Dornier Do 31

Załoga
Dornier Do 31


Budowniczy	Dornier
Rola	Samoloty transportowe ADAV
Status	prototyp
Pierwszy lot	10 lutego 1967
Numer zbudowany	3
2 (pilot i drugi pilot)
Motoryzacja
Silnik	Bristol Siddeley Pegasus Rolls-Royce RB.162
Numer	2 silniki wycieczkowe 8 silników windowych
Rodzaj	turboodrzutowy turbofan
Wymiary
Zakres	18,06 m
Długość	20,7 m
Wysokość	8,53 m
Powierzchnia skrzydeł	57 m 2
Szerokie rzesze
Pusty	13 868 kg
Maksymalny	24,500 kg
Występ
Maksymalna prędkość	750 km / h ( 0,67 Macha )
Sufit	10700 m
Zakres działania	1800 km

Dornier Do 31 jest prototypem pionowego startu samolot transportowy .

W lutym 1962 roku firma Dornier otrzymała zlecenie opracowania samolotu lotniskowca dla stref bojowych na potrzeby niemieckich sił powietrznych ( Luftwaffe ) oznaczonego Do 31 .

Wykonano trzy prototypy (SG, E-1, E-3), ale latały tylko E-1 i E-3. Prototyp SG ( Schwebegestell , latająca ławka do demonstracji technologicznej zawisu) był przeznaczony wyłącznie do testów naziemnych. Prototyp E-3 (D-9531) wykonał swój pierwszy lot14 lipca 1967 i jego pierwszy pionowy start 22 września 1967. 16 grudnia 1967 roku nastąpiło pierwsze przejście z przesuwania kursora do tłumaczenia poziomego.

W 1969 roku prototyp E-3 został przetransportowany z Monachium do Paryża na Paris Air Show , ustanawiając nagle 5 rekordów świata w samolotach ADAV . Do 31 po raz ostatni poleciał 5 maja 1970 roku przed publicznością na pokazach lotniczych ILA w Hanowerze, chociaż projekt zakończył się już w miesiącuPaździernik 1969.

E-3 jest obecnie wystawiany w hangarze Muzeum Lotnictwa (część Muzeum Niemieckiego ) w Oberschleißheim koło Monachium .

Historia programu

Rozwój i tuning Do 31 odbywał się w kilku etapach z pojazdami 4:

Latająca ławka przeznaczona do opracowania systemu regulacji ( Reglerversuchsgestell , RVG), który posłużył do ustalenia specyfikacji autopilota i kinematyki sterowania. Był to zespół wyrzutni wyposażonych w 4 silniki podnoszenia, który wykonywał próby startu wzdłuż pionowej kolumny prowadzącej, a następnie testy swobodnego zawisu.
Latający unosić ława ( Schwebegestell , SG) dla rozwoju pokładowych systemów, badania cech pilotowanie w unosić lot i za opracowanie odpowiednich procedur pionowego startu i lądowania. Oprócz kadłuba złożonego ze zmontowanych rur i bez jednostki ogonowej, kokpit, płat, silniki i ich gondole były już zgodne z pierwotnym planem. Kadłub został wyposażony na poziomie płata w segmenty przeznaczone do pomiaru skutków (ciepła i drgań) odbijania spalin przez ziemię.
Prototyp (Do 31 E 1) przeznaczony do lotu konwencjonalnego, czyli startu i lądowania z toczeniem się po pasie startowym, loty poziome. Ten samolot nie miał silników podnoszenia w gondolach.
Prototyp (Do 31 E 3) do rozwoju możliwości ADAV .

Ponadto wykonano statyczne stanowisko testowe (przeprowadzone w IABG (de) w Ottobrunn ), stanowisko testowe systemów pokładowych ( Iron Bird ) w Friedrichshafen oraz stanowisko do badań erozji gleby w celu zbadania odporności gleb naturalnych i sztucznych. (drogi startowe i lądowania) pod wpływem strumienia spalin. W tym celu wykorzystano reaktor o regulowanej wysokości zamontowany na przyczepie ciężarówki.

Ponieważ prototypy były wyposażone w fotele wyrzutowe dla załogi, strzały padały z fotela wyrzutowego Martina Bakera .

Kamienie milowe

Kwiecień 1964: pierwszy darmowy lot RVG
11 stycznia 1967: pierwszy darmowy lot SG
10 lutego 1967: pierwszy lot konwencjonalny E 1
14 lipca 1967: pierwszy lot E 3
28 lutego 1968: pierwszy pionowy start i wycieczka po pasie startowym ( torze wyścigowym ) E 3 z całkowitym przejściem do lądowania / zawisu.

Program okazał się sukcesem technologicznym i pokazał, że zakład Dornier odzyskał pełnię swoich możliwości od czasu II wojny światowej . Jednak samolot nie był produkowany seryjnie, ponieważ Bundeswehra w międzyczasie zmieniła swój wyraz wymagań operacyjnych i porzuciła pomysł samolotu ADAV do transportu personelu. W 1970 roku odbyła się ostatnia demonstracja dla NASA, zanim program został ostatecznie wstrzymany po wygaśnięciu kontraktu między Dornierem a Bundesamt für Wehrtechnik und Beschaffung (BWB) 31 października 1969 roku.

Po programie

Podczas opracowywania Dornier Do 24 ATT , podnośniki do podwozia były pilnie potrzebne, a aby zaoszczędzić czas i pieniądze, Do 31 E 3 w Deutsches Museum został „zbanizowany” . Dlatego też części tego samolotu leciały dobrze po zakończeniu programu testów.

Bibliografia

(de) Helmut Schubert , Die deutschen Senkrechtstart-Flugzeuge EWR VJ 101C, Dornier Do 31 und VFW VAK 191B: historische Nachlese und Bewertung; DGLR-Symposium am 31.3.2000 in der Flugwerft Schleissheim des Deutschen Museums , Bonn, DGLR,2000, 318 str. ( ISBN 978-3-932-18210-5 , OCLC 76161992 )
(de) Mike Rogers, VTOL-Flugzeuge - Senkrechtstarter , 1992, Motorbuch Verlag, Stuttgart
(de) Otto E. Pabst, Kurz- und Senkrechtstarter , 1984, Bernard & Graefe Verlag, Koblenz

Zobacz też

Powiązane artykuły

Samoloty do pionowego startu i lądowania (VAV)

Odniesienia zewnętrzne

(de) Siedziba „Deutsches Museum” (Muzeum Nauki i Techniki w Monachium)
Opis na stronie internetowej EADS
Plik dotyczący Dornier Do 31 w witrynie xplanes.free.fr (dawniej prototype.com)