Formuła Renault Eurocup
Formuła Renault Eurocup| Sport | Konkurencja motoryzacyjna |
|---|---|
| kreacja | 1991 |
| Zanik | 2020 |
| Inne nazwy) | Eurocup Formula Renault 2.0 (2005-2016) |
| Organizatorzy | Renault Sport |
| Wydania | 30 (w 2020 r.) |
| Kategoria | Formuła regionalna 3 |
| Okresowość | Roczny |
| Status uczestników | Piloci amatorzy |
| Oficjalna strona internetowa | Oficjalna strona |
| Posiadacz tytułu |
Victor Martins ART Grand Prix |
|---|
Ostatnie zawody patrz: Formuła Renault Eurocup 2020
Formula Renault Eurocup był Europejski mistrzostwo motorsport typ samochodu stworzonego w 1991 roku, zorganizowana przez Renault Sport , mistrzostwa była seria Formuły Renault 2.0 . W 2019, a następnie w 2020 Eurocup zmienia przepisy i staje się regionalną serią Formuły 3 , a więc dzieli tę samą kategorię, co oficjalne regionalne Mistrzostwa Europy Formuły 3 , z którymi konkuruje bezpośrednio. Mistrzostwa zniknęły w 2021 roku, kiedy Renault Sport, obecnie Alpine , sprzymierzyło się z promotorem oficjalnego europejskiego F3R, aby przejąć kontrolę nad tym ostatnim, stając się Regionalnymi Mistrzostwami Europy Formuły 3 Alpine.
Nagrody
| Rok | Zwycięzca | Rama |
|---|---|---|
| Formuła Renault European Challenge | ||
| 1972 | Alain Cudini | Alpine A 366 - Renault |
| 1973 | René Arnoux | Martini Mk 12 - Renault |
| 1974 | Didier Pironi | Martini Mk 14 - Renault |
| Formuła Renault Europe Challenge | ||
| 1975 | René Arnoux (2) | Martini Mk 15 - Renault |
| 1976 | Didier Pironi (2) | Martini Mk 18 - Renault |
| 1977 | Alain Prost | Martini Mk 20 E - Renault (5) |
| Brak mistrzostw w latach 1977-1991 |
Samochód (do 2018 r.)
Od 2019 roku Formuła Renault Eurocup korzysta z regionalnych samochodów Formuły 3 : podwozia Tatuus F.3 T-318, wyposażonych w silniki Renault FR19.
| Ustawienia | Dane |
|---|---|
| Rama | |
| Rodzaj | Carbon monocoque |
| Ciało | |
| Materiał | Węgiel |
| Elementy aerodynamiczne | Przednie i tylne płetwy Deflektory. Dyfuzor |
| Silnik | |
| Pozycja | Centralny tył |
| Model | Renault F4R 832 2 litry (4 cylindry w rzędzie) 1998 cm 3 |
| Otwór x skok | 82,7 x 93 mm |
| Maksymalna moc | 210 koni mechanicznych |
| Maksymalny moment obrotowy | 220 N m |
| Maksymalne obroty | 7500 obr / min |
| Przenoszenie | |
| Sprzęgło | Podwójna stalowa tarcza |
| Rodzaj | Napęd |
| Skrzynia biegów | sekwencyjny: siedem biegów do przodu + wsteczny |
| Zamówienia | Łopatki na kierownicy |
| Mechanizm różnicowy | Samoblokujący ograniczony poślizg |
| Pociągi jeżdżące | |
| Zawieszenia | Podwójnie nałożone trójkąty Przyciski |
| Amortyzator przedni | Monoshock z 2-stopniową regulacją |
| Tylny amortyzator | Dwustopniowo regulowane amortyzatory bi-shock |
| Hamulce | |
| Dyski | Ruchomy |
| Strzemiona | 4 tłoki |
| Płytki krwi | Przemysł węglowy |
| Koła | |
| Opony |
Michelin 20-54 x 13 Michelin 24-57 x 13, RST 2.0 (gładki) i RST 2.0R (deszcz) |
| Felgi | Aluminium, 13 " |
| Wymiary, masy i pojemności | |
| Rozstaw osi | 2730 mm |
Rozstaw kół przedni Rozstaw tylny |
1502 mm 1440 mm |
| Zbiornik paliwa | 50 litrów |
| Długość Szerokość Wysokość |
4363 mm 1733 mm 963 mm |
| Waga bez ładunku | 520 kg |
Mistrzostwa pomocnicze
- Formuła Renault 2.0 UK (Mistrzostwa Wielkiej Brytanii) (1989-2012)
- Formuła Renault 2.0 Alps (Mistrzostwa Szwajcarii i Włoch) (2011-2015)
- Puchar Europy Północnej Formuły Renault 2.0 (2006-2018)
Piloci mają możliwość zdobycia podwójnych mistrzostw, czyli mistrzostw Eurocup + drugie wybrane przez siebie mistrzostwa (UK, ALPS lub NEC).