Eurodroite było zebranie na poziomie europejskim kilku ruchów nacjonalistycznych do wyborów europejskich w 1979 r .
Eurodroite powstało podczas ponadnarodowego kongresu, który odbył się w dniach 19-21 kwietnia 1978 w Rzymie, w przededniu pierwszych wyborów europejskich . Oprócz włoskiego ruchu społecznego , w kongresie biorą udział Partia Nowych Sił (Francja) i hiszpański ruch Fuerza Nueva . Sojusz ma być odpowiedzią na eurokomunizm utworzony przez partie komunistyczne tych samych krajów z inicjatywy Enrico Berlinguera . 21 kwietnia Eurodroite demonstrował masowo w Neapolu. Przed tłumem mów Giorgio Almirante (MSI), Blas Pinar (Fuerza Nueva) i Tixier-Vignancour (PFN).
Były częścią Eurodroite:
Listą Eurodroite kierował we Francji Maitre Jean-Louis Tixier-Vignancour (1,33% głosów, 10 czerwca 1979). Z kolei MSI uzyskuje 4 mandaty w Parlamencie Europejskim ( Almirante , Pino Romualdi , Petronio i Antonino Buttafuoco ). Fuerza Nueva nie bierze udziału w wyborach w 1979 r., ponieważ Hiszpania nie jest jeszcze państwem członkowskim.
Ten pomysł zrzeszania prawicowych partii w wyborach europejskich nie znika, ale termin Eurodroite nie przetrwał zastąpienia Partii Nowych Sił (PFN) przez Front Narodowy jako francuskiego rozmówcy i głównego sojusznika MSI . „Zwycięstwo” Frontu Narodowego w wyborach europejskich 1984 r. , gdzie lista prowadzona przez Jean-Marie Le Pena , pod nazwą „Narodowy Front Opozycyjny na rzecz Europy Ojczyzn” uzyskała 10,95 głosów i dziesięciu wybranych, w rzeczywistości kierowanych do stopniowego znikania NFP pod koniec 1984 r. Ten nowy sojusz dał początek 24 lipca 1984 r. Grupie Praw Europejskich , która oprócz Frontu Narodowego i MSI obejmowała Grecką Narodową Unię Polityczną. Partia Unionistów Ulsteru .
Jednak jedność europejskich nacjonalistów zawsze miała wielkie trudności w realizacji, biorąc pod uwagę różnice poglądów na różne tematy i konflikty przodków między niektórymi narodami (w szczególności między Flamandami i Walonami lub między Irlandczykami i Brytyjczykami).