W ZIP dyski były majtki na dyskach wymiennych, które zostały wprowadzone na rynek przez firmę Iomega w 1994 roku . Początkowo istniały w formacie 100 MB , a później 250 MB, a nawet 750 MB . Firma Epson wypuściła wersję 100 MB całkowicie białego napędu ZIP i tylko wersję równoległą w 1996 roku.
Sprzęt można podłączyć do portu równoległego , SCSI , USB , PCMCIA , FireWire lub wewnętrznego IDE , w zależności od modelu. Niektórzy producenci komputerów oferowali nawet modele z wbudowanym napędem, na przykład Apple, które wyposażały niektóre Power Macy od pulpitu G3 do G4 z wewnętrznymi napędami ZIP .
Częściowo zapewniono kompatybilność wsteczną: napędy ZIP 250 mogły odczytywać ZIP 100s i wolno zapisywać do ZIP 100 , podczas gdy napędy ZIP 750 mogły czytać i zapisywać w ZIP 250s oraz odczytywać ZIP 100s . Dyski 750 nie odniosły większego sukcesu, ponieważ były bardzo drogie i weszły na rynek, podczas gdy płyty CD-RW (CD wielokrotnego zapisu) o małej pojemności były tańsze i można było je zapisywać z porównywalnymi prędkościami.
Iomega wypuściła również w 1995 roku następcę, dysk Jaz (en) , podobny system, ale akceptujący wkłady od 1 do 2 GB .
Nie jest kompatybilny z różnymi rozmiarami.
Uogólnienie sieci komputerowych , nagrywarek CD i wreszcie pojawienie się pamięci flash na kluczach USB sprawiło, że technologia ta stała się przestarzała. Czytniki Jaz przestały być sprzedawane w 2002 roku, a czytniki ZIP w 2005 roku.