Emilia di Liverpool
Uprzejmy | opera semiseria |
---|---|
N BER dokumentów | 2 akty |
Muzyka | Gaetano Donizetti |
Broszura | anonimowy |
Język oryginalny |
Włoski |
Daty składu |
1824 |
kreacja |
28 lipca 1824 Neapol , Teatro Nuovo |
Kolejne wersje
Postacie
Airs
Emilia di Liverpool to opera semiserialna w 2 aktach, z muzyką Gaetano Donizettiego , premiera w Teatro Nuovo w Neapolu w dniu28 lipca 1824. Nowa wersja, której libretto zostało poprawione przez Giuseppe Checcheriniego , ma premierę w tym samym teatrze8 marca 1828pod tytułem L'eremitaggio de Liwerpool ( sic ) ( Pustelnia Liverpoolu ).
Kompozycja Emilia di Liverpool rozgrywa się w 1824 roku , kiedy Donizetti, wówczas 26-letni, przyjechał do Neapolu dwa lata temu i właśnie odniósł prawdziwy sukces w Rzymie dzięki L'Ajo nell'imbarazzo , którego premiera odbyła się 4 lutego . Francesco Tortoli , który pełni funkcję dyrektora teatrów królewskich w Neapolu po rezygnacji Domenico Barbaja wKwiecień 1824po wyjeździe do Wiednia zaproponował dostosowanie tego utworu do wymogów Teatro Nuovo i zamówił u niego nową operę; za wszystkie te korzyści Donizetti musi otrzymać 300 dukatów.
Punktem wyjścia nowej pracy jest anonimowy libretto na semiseria opery przez Vittorio Trento pt Emilia di Laverpaut (premiera w Teatro dei Fiorentini w Neapolu w lecie 1817 ), który sam pochodzi z tytułowej gry przez Stefano Scatizzi . To libretto zostało zaadaptowane przez anonimowego autora do gatunku light lub semiseria obowiązującego w Teatro Nuovo w Neapolu, do którego przeznaczona jest praca: adaptacja ta prowadzi w szczególności do wprowadzenia komicznego charakteru Don Romualda, „neapolitańskiego szlachcica”, który jest wyrażony w języku swojego ojczystego kraju. W rezultacie charakter oryginalnego utworu zostaje całkowicie zmieniony, kosztem wielkiego bałaganu w obsadzie.
Na premierze plik 28 lipca 1824, Emilia di Liverpool zostaje świeżo przyjęta. Plakat opuściła zaledwie po siedmiu przedstawieniach. Krytyk Giornale del Regno delle Due Sicilie obarcza większość winy librettem: „Nie mogąc znaleźć najmniejszej pasji pośród oceanu namiętnych tekstów z tych przeklętych dramatów, kompozytorzy są zmuszeni wykorzystywać mocne sytuacje. Lub zaskakujące libretta i budowanie na kontraście postaci i zbiegów okoliczności, pozwalając sobie na pewne cienie i efekty świetlne, pozwalające na pewną różnorodność kompozycji. Tak jest na przykład w przypadku Donizettiego, który skomponował piękną muzykę Emilii di Liverpool . "
Donizetti przez chwilę miał nadzieję, że jego dzieło powstanie w Wiedniu . Plik18 sierpnia 1824pisze do Mercadantego , który jest tam z Barbają na włoskim sezonie operowym, wśród których Emilia musi wymienić: „W drugim akcie wprowadziłem kilka nowych numerów, które wam polecam. Ale poza tym polecam całą operę. Znasz mój sposób komponowania i bardzo dobrze wiesz, gdzie wprowadzać od czasu do czasu zmianę tempa. Daj z siebie wszystko, bo całkowicie Ci ufam. Rola [Claudio] Lablache , którą śpiewał Fioravanti , będzie dla niego trochę niewygodna. W kilku przypadkach zrobiłem puntature , ale najczęściej kompozytor jest w najgorszej sytuacji, aby to zrobić, ponieważ jego głowa jest pełna oryginalnych pomysłów. Między wami możecie wszystko naprawić. Nie ma jednak powodów, by sądzić, że Emilia była w tym czasie rzeczywiście reprezentowana w Wiedniu.
W 1828 roku Donizetti wznowił swoją pracę w znacznie szerszym zakresie. Za korektę libretta odpowiada Giuseppe Checcherini . Usuwa dużą część dodatków z 1824 roku, jednocześnie rozwijając fabułę, zmienia imiona niektórych postaci i przerywa bardzo obfity dialog mówiony. Donizetti usuwa osiem liczb i część dziewiątej i dodaje cztery. Rondo z Zobeida w Alahor w Granata ( 1826 ) staje się po pewnych modyfikacjach niebezpieczne cabaletta końcowego Emilia. Utwór miał swoją premierę w Teatro Nuovo w Neapolu8 marca 1828pod tytułem L'eremitaggio de Liwerpool , z Annettą Fischer w roli Emilii. Mimo wprowadzonych rewizji nie powiodło się i po sześciu przedstawieniach musiało zostać wycofane. Emilia di Liverpool popadła wtedy w całkowite zapomnienie. Donizetti jak zwykle przetwarza niektóre fragmenty w innych pracach.
