Egil aarvik
| Egil aarvik | |
| |
| Funkcje | |
|---|---|
| Minister Spraw Społecznych | |
| 1965 - 1971 | |
| Prezydent | Olav V |
| Premier | Per Borten |
| Członek Stortingu | |
| 1961 - 1977 | |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 12 grudnia 1912 |
| Miejsce urodzenia | Borsa |
| Data śmierci | 19 lipca 1990 |
| Miejsce śmierci | Osło |
Egil Aarvik (12 grudnia 1912Børsa -19 lipca 1990Oslo ) to norweski redaktor prasowy, polityk Chrześcijańskiej Partii Ludowej i przewodniczący Norweskiego Komitetu Nobla .
Biografia
Aarvik został wybrany do parlamentu w latach 1961–1977. W latach 1965–1971 był ministrem spraw społecznych w niesocjalistycznym rządzie koalicyjnym.
Egil Aarvik został powołany przez parlament do Norweskiego Komitetu Nobla w 1974 r. I został jego przewodniczącym w 1982 r. Pod jego wpływem komitet zaczął wykorzystywać Pokojową Nagrodę Nobla do promowania demokracji i praw człowieka . Chiny krytykowane Aarvik po nagroda została podana do Dalajlamy w 1989 roku południowoafrykański biskup Desmond Tutu , który otrzymał Nagrodę Nobla w 1984 roku, powiedział po śmierci Aarvik, że nagroda dla polskiego handlu związkowiec Lecha Wałęsy w 1983 roku „oraz uznanie walka Kościoła wobec apartheidu były odważne decyzje, za które Aarvik łudząco kredytu . "
Publikacje
- Er kristendommen fallit? - 1941
- Løftet av stormen - 1942
- Vi gjemmer oss på bedehuset - 1954
- Dumme troll og menn til kjerringer - 1956
- Kvinnen fra Samaria - 1973
- Vraket sølv: Kongen Saul - 1975
- Syn på saker - 1982
- Smil i alvor. Fragment av i liv - 1985
Uwagi i odniesienia
- (en) Egil Aarvik; Nobel Official Encouraged Human Rights , 22 lipca 1990, Associated Press