| Eugene Jardon | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Poseł do Allier ( +1.939 - 1.940 ) | |
| Rząd | III e Republika |
| Grupa polityczna |
Komunistyczna UPF |
| Burmistrz Domérat (1929-1939) | |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 27 czerwca 1895 |
| Miejsce urodzenia | Domérat |
| Data śmierci | 21 lipca 1977 |
| Miejsce śmierci | Domérat |
| Narodowość | Francja |
| Zawód | właściciel winnicy |
Eugène Jardon jest francuskim politykiem, urodzonym dnia27 czerwca 1895w Domérat ( Allier ) i zmarł dnia21 lipca 1977w tym samym mieście, z zawodu winiarz. Wybrany komunistyczny deputowany do Allier w 1939 roku odrzucił pakt niemiecko-sowiecki , i siedział w Zgromadzeniu Narodowym do 10 lipca 1940 roku, kiedy głosował przeciwko pełnych kompetencji marszałka Petaina .
Eugène Jardon, syn winiarzy, został zmobilizowany podczas pierwszej wojny światowej . Walczył w Verdun , a następnie w lotnictwie, w towarzystwie Yvona Delbosa , przyszłego radykalnego ministra .
Następnie wstąpił do partii komunistycznej . W 1929 r. Został wybrany burmistrzem swojego rodzinnego miasta , aw 1935 r. Ponownie wybrany. W 1930 r. Założył Departamentalny Związek Generalnej Konfederacji Robotników Chłopskich (CGPT, związek komunistyczny). Nieudany kandydat PC w wyborach parlamentarnych w 1936 r. Został wybrany30 kwietnia 1939 rw wyborach uzupełniających, po wyborze do Senatu Marxa Dormoya , posła SFIO .
W październiku 1939 r., Po pakcie niemiecko-sowieckim, który zmusił go do wstąpienia do Francuskiego Związku Ludowego i rozwiązania PCF, Eugène Jardon został aresztowany i na krótko uwięziony. Zwolniony wrócił do Izby Poselskiej. W dniu 10 lipca 1940 roku głosował przeciwko pełnomocnictw od Philippe'a Petaina . Dlatego też był obserwowany przez reżim Vichy , który przeniósł jego żonę Suzanne Brochard, nauczycielkę w Domérat, do innego miasta. Podczas II wojny światowej , Eugène Jardon dostarczyła lokalnych oporu bojowników z winem i owocami. W 1943 r. Jego dom został napadnięty przez gestapo , które nie znalazło kompromitującej wskazówki . Większość wojny spędza na czekaniu, żeby zobaczyć, jak się sprawy potoczą.
Z życia politycznego przeszedł w 1945 r. Był jednak samotnym kandydatem w wyborach senatorskich w 1955 r. (20, a następnie 4 głosy w obu turach).