gatunek kluczowy

Gatunek zwornikowy to gatunek, który ma nieproporcjonalny wpływ na swoje środowisko w stosunku do jego populacji, zgodnie z koncepcją wprowadzoną po raz pierwszy w 1969 roku przez RT Paine  (en) lub jego biomasą.

W ten sposób niektóre gatunki wpływają na wiele innych organizmów w ekosystemie . Mówiąc metaforą, mówimy, że odgrywają one rolę analogiczną do zwornika w łuku  : po jego wycofaniu zawala się cały łuk, a nawet całość lub część kamiennej budowli. Kiedy zniknie gatunek zwornikowy, ekosystem może ulec znacznej i prawdopodobnie stosunkowo szybkiej degradacji, co czyni go gatunkiem będącym przedmiotem zainteresowania dziedzictwa kulturowego . Niekoniecznie jest to gatunek duży, ani gatunek o dużej liczebności lub wysokiej produktywności, ale gatunek, który buduje jego ekosystem lub zapewnia równowagę ekologiczną .

Pojęcie to jest kwestionowane ze względu na niejednoznaczność jego definicji.

Użyteczność

Określenie gatunków kluczowych umożliwia lepsze ukierunkowanie działań na rzecz ochrony przyrody , zbyt często koncentrujących się na gatunkach rzadkich lub charakterystycznych, ale niekoniecznie na tych, które są najbardziej zaangażowane w ogólne funkcjonowanie ekosystemu.

Reintrodukcje, ochrona

Ponowne wprowadzenie, ochrona i zarządzanie kluczowymi gatunkami może przyczynić się do renaturacji i ekologicznej odbudowy zdegradowanych ekosystemów po niskich kosztach. Te ekosystemy stają się wówczas również bardziej odporne . Wśród często cytowanych przykładów są zwierzęta tak różnorodne, jak dżdżownica , pszczoła , wilk , gnu , koralowce , bóbr, a nawet piesek preriowy , ale mogą to być również gatunki roślin, takie jak brzoza czy mech .

Predators

Wydry i lasy wodorostów

Wydry morskie chronią lasy wodorostów przed zniszczeniem przez jeżowce. Kiedy polowano na wydry na zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej ze względu na ich futra, ich populacja przeważała - mniej niż 1000 na północnym Oceanie Spokojnym - tak że nie były w stanie regulować populacji jeżowca Z kolei jeżowce zdziesiątkowały lasy wodorostów i zależne od nich gatunki. Ponowne wprowadzenie tych wydr powoli umożliwiło odbudowę ekosystemu. Na przykład na południowo-wschodniej Alasce wypuszczono 400 wydr morskich, które rozmnażały się w populacji około 25 000.

Przykładem zwornika są również rozgwiazdy, ponieważ bez nich mnożą się małże, które nie pozostawiają już miejsca dla innych ekosystemów.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. (w) RT Paine, „  A Note on Trophic Community Complexity and Stability  ” , The American Naturalist , vol.  103 N O  9291969, s.  91-93.
  2. (w) RT Paine, „  Rozmowa o udoskonalaniu koncepcji gatunków  kluczowych” Conservation Biology , vol.  9 N O  4,1995, s.  962–964 ( DOI  10.1046 / j.1523-1739.1995.09040962.x )
  3. (w) Simberloff, D., „  Okręty flagowe, parasole i zworniki : czy zarządzanie pojedynczymi gatunkami jest w przeszłości?  ” , Ochrona biologiczna , t.  83, n o  3,1998, s.  247–257 ( czytaj online ).
  4. (w) Donald R. Strong, „  Are Trophic Cascades All Wet? Zróżnicowanie i kontrola dawców w specyficznych ekosystemach  ” , Ecology , vol.  73, n o  3,1992, s.  747-754.
  5. (w) LS Mills, ME Soule, DF Doak, „  Koncepcja gatunków kamieni kluczowych w ekologii i ochronie. BioScience 43 (4): 219–224  ” , BioScience , t.  43, n o  4,1993, s.  219-224.
  6. (w) Frederic Ducarme , Gloria M. Luque i Franck Courchamp , „  Czym są„ charyzmatyczne gatunki ”dla biologów zajmujących się ochroną przyrody?  ” , BioSciences Master Reviews , vol.  1,2013( czytaj online ).
  7. Gorczyca E., Krzemień K., Sobucki M. i Jarzyna K. (2018). Czy wpływ bobrów może sprzyjać renaturalizacji rzek? Przykład rzeki Raby w południowej Polsce. Science of the Total Environment, 615, 1048-1060.
  8. Davidson, AD, Hunter, EA, Erz, J., Lightfoot, DC, McCarthy, AM, Mueller, JK i Shoemaker, KT (2018). Ponowne wprowadzenie gryzonia kopiącego w kamień kluczowy w celu odtworzenia suchych łąk w Ameryce Północnej: wyzwania i sukcesy. Ekologia przywracania | podsumowanie .
  9. Oksanen, E., Lihavainen, J., Keinänen, M., Keski-Saari, S., Kontunen-Soppela, S., Sellin, A., & Sõber, A. (2018). Północne drzewa leśne pod rosnącą wilgotnością atmosferyczną. | abstrakcyjny