Zielone diabły

„  Zielone Diabły  ” to przydomek nadany przez siły alianckie elitarnym niemieckim spadochroniarzom Fallschirmjäger podczas II wojny światowej . Ten przydomek przywołuje zarówno fakt, że byli oni groźnymi przeciwnikami, jak i ich obawiali się alianci, nawiązując jednocześnie do ogólnego koloru ich kamuflaży.

Historyczny

Podczas bitwy o Monte Cassino , mimo intensywnych bombardowań samolotów i nieustannych ataków piechoty, Fallschirmjäger przez kilka miesięcy zadawał olbrzymie straty liczniejszym siłom alianckim.

Wyjątkowe cechy bojowe Fallschirmjäger wywarły na aliantach tak duże wrażenie, że nadali im przydomek „Zielone Diabły”.

„Żaden inny oddział na świecie poza niemieckimi spadochroniarzami nie był w stanie wytrzymać takiej próby, a następnie przystąpić do walki z taką zaciekłością. "

-  Harold Alexander , dowódca 15 th Grupy Armii ( 8 th armii brytyjskiej i 1 st US Army ) w czasie kampanii włoskiej

Podczas całego konfliktu Fallschirmjäger , który zgromadził liczne wyczyny zbrojne, zawsze zasługiwał na tę reputację.

Anegdota

W Listopad 1942w Tunezji, a następnie w 1944 roku podczas operacji Market Garden w Arnhem , „Zielone Diabły” dwukrotnie pokonały „Czerwone Diabły” ( 1 Brygada Spadochronowa  (en) ), ich brytyjskie odpowiedniki, w bitwach, które doprowadziły do ​​ich upadku.

Zobacz też

Bibliografia

  1. Zielone Diabły: Niemieccy spadochroniarze 1939-1945 Autorzy: Jean-Yves Nasse, W. Muhlberger, G. Schubert, Jean-Pierre Villaume,