Dekret Prezydenta Rzeszy o ochronie narodu niemieckiego (w języku niemieckim: Verordnung des Reichspräsidenten zum Schutze des Deutschen Volkes ) z dnia 4 lutego 1933 roku została ogłoszona kilka dni po mianowaniu Hitlera jako kanclerza Rzeszy . W znacznym stopniu ogranicza wolność zgromadzeń i prasy , a także przyznaje ministerstwu spraw wewnętrznych Rzeszy Wilhelmowi Frickowi , członkowi NSDAP , szerokie uprawnienia .
Ten nadzwyczajny środek, wydany przez prezydenta Rzeszy Paula von Hindenburga i kontrasygnowany przez kanclerza Rzeszy Hitlera, ministra spraw wewnętrznych Fricka i ministra sprawiedliwości Franza Gürtnera , został już zaplanowany przez gabinet Papen i wykorzystany na początku kampanii wyborczej ( wybory do Reichstagu). marca 1933 ) do walki z politycznymi przeciwnikami NSDAP. Został opublikowany w dniu6 lutego 1933do Reichsgesetzblatt , biuletynie legislacyjnego w Rzeszy Niemieckiej , i wchodzi w życie z dniem7 lutego.
Inne środki prawne mające na celu konsolidację przejęcia władzy przez narodowych socjalistów to dekret o pożarze Reichstagu z28 lutego 1933który znosi niemal wszystkie podstawowe prawa , a prawo niemieckie pełnych uprawnień z24 marca 1933, Który konfiskuje się podejmowania U. z Parlamentem i zamienia ją na do rządu .
Przepisy karne uchwalone w dziale IV zostały uchylone ustawą nr 55 z dn 20 czerwca 1947od Rady Kontroli Allied .