Erbaluce

Erbaluce B
Charakterystyka fenologiczna
Przerwa w pączku Ukończyć
Rozkwit Ukończyć
Veraison Ukończyć
Dojrzałość Ukończyć
Cechy kulturowe
Port Ukończyć
Wigor Ukończyć
Płodność Ukończyć
Rozmiar i
styl jazdy 		Ukończyć
Wydajność Ukończyć
Wymagania kulturowe
Klimatyczny Ukończyć
Pedologiczne Ukończyć
Potencjał enologiczny
Potencjał alkoholowy Ukończyć
Potencjał aromatyczny Ukończyć

Erbaluce jest różnorodność włoskich białych winogron.

Pochodzenie i rozmieszczenie geograficzne

Pochodzi z północnych Włoch .

Jest klasyfikowana jako pomocnicza odmiana winogron w DOC Canavese , Colline Novaresi , Coste della Sesia i Erbaluce di Caluso .

Jest klasyfikowany jako zalecany w prowincji Turyn i prowincji Vercelli w regionie Piemont . W 1998 roku zajmował 372 ha.

Znaki ampelograficzne

Zdolności hodowlane

Dojrzałość przypada na późny trzeci okres: 35 dni po Chasselas . Pąki pękają dość wcześnie.

Potencjał technologiczny

Grona są średnie do dużych, a jagody są średniej wielkości. Gromada jest cylindryczna, z 2 lub 3 płetwami. Odmiana winorośli jest bardzo silna i średnio plenna. Jest wrażliwa na wiosenne przymrozki i mączniaka prawdziwego, ale odporna na gnicie.

Produkuje wytrawne wina białe, ale najbardziej znany jest z win słomkowych.

Lokalnie winogrona są spożywane jako świeże, jak winogrona stołowe .

Synonimy

Erbaluce jest znany jako albaluce, alba-lucenti, bianco rusti, erba-luce, erbalus, erbalucente, uva rustia.

Powiązane artykuły

Bibliografia