Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Łabędź jest w heraldyce , wykorzystując naturalną postać inspirowana przez ptaka o tej samej nazwie . Stosunkowo rzadkie na tarczy w całym średniowieczu, to zwierzę jest jednak od XIV th wieku , aktualnej postaci ozdób zewnętrznych tarczy , szczególnie grzebienia i mediów , a także na osobistych walut i emblematów .
Jego częstotliwość wzrasta znacząco w sprawie tarczy z XVII -tego wieku , gdy asortyment mebli i figury heraldyki rośnie i dywersyfikacji.
Łabędź pojawia się na początku bestiariusza heraldycznego. Około 1200 r. był już obecny wśród dwudziestu gatunków zwierząt zdobiących herby wypatrzone przez Michela Pastoureau . Jednak, chociaż jego obecność jest starożytna, łabędź pozostaje stosunkowo rzadkim zwierzęciem w heraldyce w okresie średniowiecza. Chociaż ptaki znaleziono w prawie 10% broni noszonych pomiędzy XIII th i XV th stulecia, tylko 2% z nich stanowią łabędzia. Michel Pastoureau i Laurent Hablot , specjaliści od średniowiecznych emblematów, proponują wyjaśnić tę rzadkość ambiwalentnym charakterem łabędzia w średniowiecznych bestiariuszach . Tak więc, jak pisze Hugues de Fouilloy , pisząc swoją De avibus ( Księgę ptaków ) między 1130 a 1160 rokiem:
„ Biel łabędzia jest symbolem nawróconego. Łabędź ma białe upierzenie, ale czarną skórę. Alegorycznie biały kolor upierzenia oznacza pretekst, pod którym skrywa się czarna skóra. Ponieważ grzech ciała jest ukrywany pod różnymi pretekstami. Łabędź pływając po rzece trzyma szyję prosto, ponieważ człowiek dumny, splamiony dobrami materialnymi, dusi się posiadaniem dóbr przejściowych. Mówi się, że w agonii łabędź wydaje pieśń o ogromnej słodyczy. Podobnie pod koniec życia dumny zawsze rozkoszuje się słodyczą tego świata, a umierając wspomina swoje złe uczynki. Ale kiedy łabędź jest pozbawiony śnieżnego upierzenia, umieszczony na rożnie, piecze się w płomieniach. Podobnie po śmierci dumny bogacz, odarty z ziemskiej chwały, zostaje wrzucony w płomienie piekielne, gdzie jest jego karą, aby ten, kto szukał najpodlejszego pokarmu, zstąpił do otchłani, stał się pokarmem dla płomienie. "
Jego częstotliwość wzrasta znacząco w sprawie tarczy z XVII -tego wieku , gdy asortyment mebli i figur heraldycznych rośnie i dywersyfikacji. W heraldist Theodore de Renesse liczy się na koniec XIX -go wieku 774 europejskich rodzin z łabędziem czy głowy łabędzia na ich herbie. Dla porównania, ten sam autor liczy tylko 12 rodzin noszących na tarczy szczura – znacznie mniej popularną postać.
Gdy nic nie jest określone, łabędź przechodzi obok , z zamkniętymi skrzydłami i zwróconymi w lewo.
Mówi się, że łabędź jest dziobaty , langued (lub langued ) lub członek , w zależności od tego, czy jego dziób, język lub nogi są innego koloru niż ciało.
Przepraszam , jest przeszyty strzałą lub rzutką.
Kiedy jest umieszczony na fali, to znaczy, że wydaje się pływać po morzu lub rzece, mówi się, że pływa .
Gules z dziobem i ociężały
łabędź ze srebrnym dziobem i leniwie ze złotem pływał na fali lazuru, w której pływa pod nim ryba również ze srebrnej wiedzy o złocie .
Miasto Nachterstedt , Niemcy.
