Dominik sampiero
Dominik sampiero
Jean-Claude Lefebvre , lepiej znany pod pseudonimem Dominique Sampiero , ur.15 listopada 1954w Quesnoy in the Avesnois jest francuskim pisarzem , scenarzystą i poetą .
Biografia
Jean-Claude Lefebvre, alias Dominique Sampiero pochodzi ze środowiska klasy robotniczej, której wartości i zaangażowanie nadal dzieli, pozostał wierny swojemu rodzinnemu regionowi i które pielęgnuje jego twórczość jako powieściopisarza i poety .
Uczeń Szkoły Podstawowej dla Nauczycieli w Douai , zaczął pisać w wieku 16 lat, a nauczycielem został w wieku 22 lat.
Stworzył w 1985 r. pismo o sztuce i poezji 15/10, które zrzesza poetów, malarzy i grafików oraz organizuje coroczny konkurs poezji, publikując kilka zbiorów.
Po objęciu funkcji kierownika przedszkola opuścił edukację narodową wwrzesień 1999 poświęcić się całkowicie pisaniu.
Szczególnie znany jest z napisania dwóch scenariuszy do filmów fabularnych w reżyserii Bertranda Taverniera : To zaczyna się dzisiaj ( nagroda FIPRESCI na Berlinale w 1999 roku i nagroda publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastian ) oraz Święta Lola w 2004 roku, adaptacja jego powieści to samo nazwisko napisane we współpracy z Tiffany Tavernier , której jest małżonkiem.
Nagrody
Autor wielu powieści i wielu proz poetyckich, Dominique Sampiero otrzymuje nagrodę za populistyczną powieść za Le Rebutant (Gallimard, „Jeden i drugi”, 2003), cenę Max-Pol-Fouchet za Biedne życie (red. Różnica , 1992) oraz nagrodę Sorcières za P'tite Mère (Rue du monde, 2002).
Następnie, w 2014 roku, otrzymał Nagrodę Roberta Ganzo (przyznawaną przez festiwal Étonnants Voyageurs za całą swoją twórczość), a w szczególności za kolekcję La vie est chaud (Bruno Doucey, 2013).
Pracuje
Krótkie teksty - Poezja
Gallimard
-
Książka została napisana wczesnym rankiem (2000. L'arbalète Gallimard)
-
Podróżniczy idiota (2001. Kusza Gallimarda)
-
Ten, który wypowiada słowa ustami (2002. L'arbalète Gallimard)
Edycje Lettres Vives
-
Świeże dowody (1995)
-
Zacinające deszcze (1996)
-
Powrót do krwi (1997)
-
Pokój w wodzie (1998)
-
Niebo i uścisk (1999).
-
Święty horror poematu (2001)
-
Cierpliwość urazów (2002)
-
Notatnik pijącego niebo (2007)
-
Władca kurzu na moich ustach (2009)
-
Jąkanie niemożliwego i nie do pomyślenia (2012)
U innych wydawców
-
Seve, la nuit des Sources (1987. Cahiers Froissart)
-
Milczenie w liczbie mnogiej (1988. Unimuse. Nagroda Castermana)
-
Zawieszony (1989. Ed Kupfermann. Prix Rutebeuf)
-
Ziemia dla legendy (1991. Nagroda Cheyne'a Kowalskiego)
-
Biedne życie (1992. Różnica. Nagroda Maxa-Pola Foucheta)
-
List przez okno (1995. Dumerchez)
-
La Claire Publiczność (1995. Recherches-Midi)
-
Test powietrzny (1998. Editions du Laquet)
-
Ciało obrazu (1998. Słowa świtu)
-
Czysta strona (1999. Alfil)
-
Bratnia dusza (2001. edycje Marais du Livre)
-
Evening Land (2002. Éditions Filigranes. Zdjęcia B. Descamps)
-
Studium św. Dominika. Henri Matisse (2011. Edycje Invenit)
-
Życie jest gorące (2013. Ed B. Doucey). Nagroda Omara Chajjama. Nagroda Roberta Ganzo 2014 za La vie est chaud i całą jego pracę
-
Śpiące ogrody (2014. Ed Henri des Abbeys)
-
