Domino jest kawałek przez Marcel Achard wykonywane po raz pierwszy,3 lutego 1932, w Comédie des Champs-Élysées . Spektakl był emitowany na antenie Antenne 2 w 1976 i 1983 roku z Jean Piat w roli tytułowej, a także Danièle Lebrun (Lorette), Alain Mottet (Heller), Michel Roux (Crémone)), Françoise Fleury (Christiane), Marco Perrin (Mirandole) ), Marianne Pernety (pokojówka Fernande) oraz w produkcji Jeana Piata.
Lorette jest żoną Hellera, bardzo zazdrosnego męża, który odkrył list miłosny z poprzedniego romansu i nazywa się François. On (słusznie) podejrzewa Cremonę, swojego najlepszego przyjaciela, i przysiągł przegraną rywala. Lorette rekrutuje mężczyznę, François Dominique, znanego jako „Domino”, aby odwrócić uwagę Hellera od jego podejrzeń co do jej byłego kochanka… który rzeczywiście napisał słynny list.
Domino przez jakiś czas odwróci podejrzenia Hellera, ale w końcu usprawiedliwi znacznie poważniejsze ...
Z 3 lutego 1932w Comédie des Champs-Élysées .
Z 18 stycznia 1958w Comédie-Française .
Pokaz Comédie-Française nagrany w Théâtre Marigny w dniu8 kwietnia 1967.
Z 9 października 1967w Comédie-Française .
Sztuka została zaadaptowana do kina pod tym samym tytułem w 1943 roku przez Jeana Aurenche w produkcji Rogera Richebégo , a dialogi podpisał sam Marcel Achard.
Nicolas Boscher dokonał dość kompletnej analizy dzieła i jego historii: jego struktura została zainspirowana The Voluptuousness of Honor ( wystawioną przez Charlesa Dullina w 1922 r.) Luigiego Pirandello , który również był obecny na przedstawieniu. W 1932 r. Adaptacja filmowa poświęca wyobraźnię na rzecz „mocno dosadnej inscenizacji”, a ostatnia wersja teatralna ożywia trzeci akt, odsuwając go od meta-teatru Pirandelli.