Dafydd ap Gwilym (1315/1320 - ok. 1350/1370) uważany jest za jednego z najwybitniejszych poetów walijskich i jednego z głównych europejskich poetów średniowiecza .
Jego daty urodzenia i śmierci nie są jednomyślne wśród badaczy.
Według tradycji urodził się w Brogyninie, Penrhyn-coch, w parafii Llanbadarn Fawr, w hrabstwie Ceredigion . Jego ojciec, Gwilym Gam (kulawy) i jego matka pochodzili ze szlacheckiej rodziny.
Dlatego jako szlachcic Dafydd nie należał do Cechu Zawodowych Poetów Walii , a mimo to tradycja poetycka była silna w jego rodzinie od pokoleń.
Według R. Geraint Gruffydd zmarł w 1350 r. Prawdopodobnie ofiarą czarnej śmierci . Wciąż zgodnie z tradycją został pochowany na terenie opactwa cystersów Strata Florida w Ceredigion.
Około stu pięćdziesięciu jego wierszy dotarło do nas, ale wiele innych zostało mu przypisanych.
Głównymi tematami są kobiety i przyroda. Odnajdujemy w nim wpływ miłości dworskiej, wspólnej dla pewnej tradycji europejskiej, a zwłaszcza trubadurów .
Był nowatorski i spopularyzował miernik cywydd , którego jako pierwszy użył do pochwał, tradycyjnego gatunku. Ale jego największą innowacją było umieszczenie siebie w centrum swojej poezji, przemawianie we własnym imieniu, podczas gdy do niego walijscy poeci trzymali się z daleka od tematu swoich tekstów.
Jego twórczość jest pełna komentarzy i przygód na polach, łóżkach czy tawernach. W wielu swoich wierszach zwraca się bezpośrednio do kobiet, które zna, a szczególnie do dwóch z nich: Morfudd i Dyddgu.
Jego najsłynniejsze wiersze to:
Jego system wersyfikacja, która sięga do tradycji bardów Aneurin a także w Wielkiej Brytanii istniała bez przerwy aż do XVII th wieku, został przejęty w nowoczesnym Bretona przez Roparz Hemona , Maodez Glandour , Alan Botrel .