L'Étui noir (2014. Zdjęcia Patrick Devresse. GLC Editions)
-
Pokoje (2014. Éditions Æcrages and Co)
-
Krzesło Avant la (2015. Le Passeur Éditeur, kolekcja Hautes Rives)
-
Bratki z czarnej porcelany (2016. La Rumeur Libre)
-
Opus 1 (2016. Teksty poetyckie. Wolna plotka)
Nowy
-
Śródmieście (1995. Słowa świtu)
-
Opowieści dla dwojga. Prawie (1995. La Bartavelle )
-
Terytorium motyli (2009. Alfabet kosmiczny)
Historie
-
Światło żałoby (1997. Verdier). (folio / gallimard)
-
Smok i poroże (1998. Verdier). (folio / gallimard)
-
Czas w niewoli (1999. Flammarion)
-
Kobieta pijąca na podwórku (2000. Flohic)
Powieści
-
Odaliska (2000. Flammarion)
-
Owoce rosną na drzewach (2002. Flammarion)
-
Le Rebutant (2003. Gallimard). Nagroda za powieść populistyczną
-
Bóg kobiet (2004. Grasset)
-
Holy Lola (2004. Grasset), we współpracy z Tiffany Tavernier
-
Mała obecność (2006. Grasset)
-
Les Encombrants (2009. Grasset)
-
Uczucie niedokończonego (2015. Gallimard)
Test
-
L'Espace du poème (1998. Wywiad z B. Noël. POL)
Literatura młodzieżowa
-
Mała mama (2001). France Culture - Historie klipsa do ucha (red. Rue du Monde). Nagroda Sorcière 2003. Nagroda Marguerite Audoux 2004 kolegiów
-
Poule ou Coq (2001. Kultura Francji. Historie klipsa do ucha)
-
Tête à puddles (2001. Kultura Francji. Historie klipsa do ucha)
-
Opowieści czystej strony (wydania Alfil. 2001. Kultura Francji. Historie klipsa do ucha)
-
Angels Have No Sex (2006. La Martinière Jeunesse) Nagroda Tatoulu 2007
-
Gra 7 kamyków (2011. Grasset Jeunesse)
-
Dźwięk fal (2012. Bayard. Czytam)
-
Malo-Maloup (2013. Utworzenie rezydencji Bretanii)
-
Czysta noc (2013. Miasto Guyancourt)
-
Dzieci smakują słono (2014. Ed Rue du Monde)
-
Mała dziewczynka, która straciła język (2017. Gallimard Jeunesse)
Teatr
-
Bunt narzędzi (2000. Forbach. Niepublikowane)
-
Próba Ziemi (2000. Produkcja Francja Kultura)
-
Kobieta przy oknie (2000. Produkcja Francja Kultura. Niepublikowane)
-
Ten, który wypowiada słowa ustami (2002. Théâtre Molière)
-
P'tite Mère (Firmy Life-to-Life. Awinion 2012)
-
Walc twoich oczu (2013. Firma. Głos: Saverio Maligno)
-
Tchat Land (2013. Utworzenie farmy Bel Ebat)
-
Le bleu est au fond (2013. Stworzenie w Coglais. Bretania)
-
Musujące litery (2014. Tworzenie linii frontu)
-
Znany Bogu czyli niesamowita historia pana Topowskiego (2014. Éditions Invenit)
Scenariusze - Filmy fabularne
-
Rozpoczyna się dzisiaj (1997), reżyseria: Bertrand Tavernier. Nagroda Berlinale FIPRESCI
-
Anioł nad morzem (1999-2000), reżyseria: Frédéric Dumont
-
Le Radin (2001), komedia
-
Święta Lola (2003), reżyseria: Bertrand Tavernier
-
Jedyny syn (2012), produkcja: Miel Van Hoogenbemt . Młode spojrzenie na Festiwal Arras)
-
Blue Hands (2020), reżyseria: Bruno Lajara
Scenariusze - Telefilmy
Scenariusze - filmy dokumentalne
-
Volcan, mon amour (dokument. Produkcja Boréales)
-
Métalovoice, Espèce H (2005. produkcja: Philippe Claude i Philippe Lachambre. Productions du Sommeil)
-
Dziedzictwo ciszy (2015. o Jacques Bonnaffé. Cercle bleu produkcja)
Pisanie i reżyserowanie filmów krótkometrażowych
-
Notre Dame des Loques (2004. Prod Jean Rostand. Scenariusz i reżyseria: 8 min.)
