Narodziny |
536 lub 537 Hama |
---|---|
Śmierć |
Po 594 Antiochia nad Orontesem |
Zajęcia | Historyk Kościoła , historyk , prawnik |
Historia kościelna |
Evagrius the Scholastic ( starogrecki : Εὐάγριος Σχολαστικός , po łacinie Evagrius ) to greckojęzyczny historyk, urodzony około 536 r. W Objawieniu Pańskim ( Syria ) i zmarł wkrótce po 594 r . Wraz z Euzebiuszem z Cezarei , Sozomene , Teodoretem z Cyru i Sokratesem Scholastykiem jest jednym z głównych kościelnych historyków późnej starożytności.
Urodził się w Epiphany (inny historyk z tego samego okresu, Jan z Objawienia , był jego kuzynem), ale jego rodzice wyemigrowali wkrótce potem do Apamei, gdzie spędził większość swojej młodości i studiował. Następnie osiadł w Antiochii , stolicy prowincji, by tam wykonywać zawód prawnika (co oznacza greckie słowo „scholastikos” σχολαστικός ). Zdobył zaufanie Grzegorza I st , patriarcha Antiochii ( 571 - 594 ) i został jego doradcą prawnym wzdłuż jego kuzyna Johna, który był także prawnikiem. Miał okazję udzielić mu pomocy prawnej aż do Konstantynopola w delikatnej sprawie: w 587 r. Patriarcha wszedł w gwałtowny konflikt z hrabią East Asterius, wspierany przez znaczną część ludności Antiochii , która otwarcie obraziła prałat przy każdej okazji; Asterius został zwolniony ze swoich funkcji, ale jego następca Jan, oskarżony przez cesarza o bezstronne śledztwo, zebrał oskarżenia przeciwko Grzegorzowi, z których jeden mówił, że miał kazirodczy romans ze swoją siostrą (Evagre bronił go zwłaszcza przed cesarzem Maurycym i przed posiedzenie rady w Konstantynopolu w 588 r .). Został mianowany kwestor przez cesarza Tyberiusza Konstantyna (panował 578 - 582 ), a opiekunem rejestrów administracyjnych ( "Chartophylax" χαρτοφύλαξ ) przez Maurice I st (królować 582 - 602 ), z tytułem honorowym prefekta (apoéparque). Zmarł prawdopodobnie wkrótce po „dwunastym roku panowania Mauritiusa ” (sierpień 593 - sierpień 594 ), w którym w wieku 58 lat napisał swoje dzieło historiograficzne (por. VI, 24).
Jego dzieło jest historią kościelną , w 6 książkach, których historia zaczyna się w roku 431 , od potępienia Nestoriusza przez sobór w Efezie i trwa do 593 r. (Ostatnie wspomniane wydarzenie: śmierć patriarchy Grzegorza I er Antiochii) ); chce być kontynuacją prac tego samego rodzaju Sokratesa Scholastyka , Sozomena i Teodoreta z Cyru, które dotyczyły okresu od Konstantyna do Teodozjusza II , które same Opowieści kontynuowały dzieło Euzebiusza z Cezarei .
Chociaż w zasadzie jest to historia Kościoła, wielkie miejsce zajmują wydarzenia polityczne. Autor jest raczej naiwny (opisy cudów), ale jego wielkie walory historyka przejawiają się między innymi poprzez wstawianie wielu autentycznych dokumentów. Zwolennik oficjalnego Kościoła prawosławnego, powstrzymuje się od sekciarskich wyroków na heretyków . Na koniec przytacza główne źródła, na których się oparł: Zacharie Retoryk ; Eustazy z Objawienia , jego rodak, autor historii powszechnej na początku VI th wieku; Prokopiusz z Cezarei ; Menander Obrońca ; Sam Jean Malalas , Syryjczyk z Antiochii , którego nazywa Jana „Retorykiem” (co oznacza „ Malalas ” w języku syryjskim ); Jean d'Épiphanie , jego kuzyn.
Pierwsza drukowana edycja tekstu, z adnotacjami, pochodzi z 1673 roku i pochodzi od Henri de Valois .