Rozłożony
lazur do łabędzia rozłożony Argent zaczepiony przez dwa kamyki Or i towarzyszący naczelnemu i u podstawy dwóch skrzyżowań skrzyżowanych z zakleszczonymi stopami tego samego.
Gmina Serrouville , Francja.
Łabędzia
szyja, pierwsza z gule z oderwaną łabędzią szyją Argent, druga z lwem Sable, a na granicy również Gules.
Gmina Wœrth , Francja.
Esorant
Gules łabędź wirujący złoto umieszczony na tarasie Vert, trzymający lewą łapą i dziobiący gałązkę tego samego, głównego kuzy Azurea obciążonego trzema fleur-de-lys złota
Gmina Buzet-sur-Tarn , Francja.
W pierwszej ćwierci XIII -go wieku , Wolfram von Eschenbach tworzy w swoim Willehalm (w) charakteru Gryka z Josweiz. Urodzony przez białego ojca Matusalesa i czarną matkę, Afrykanin z Jetakranc, Josweiz ma czarno-białą skórę, a jego ręce przedstawiają białego łabędzia z czarnymi nogami i dziobem, wiernie odzwierciedlając jego wygląd i pochodzenie.
W wyimaginowanej herbarz z Rycerzy Okrągłego Stołu w XV -go wieku badanej przez Michel Pastoureau, łabędź jest rzadko używany. Nie pojawia się na żadnej tarczy, jest używany tylko w herbach i podporach dwóch rycerzy odgrywających niewielką rolę. Król Urien de Gorre , szwagier Artura i ojciec Yvaina , ma dwa srebrne łabędzie na wsparcie, dziobami i członkami z piasku. Patrides le Bold, siostrzeniec Baudemagu, ma za grzebień głowę i łabędzia szyję ze srebra, dziób z piasku, a za podpory dwa srebrne łabędzie, z dziobami i członami piasku.
Według Michela Pastoureau łabędź jest, w przeciwieństwie do innych ptaków, takich jak kogut i kruk , rzadko używany w broni mówiącej . Jednak przykłady są stosunkowo liczne w krajach germańskojęzycznych ( schwan , łabędź w języku niemieckim), w tym Schwangau , Schwanberg , Schwanheim , Schwanenberg (de) , Hohenschwangau i Merenschwand .
Jednym z najbardziej znanych przykładów rozmowy broni z łabędziem jest to, że dramaturg Jean Racine , którego rodzina grzebień reprezentowane w rebus formie , A szczur poniżej łabędź (Racine ≈ szczura-łabędzia). Nie doceniając postaci „brzydkiego szczura”, który „zaszokował [go]” , Jean Racine trzymał w ramionach tylko łabędzia, który zarejestrował w 1697 r. zgodnie z królewskim edyktem z listopada 1696 r .: „Lazur w srebrnym łabędziej dziobie i składowany piaskiem” .
Herb Merenschwand
Herb Jeana Racine'a (po lewej) i jego żony w Armorial Général de France
To może być trudne do odróżnienia łabędzia z gęsi w niektórych przedstawień artystycznych, ze względu na podobną morfologię (oba należą do kaczkowatych rodziny ) i białym kolorze, że wszystkie gatunki łabędzi w regionie mają wspólnego. " Półkula północna , a kilka rasy gęsi domowych . To zamieszanie można znaleźć w heraldyce.
Alcyon to według mitologii greckiej, bajecznym wodnego ptaka, który wydał swoje gniazdo na falach morza. Często utożsamiany z zimorodka , na mewy , w petrel , na frajera lub łabędzia, jest ona reprezentowana w jego najwcześniejszych heraldycznych reprezentacji jako zimorodek w gnieździe, a więc jako ptak średniej wielkości ze spiczastym dziobem. Wygląd alcyona uległ następnie zmianie, ponieważ jego późniejsze reprezentacje czynią go „rodzajem łabędzia, reprezentowanego w gnieździe i żeglującego po falach” .
Herb szwajcarskiej gminy Gansingen z gęsią
Heraldyczna postać alcyona