-
Jesteśmy podli dla tych, których kochamy (2010. Prod Jean Rostand. Scenariusz i reżyseria: 12 min.)
-
La Dormeuse (2013. Prod Association du Pôle. Scenariusz i reżyseria: 13 min.)
-
Sparkling Letters (2014. Tworzenie pierwszej linii: 13 min.)
- Les Âmes fearives (2015. Prod Jean Rostand. Scenariusz i reżyseria: 12 min.)
Książki artystyczne
-
Mały Rytuał Ziemi (1990. Rysunki, kolaże Michela Le Sage)
-
Hałasy, zgiełk, skandale (1991. Obrazy Jean-Luca Hermana. Éditions de la Séranne)
-
Popioły wygasłej nocy (1992. Obrazy Jean-Luca Hermana. Éditions de la Séranne)
-
Pięć tekstów o wyczerpaniu (1992. Impressions on stone Pillard Valère. Éditions de l'Hôte Nomade)
-
Księga kochanka i uśmiech (1992. Obrazy Jean-Luca Hermana. Éditions de la Séranne)
-
Pierre à parer (1993. Impressions on stone Pillard Valère. Éditions de l'Hôte Nomade)
-
L'Atelier du attention (1993. Obrazy Jean-Luca Hermana. Éditions de la Séranne)
-
L'Heure sans ombre (1994. Serigrafie i struny Jean-Pierre'a Husquineta. Heads & Legs editions)
-
Vers la terre (1995. Akwaforty Marie Alloy. Éditions Le silence qui roulle)
-
No (1996. Obrazy Jeana Luca Hermana. Éditions de la Séranne)
-
Rouge de rivière (2000. Obrazy Thierry'ego Le Saec. Éditions l'Atelier)
-
Untouché of the shadow (2001. Obrazy Thierry'ego Le Saec. Éditions l'Atelier)
-
Bouches cousues (2001. Obrazy Claude'a Viallata. Edycje Bernard Dumerchez)
-
Comme une femme de moineau (2006. Ryciny Gérarda Serée. Warsztat gestów i śladów)
-
Nuit et Jour (2012. Wrażenia Régis Lacomblez. Éditions Lacomblez)
-
Fricot d'azur (2012. Ryciny Francisa Beaudelot. Atelier du Prussien)
-
Kwiaty jako rana (2013. Akryl Jean Michel Marquant. Here Nowhere Editions)
-
Ciało pioruna (2013. Eric Coisel. Here Nowhere Editions)
-
Pokój mrozu dla tłumu nieba (2014. Obrazy Georgesa Badina. Éditions Æncrages and Co)
-
Akrylowe serce (2014. Obrazy Jean-Michel Marquant. Here Nowhere Editions)
-
Groix, wyspa chwili (2014. Obrazy André Jolivet. Voltije Éditions LTD)
-
Sagesse du corps assis (2014. Obrazy André Jolivet. Voltije Éditions LTD)
-
Komora śnieżna (2014. Obrazy Max Partezana)
-
La Folle du jardin (2014. Akwaforty Mayi Mémin)
-
Kraina mojego krzesła (2014. Obrazy Isabelle Frank. Here Nowhere Editions)
-
Precyzyjne odczucie niedokończonego (2014. Obrazy Marca Felda. Część Éditions Ici Nulle)
-
List do muru w jego szemrze (2014. Druki Yves Picquet. Wydania Double Cloche)
-
Manière noire sur gris Payne (2014. Ryciny Christine Vandrisse. Éditions d'Emerence)
-
Notatnik z martwych liści (2014. Kolaże autorstwa Maxa Partezany)
