| Narodziny |
1900 Łódź |
|---|---|
| Śmierć | 1975 |
| Czynność | Lekarz |
Edward Reicher (urodzony w 1900 roku w Łodzi , Polski i zmarł w 1975 roku) jest dermatolog, który był świadkiem Zagłady w Polsce .
Edward Reicher urodził się w 1900 roku w zamożnej rodzinie żydowskiej, która zbudowała w Łodzi własną synagogę . Ukończył studia doktoranckie na Uniwersytecie Warszawskim , specjalizował się w dermatologii w Paryżu i Wiedniu ( Austria ). Początkowo pracował jako część żydowskiej organizacji charytatywnej, co pozwoliło mu ustalić jego reputacji i uczynił go spotkać, jako specjalista w dziedzinie chorób przenoszonych drogą płciową , Chaim Rumkowski , dyrektor sierocińca, z których wielu mieszkańców tajemniczo cierpiał na rzeżączkę . Zakładając, że infekcja jest przenoszona przez ich matki, unika rozpowszechniania informacji, ku wielkiemu szczęściu Rumkowskiego, który zwraca uwagę na szczególne zainteresowanie dziećmi.
Żonaty z Polą, podobnie jak on z zamożnej żydowskiej rodziny i ojciec małej Elżbiety, jest zaskoczony wybuchem II wojny światowej . Wolontariusz w łódzkim szpitalu wojskowym, po klęsce doraźnie internowany w prowizorycznym obozie w Żyrardowie. Zwolniony po kilku dniach, nie bez części swojego majątku, wraca do domu i leczy Anthony'ego „Toni” Schmidta z swędzącego zapalenia skóry. Żołnierz sudecki, tak odmienny od hitlerowskich brutali prześladujących Żydów, nie jest ponadto obojętny na uroki szwagierki dobrego lekarza. Między udrękami, karami, grabieżami, egzekucjami i upokorzeniami wybiera, w przeciwieństwie do swoich braci, pozostanie z chorym ojcem. Wkrótce ucieczka nie wchodzi już w grę, a Żydzi są zmuszani do opuszczenia najbardziej nędznej dzielnicy miasta - Bałut, które stają się gettem Litzmannstadt, administrowanym przez byłego dyrektora sierocińca. Dostrzegając nadużycia Rumkowskiego, udaje mu się opuścić getto warszawskie. Przydzielony do służby zdrowia zauważył śmierć i wszechobecną chorobę, kilkakrotnie ledwo uniknął deportacji, zauważył stopniowe kurczenie się getta i założył kryjówkę na dachach, sąsiadujących z kwaterą miejscowego urzędnika operacji Reinhard Hermanna Höfle'a. , którą również wezwano do leczenia z powodu choroby skóry głowy - ten fakt ujawnił po wojnie, co pozwoliło zmylić nazistę.
Pierwszy rękopis został zniszczony podczas powstania warszawskiego getta i zostanie odtworzony z pamięci w Niemczech, gdzie osiedlił się doktor Reich. Jednak po jego śmierci zostanie niepublikowany i zostanie opublikowany dopiero w 1990 roku, przetłumaczony z języka polskiego na francuski przez jego córkę Elisabeth Reicher-Bizouard i Jacques Greif, lekarza i ocalałego z obozu Auschwitz.