Pałac Sztuk Pięknych” został zbudowany przez Augusta Font i służył do inauguracji Wystawy i przyjęcia rodziny królewskiej. Był używany do wystaw artystycznych, koncertów i wydarzeń kulturalnych Katalończyków aż do jego zamknięcia w 1942 roku.
Wreszcie, w Barcelonie pojawia się oświetlenie elektryczne, oświetlając Rambla , Passeig Colom, Piazza Sant Jaume i teren wystawienniczy.
Konsekwencje wystawy
Wystawa uznawana jest za sukces zarówno pod względem liczby zwiedzających, międzynarodowych wpływów miasta, jak i jego wyników gospodarczych, pomimo deficytu 6 000 000 peset. Dodatkowo duży obszar miasta skorzystał z opadu i został zurbanizowany.
Wystawa, która odbywa się w warunkach depresji gospodarczej, pomaga ożywić sektor budowlany, duża liczba zwiedzających generuje znaczne przychody.
Z ekonomicznego punktu widzenia wystawa ta jest uważana za pierwszy duży krok katalońskiej gospodarki w kierunku jej europeizacji. Dwa lata wcześniej powstała Barcelona Izba Handlowo-Przemysłowa i Żeglugowa mająca na celu dbanie o interesy katalońskich przemysłowców. Ten ostatni miał wykorzystać Wystawę do stworzenia przepływu handlowego z zagranicą, w szczególności z krajami europejskimi, w celu otwarcia katalońskiej gospodarki zależnej wówczas wyłącznie od rynku hiszpańskiego.
Politycznie, pomimo krytyki ze strony proletariatu, republikanów i katalończyków, organizacja, rozwój i sukces Wystawy potwierdzają dobre stosunki między katalońską burżuazją a niedawno przywróconą monarchią w Madrycie.
Wystawa z 1888 roku była pierwszą międzynarodową imprezą zorganizowaną przez Barcelonę. Przechodzi do historii jako model rozwoju, który później posłużył jako model dla organizacji nowych wydarzeń międzynarodowych, takich jak Międzynarodowa Wystawa w 1929 r. , Igrzyska Olimpijskie w 1992 r., a ostatnio Powszechne Forum Kultur w 2004 r.
Społeczna i polityczna krytyka Wystawy
Choć Wystawę uznano za sukces, nie obyło się bez krytyki.
Wystawa spowodowała wysoką inflację w mieście, jak podają ówczesne media. Wzrost cen powoduje ogólne niezadowolenie. Intelektualiści, republikanie i katalończycy publicznie demonstrują przeciwko Wystawie, traktowanej jako pakt między burżuazją a monarchią centralną. Twierdzą, że byłoby to szkodliwe dla interesów Katalonii .
Duża liczba placów budowy w Barcelonie (wewnątrz i poza wystawą) zmobilizowała tysiące pracowników, którzy pracowali w trudnych warunkach. To podsycało świadomość polityczną robotników, którzy założyli w sierpniu 1888 r. związek Ogólny Związek Robotników (UGT). Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE) obchodzi wkrótce po swym pierwszym kongresie w Barcelonie.
Eduardo Mendoza napisał La Ville des prodiges ( La Ciudad de los prodigios ), powieść wydaną w 1986 r., której ramy stanowią przygotowanie tej wystawy.
Uwagi i referencje
- „ La Vanguardia ”
- (es) Carlos MartÍn Recarte, El Tesoro de Paris , Od redakcji Visión Libros ( ISBN 8498861918 ) , s. 36
- la Vanguardia del 30-11-1886