Didier Tarquin

Didier Tarquin Obraz w Infobox. Jean-Louis Mourier i Didier Tarquin na Chibi Japan Expo 2007. Biografia
Narodziny 20 stycznia 1967
Toulon France
Narodowość Francuski
Zajęcia Rysownik , autor komiksu , komiks pisarz

Didier Tarquin to urodzony projektant i francuski autor komiksów pasków20 stycznia 1967w Tulonie .

Biografia

Pierwsze dziesięć lat życia spędził w Algierii , w Touggourt na Saharze . Jako dziecko rysował ze swoim kuzynem w Tulonie i postanowił zostać rysownikiem po letnim kursie komiksowym prowadzonym przez Maxa Marigny'ego. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w 1990 roku albumem Les Maléfices d'orient w Soleil Productions . Było to wówczas bardzo młode wydawnictwo, założone przez Mourada Boudjellala , byłego księgarza specjalistycznego w księgarni Bédule w Tulonie.

Następnie w 1992 i 1993 roku ukazały się dwa tomy serii Röq . W 1994 roku odniósł sukces z serią Lanfeust de Troy , a następnie Lanfeust des Étoiles , we współpracy z Christophe'em Arlestonem, a następnie Lanfeustem Odyssey . W tym samym czasie, w latach 1994-95, prowadził warsztaty komiksowe w Hyères , których niektórzy członkowie stali się profesjonalistami, np. Guillaume Bianco , Olivier Dutto i Olivier Rouan .

Jako scenarzysta napisał pierwsze 3 albumy z serii Les Ailes du Phaéton (1997-1998) z Sergeem Fino na rysunku, a następnie La Véritable Histoire des Krashmonsters , album podpisany przez Tarquina, Guillaume Bianco , Oliviera Dutto i Adrien Floch .

Seria

  1. The Ivory of Magohamoth (Wrzesień 1994)
  2. Thanos nieprzyzwoity (Czerwiec 1995)
  3. Castel Or-Azur (Kwiecień 1996)
  4. Paladyn z Eckmül (Listopad 1996)
  5. Dreszcz Haruspice (Październik 1997)
  6. Cesarzowa Cixi (Październik 1998)
  7. Pétaurowie chowają się, by umrzeć (Październik 1999). Młodzież Alph-Art w wieku 9-12 lat na festiwalu w Angoulême 2000
  8. Bajeczna bestia (grudzień 2000)

Ewolucja grafiki

W przypadku projektanta, wydania różnych albumów rozłożone w czasie umożliwiają wprowadzenie ewolucji, często ulepszenia, w jego linii ołówka. Postacie, szczegóły, efekty ruchu są dopracowane. W przypadku kolekcji rozłożonych na kilkadziesiąt lat zjawisko to jest tym bardziej prawdziwe (np. Buck Danny pod kierownictwem Victora Hubinona; The Blue Tunics pod Lambilem; Asterix pod Uderzo).

Cechy kolekcji Lanfeust również podlegają ewolucji pod piórem Tarquina, ale tutaj styl zmienia się w porównaniu z pierwszą serią Lanfeust de Troy. Tomy 1, 2 i 3 oferują postacie z zaznaczonymi cechami, mocno wyrzeźbionymi twarzami i bardzo szczegółowymi środowiskami. Pęknięcie następuje stopniowo i jest silnie widoczne od tomu siódmego, linie są bardziej okrągłe, bardziej płynne, fizjonomia postaci staje się elastyczna i traci pierwotny charakter pierwszych tomów.

Przykład postaci Hebusa jest dobrym sposobem, aby to zrealizować, porównując płyty 28 do 38 tomu 1 lub płyty 8 do 11 tomu 2 z płytami 8, 10, 16, 32 lub 41 z ostatniego tomu.

Postać rycerza Or-Azura, obecnego tylko nieregularnie, jest również dobrą ilustracją tej zmiany: tom 1 płyty 6, 12, 14, 42, tom 2, płyty 3 i 6, w porównaniu z tomem 7 płyty 15 i 16 oraz w objętość 8 płyt 34 do 38.

Ten styl jest zachowany w następujących kolekcjach, Lanfeust des étoiles i Lanfeust Odyssey i jest podobny do kolekcji Trolls autorstwa Troy sous Mourier.

Cena £

Bibliografia

  1. Sébastien Langevin, „  Wracaj na właściwe tory!  ", BoDoï , n o  6,Marzec 1998, s.  36.
  2. Candice Dhô, „  Krashmonsters T1 (Collectif, Lyse)  ” , na BD Encre ,Sierpień 2008
  3. Petra, "  Zjedz zupę ...  ", BoDoï , n O  3,Grudzień 1997, s.  47.
  4. Xavier Glaizes, „  I od Troy!  ", BoDoï , n o  15,Styczeń 1999, s.  6.
  5. Thierry Groensteen i kolektyw, zdobywca nagrody w Angoulême: 30 lat komiksów przez zwycięzców festiwalu , Éditions de l'An 2,2003( ISBN  2-84856-003-7 )
  6. Jean-Pierre Fuéri "  Lanfeust: czymś nowym do 9  " BoDoï , n O  38,Luty 2001, s.  10.
  7. Jean-Pierre Fuéri "  UCC Dolores  : Mony, strona ciemny  " casemate , N O  131grudzień 2019, s.  62.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne