Domenico Lalli

Biografia

Narodziny	27 marca 1679 Neapol
Śmierć	9 października 1741(w wieku 62 lat) Wenecja
Zajęcia	Librettist , pisarz , poeta , bank

Nicolò Sebastiano Biancardi powiedział (Benedetto) Domenico Lalli ( Neapol ,27 marca 1679- Wenecja ,9 października 1741) to włoski poeta, librecista operowy.

Jego życie

Biancardi był zatrudniony w Neapolu przez bractwo Annunziata . W 1706 roku był przekonany, że sprzeniewierzył fundusze i uciekł do Rzymu . Tam poznał kompozytora Emanuele d'Astorga, w towarzystwie którego ostatecznie podróżował po Włoszech. W 1709 r. Przyjął pseudonim Domenico Lalli. W latach 1710–1718 napisał libretta operowe dla weneckiego teatru San Cassiano , do których stworzył muzykę najsłynniejszych kompozytorów. Od 1719 roku był impresario (reżyserem) teatrów San Samuele i San Giovanni Grisostomo . Był następnie, na początku 1720, w służbie księcia arcybiskupa Salzburga , Franz Anton von Harrachowej , a następnie od 1727 do 1740 roku, że od cesarza Karola VII . W tym ostatnim okresie poznał Metastazjusza i Goldoniego . Ten ostatni często chwalił jego „poetycki geniusz”.

Styl

Z godnym uwagi wyjątkiem Elisy (1711), pierwszej opery komicznej wystawionej w Wenecji, większość dzieł Lalli wywodzi się ze stylu opery seria .

Prace (wybór)

Amor tirannico (1710), z muzyką w szczególności Gaspariniego i Haendla (pod tytułem Radamisto )
Ottone in villa (1713), do muzyki Vivaldiego
Il Tigrane (1715), do muzyki Scarlattiego i Albinoniego (pod tytułem l'Amor di figlio non conosciuto )
Arsilda, regina di Ponto (1716), do muzyki Vivaldiego
Il Cambise (1719), do muzyki Scarlattiego
Gli eccessi dell'infedeltà (1720), do muzyki Caldary
Gli eccessi della gelosia (1722), do muzyki Albinoniego
Damiro e Pitia (1724), do muzyki Porpora
La Sena festeggiante (1726?), Serenada do muzyki Vivaldiego

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :
(de) „ Publikacje Domenico Lalli i o nim ” , w katalogu internetowym Niemieckiej Biblioteki Narodowej (DNB) .