-
L'Éblouissement (2014. Akwaforty Mayi Mémin. Éditions Ici Nullepart)
-
Cisza to ogród (2014. Obrazy Claude'a Viallata. Część Éditions Ici Nulle)
-
Color Someone (2015. Obrazy Philippe Agostini. Here Nowhere Editions)
-
Szepczący notatnik (2016. Obrazy Claude'a Viallata. Here Nowhere Editions)
-
Nord ou Vif (2017. Obrazy Jean-Michel Marquant. Tutaj nigdzie Editions)
-
La Dormeuse (2017. Obrazy Germaina Roesza. Here Nowhere Editions)
-
Oto mnie obserwuje (2017. Obrazy Jean-Marca Bruneta. Edycja CMJN)
-
Ziemia milczeć (2017. Obrazy Gwenaelle Souffet. Éditions Ici Nullepart)
-
Ogród przy oknie otwarty na tutaj (2017. Edycje Michel Remaud)
-
Toi tu (2017. Obrazy Jorisa Brantuasa. Here Nigdzie Editions)
-
Błyszczące litery (2018. Rysunki Erica Monbela. Here Nowhere Editions)
-
The Flesh of the World (2018. Obrazy Michela Remaud. Here Nigdzie Editions)
Bibliografia
-
" Biografia " , o France Inter ,5 września 2014
-
Amandine Meunier, „ scenarzysty i pozostawia zaangażowany nauczyciel Edukacji Narodowej, by poświęcić się pisaniu i powrót do kina ” , na głos Północy ,9 kwietnia 2012.
-
Michel Guilloux, „ Dominique Sampiero, nauczyciel ” , o L'Humanité ,12 marca 1999 r..
-
„ Dominique Sampiero ” , o Domu pisarzy i literatury (Mel) (dostęp 29 lutego 2020 r . ) .
-
„ Dominique Sampiero, Ganzo Prize for Poetry 2014 ” , o Astonishing Voyageurs ,2014.
-
Monique Petillon, „ Słowo w przejrzystości ” , w Le Monde ,29 września 1995.
-
Monique Petillon, „ Ścieżki Sampiero ” , na Le Monde ,26 marca 1999 r..
-
Monique Petillon, „ LA LUMIERE DU DEUIL”, autorstwa Dominique Sampiero. » , W Le Monde ,29 sierpnia 1997 r..
-
FABRICE LANFRANCHI, " Gniew do pisania na czarnej tablicy " , na L'Humanité ,12 marca 1999 r..
-
Monique Petillon, „ Clair-obscur ” , w Le Monde ,15 czerwca 2000 r..
-
Monique Petillon, „ LE REBUTANT, by Dominique Sampiero ” , w Le Monde ,19 września 2003 r..
-
VR, „ LA PETITE PRESENCE, by Dominique Sampiero ” , w Le Monde ,23 marca 2006.
-
Nils C. Ahl, „ Les Encombrants”, autorstwa Dominique Sampiero: Dominique Sampiero, dziki pisarz ” , na Le Monde ,23 kwietnia 2009.
-
Victorine de Oliveira, „ Uczucie niedokończonego przez Dominique Sampiero ” , o La Vie ,27 lipca 2016.
-
Bernard Épin , " Laetitia, dzieciak z Północy " , o L'Humanité ,14 marca 2002 r..
-
JACQUES MANDELBAUM, „ Bertrand Tavernier poddaje rzeczywistość społeczną próbie melodramatu ” , w Le Monde ,12 marca 1999 r..
-
OLIVIER MAURAISIN, „ Przemoc klasowa ” , o Le Monde ,23 kwietnia 2000.
Linki zewnętrzne