Dverghamrar

Dverghamrar
Widok na dolinę pomiędzy dwoma bazaltowymi blokami organowymi Dverghamrar.
Widok na dolinę pomiędzy dwoma bazaltowymi blokami organowymi Dverghamrar.
Lokalizacja
Kraj Islandia
Region Suðurland
Miasto Skaftárhreppur
Strefa chroniona Pomnik przyrody
Współrzędne geograficzne 63 ° 50 ′ 58 ″ N, 17 ° 51 ′ 43 ″ W.
Charakterystyka
Rodzaj Narządy bazaltowe
Charakter skały Bazalt
Wiek szkolenia Koniec zlodowacenia Würm
Pochodzenie Erozja morska
Geolokalizacja na mapie: Islandia
(Zobacz sytuację na mapie: Islandia) Dverghamrar

Dverghamrar , islandzki toponim oznaczający dosłownie po francusku „klify krasnoluda”, to zestaw bazaltowych kolumn na Islandii położonych na południu kraju, na północny wschód od miasta Kirkjubæjarklaustur .

Skały zostały rozluźnione przez erozję morską pod koniec ostatniej epoki lodowcowej , w tym czasie poziom morza był wyższy.

Etymologia

Islandzki toponym z Dverghamrar odnosi się do wielu stworzeń, które zamieszkują nordyckich legend. Wśród przekazanych do dziś, jeden mówi o związku między tym miejscem a fantastycznym światem Islandczyków. Książka Íslenskar Þjóðsögur og sagnir przedstawia anegdotę o młodej dziewczynie Ólafíá Palsdóttir z farmy Foss. W 1904 roku Ólafíá przeżywa dziwną przygodę; pewnego letniego wieczoru zostaje wysłana, aby przywieźć owce i krzyże Dverghamrar:

„Powiedziała, że ​​słyszała wspaniałą piosenkę. To ją zmroziło, ponieważ nie spodziewała się, że kogoś tam znajdzie, i nie wyglądało na to, by był to ktoś, kogo już znała. Mówi, że potem usiadła na chwilę, żeby posłuchać śpiewu. Był to hymn „Faðir á himna hæð” (po francusku „Ojciec Nieba”). Kiedy była pewna, że ​​rozpoznała go poprawnie, wróciła do domu, ale powiedziała, że ​​słyszała go ponownie przez chwilę za sobą. Ale kiedy ustalono, że nikogo tam nie było [w tamtym czasie], niektórzy wierzyli, że to krasnoludy z klifów śpiewały i zgodnie z tym świadectwem musiały to być istoty chrześcijańskie z rasy wysokich elfów. . "

- Íslenskar Þjóðsögur og sagnir

Bibliografia

  1. (w) „  Dverghamrar  ” , Kirkjubaejarklaustur (dostęp 13 lutego 2012 )

Link zewnętrzny