| Narodziny | 15 sierpnia 1962 |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Trening |
Uniwersytet Tuluzy I - Capitole (1980-1986) Uniwersytet Jean-Moulin - Lyon-III ( doktorat ) (1992-1994) |
| Czynność | Prawnik |
| Pracował dla | Paris Institute of Political Studies , Toulouse-Jean-Jaurès University (Wrzesień 1995 -sierpień 1996) , Uniwersytet Perpignan - Via Domitia (Wrzesień 1996 -sierpień 2002) , Uniwersytet Paris-Sud (Wrzesień 2002 -sierpień 2007) , Uniwersytet Paris-Nanterre (odwrzesień 2007) |
|---|---|
| Członkiem | University Institute of France (2002) |
| Kierownik | Marie-Anne Cohendet |
Éric Millard jest francuskim prawnikiem i naukowcem, profesorem prawa publicznego na Uniwersytecie Paris Nanterre (dawniej Paris X) od 2007 r. Jest autorem rozprawy pt . Prawo rodzinne i publiczne . W 1996 roku zdał egzamin konkursowy na studia wyższe .
Éric Millard jest członkiem C między teorią a analizą prawa (UMR CNRS 7074), której był wcześniej zastępcą dyrektora i szefem zespołu TheorHis . Był także członkiem Centrum Krytycznych Badań Prawa . Od 2007 roku jest profesorem na Uniwersytecie Paris Nanterre (dawniej Paris X). Wcześniej był profesorem na wydziale Jean-Monneta na Uniwersytecie Paris Sud 11 (2002-2007), gdzie prowadził studia magisterskie z prawa. , teorii publicznej i prawno-politycznej, której był kierownikiem naukowym, kierownikiem szkoły doktorskiej i członkiem zarządu. Był także profesorem naukowym na uniwersytetach w Perpignan (1996-2002), Toulouse Le Mirail (1995-1996) i Saint-Étienne (1987-1992).
Był wiceprezesem Uniwersytetu Paris-Ouest Nanterre La Défense i dyrektorem szkoły doktorskiej z nauk prawnych i politycznych (ED 141) na tej uczelni. Na tej uczelni kierował dwujęzycznym tytułem magistra prawa francuskiego / prawa obcego (MBDE) oraz magisterskim z pracy politycznej i parlamentarnej.
Uznany specjalista teorii prawa we Francji, członek honorowy Institut universitaire de France , Éric Millard był wiceprezesem Internationale Vereinigung für Rechts- und Sozialphilosophie (de) (IVR). Przełożył i skomentował prac duńskiego prawnika Alf Ross , i poświęcił kilka badania w teorii instytucji z Maurice Hauriou .
Przyjmując radykalny empiryzm, popiera realistyczną teorię prawa, którą można powiązać dla epistemologii z pozytywizmem prawniczym, a dla dziedzin badawczych z teoriami krytycznymi. Wyniki swoich teoretycznych podejść stosuje w szczególności do zagadnień z zakresu prawa rodzinnego i płci oraz zagadnień społecznych. Zwolennik krytycznej dekonstrukcji ideologii prawa, opowiada się za ścisłym oddzieleniem tego, co poznawalne od tego, co metafizyczne, i apeluje o przewartościowanie debaty politycznej. Autor wielu artykułów i książek, jest tłumaczony na kilka języków (hiszpański, włoski, angielski, portugalski, japoński, norweski, rosyjski itp.) Oraz prowadzi wykłady i wykłady w różnych francuskich instytucjach ( Sciences Po , Paris 1 ) oraz obcokrajowcy.