W 1957 roku , kiedy miasto Liverpool ma na celu uczczenia 750 th rocznicy czarter, który został przyznany mu przez Jana Lackland The Liverpool Music Group znajdzie tę operę, która jest wykonana w wersji koncertowej12 czerwca 1957pod dyrekcją Fritza Spiegla , rolę Emilii śpiewa Doreen Murray . Trzy miesiące później8 września 1957, skrócona wersja, oparta na rewizji z 1828 roku, jest nadawana przez BBC pod kierunkiem Johna Pritcharda , z całkowicie odnowioną obsadą, w której młoda Joan Sutherland znakomicie gra tytułową rolę.
Opera została ponownie wyprodukowana w Liverpoolu w 2008 roku z inicjatywy European Opera Centre na Hope University, gdy miasto stało się Europejską Stolicą Kultury , jako część nowo odrestaurowanej St George's Hall , w wersji poprawionej przez francuskiego muzykologa Gillesa Rico. który próbował połączyć to, co najlepsze z dwóch wersji z 1824 i 1828 roku, i zminimalizować mówiony dialog.
Rola | Inna nazwa (wersja 1828) |
Rodzaj głosu | Wykonawcy na premierze dnia 28 lipca 1824 (Konduktor: -) |
---|---|---|---|
Emilia | sopran | Teresa melas | |
Claudio di Liverpool, jego ojciec | baryton | Giuseppe Fioravanti | |
Federico | Colonello Tompson (alias Villars) |
tenor | Domenico Zilioli |
Don Romualdo | Tale Asdrubale, neapolitański szlachcic |
bas (basso buffo) | Carlo Casaccia |
Candida, jego córka |
Candida, przyjaciółka Emilii |
mezzosopran | Francesca Checcherini |
Luigia | Bettina, siostrzenica Asdrubale |
sopran | Clementina Grossi |
Mówi | Giacomo | baryton | Panie de Nicola |
Chór chłopski. |
Emilia, córka Claudio z Liverpoolu, wycofała się do pustelni założonej w górach po tym, jak została porwana i porzucona przez młodego oficera, co spowodowało śmierć jej zdesperowanej matki. Jego ojciec, kapitan statku, zrujnowany przez oszustwo, zniknął za granicą i uważa się, że nie żyje. Spędza czas pomagając biednym chłopom i przechodzącym podróżnikom.
Burza uderza w samochód. Pasażerów ratują alpiniści i krzepki, brodaty żeglarz, który zatrzymuje spakowane konie i prowadzi je do pustelni. Wśród podróżników jest Don Romualdo, neapolitański szlachcic; jego narzeczona Luigia z ojcem hrabią; i jego sekretarz, młody Federico.
Marynarz zdradza, że jest Claudio, ojcem Emilii, który wrócił do ojczyzny po dwudziestu latach niewoli w Afryce. Dowiadujemy się również, że Federico jest nikim innym jak uwodzicielem Emilii i że planuje teraz odebrać Luigię Don Romualdo. Ten ostatni to nikt inny, jak neapolitański szlachcic, który Emilia miała poślubić, zanim został uwiedziony przez Federico.
Emilia rozpoznaje Federico i mdleje. Kiedy dochodzi do siebie, rozpoznaje ojca i pogodzi się z nim. Claudio prosi Federico, aby udowodnił mu rację.
Claudio zaprosił Federico, aby poszedł za nim do krypty, w której spoczywa matka Emilii, aby szukać zemsty. Ostrzeżona przez swoją przyjaciółkę Candidę, Emilia udaje się tam, aby zapobiec pojedynkowi. Claudio ujawnia swoją tożsamość Federico, ale przybycie córki uniemożliwia mu zabicie go. Federico żałuje i wyjawia, że bogactwa, z których rodzina Emilii została niesprawiedliwie wywłaszczona, wracają do niego. Claudio wybacza Federico, który otrzymuje rękę Emilii, podczas gdy Luigia uzyskuje przebaczenie od Don Romualdo.
„ Emilia jest dziełem znaczącym w twórczości Donizettiego ze względu na elementy romantyzmu ; zawiera, oprócz nieszczęśliwej bohaterki, scenę burzową i epizod w krypcie pogrzebowej. Jeśli w dzisiejszych czasach melodramat wydaje się dziecinny, a epizody kulinarne wydają się ostatecznie obalić zasadnicze dramatyczne źródła romantyzmu, wina leży w starym gatunku semiserialnym, w którym przerywniki komiksowe nigdy nie tworzą spójnego przedłużenia scen. Poważne. "(William Ashbrook)
Daktyle | Obsada (Emilia, Claudio, Federico, Don Romualdo) |
Dyrygent, orkiestra i chór |
Miejsce, teatr |
Dyrektor |
---|---|---|---|---|
31 grudnia 2007 |
Vesselina Genchova Vassileva , Cozmin Sime , Bruno Comparetti , Vincenzo Taormina |
Giovanni Pacor |
Liverpool , St George's Hall |
Ignacio Garcia |
Rok | Dystrybucja (Emilia, Candida, Villars, Asdrubale, Claudio) |
Dyrygent, opera i orkiestra |
Etykieta |
---|---|---|---|
1957 |
Joan Sutherland , April Cantelo , William McAlpine , Hervey Alan , Denis Dowling |
John Pritchard , Royal Liverpool Philharmonic Orchestra , Singers of the Liverpool Music Group |
Audio CD: Myto |
1986 |
Yvonne Kenny , Anne Mason , Chris Merritt , Sesto Bruscantini , Geoffrey Dolton |
David Parry , Philharmonia Orchestra , Geoffrey Mitchell Choir |
Płyta audio: Opera Rara OR-8 |