Efekt Barnetta

Efekt Barnetta to efekt fizyczny, w wyniku którego ciało magnetyczne obracane wokół jednej ze swoich osi uzyskuje moment magnetyczny skierowany wzdłuż tej osi obrotu. Ten moment magnetyczny jest określony przez relację

{\ Displaystyle M = \ chi \ omega / \ gamma \,}

gdzie γ = stosunek żyromagnetyczny materii

i χ = podatność magnetyczna .

Magnetyzacja zachodzi równolegle do osi obrotu. Po raz pierwszy został opisany przez SJ Barnetta w 1915 roku. Barnett był motywowany opisem efektu Einsteina-de Haasa , który pokazuje, że namagnesowanie elektromagnesu może indukować rotację mechaniczną. Badał efekt odwrotny, czyli obracający się elektromagnes, który zmienia namagnesowanie.

Uwagi i odniesienia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „ Efekt Barnetta ” ( zobacz listę autorów ) .

Zimny wszechświat (2003) , s. 276

Zobacz też

Bibliografia

(en) SJ Barnett, „ Magnetization by Rotation ” , Physical Review , vol. 6,1915, s. 239–270 ( czytaj online )
(en) SJ Barnett, „ Gyromagnetic and Electron-Inertia Effects ” , Review of Modern Physics , vol. 7,1935, s. 129-166 ( czytaj online )
(en) BT Draine i Andrew W. Blain, F. Combes, D. Pfenniger, Yves Revaz, The Cold Universe , Berlin, Springer,2003, 308 str. ( ISBN 3-540-40838-X , czytaj online ) , rozdz. 7.3 („Efekt Barnetta”) , s. 276

Linki wewnętrzne