Kultura Villanova

Kultura Villanova Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Urny w Villanovan (Museo Nazionale Etrusco di Villa Giulia, Rzym). Definicja
Inne nazwy Kultura Villanovan
Miejsce tytułowe Villanova w Bolonii , we Włoszech
Autor Giovanni Gozzadini w 1870 r.
Charakterystyka
Kropka Epoka żelaza
Chronologia 900 - 700 pne J.-C.
Powiązany typ ludzki Etruskowie
Opis obrazu Italy-Villanovan-Culture-900BC.png.

Podziały

Villanovienne I, Villanovienne II

Kultura Villanova lub Villanovan (900-700 pne) to termin poświęcony przez archeologów na określenie kultury epoki żelaza, która reprezentuje starszą fazę cywilizacji etruskiej , wywodzącą się z kultury Protovillanovian z późnej epoki brązu . Te archeolodzy nazwali je po poważnych archeologicznego, Villanova di Castenaso , znajduje się w rejonie Bolonii , odkryta w 1853 roku .

Główna charakterystyka

Główną cechą charakterystyczną kultury Villanova jest uciekanie się do kremacji zmarłych, których prochy są następnie umieszczane w dwustożkowych urnach: podobieństwo tej praktyki pogrzebowej do kultury znanej jako „  Pola urn  ” na równinie naddunajskiej skłoniło niektórych historyków do hipotezy nordyckiego pochodzenia Villanovian.

Villanovanowie mieszkają w wioskach o owalnych, czasem czworokątnych chatach, używają żelaznej broni i produkują wysokiej jakości hełmy, zbroje i przedmioty gospodarstwa domowego z brązu. Sztuka wykorzystuje geometryczne wzory, a rzadka postać ludzka jest niezwykle stylizowana. Wazony, najpierw wykonane ręcznie, a następnie na tokarce, mają oryginalne kształty, które powstały pod wpływem Grecji mykeńskiej. Pojawiają się jako siedzący tryb życia, rolnicy, ranczerowie i wojownicy (włócznie, miecze, tarcze i sztylety z bogatych grobowców). Wydaje się, że kobiety nie są wykluczone z wysokich pozycji społecznych ani z bogactwa.

Początki

Kultura Villanovan wywodzi się, poprzez zjawisko regionalizacji, z kultury protovillanovian końca epoki brązu.

Na początku epoki żelaza , pomiędzy IX i VIII -go  wieku  pne. AD , aspekt Villanovan charakteryzował tyrreńską Etrurię ( Toskania i Lacjum ), Emilię-Romagnę (w szczególności obszar Bolonii i Verucchio w regionie Rimini ), Marche ( Fermo ), Kampanię ( Capua , Pontecagnano , Eboli , Sala Consilina ).

Pomiędzy Toskanią, Lacjum, Emilią i częściami Kampanii i Doliną Padu wioski Villanova wydają się bardzo gęste, często jest jedna co 5-15 km, na każdym wzgórzu nadającym się do obrony i znajdującym się w pobliżu źródeł czystej wody, wraz z inne mniejsze osady na obszarach przybrzeżnych i górzystych obszarach Apeninów. W IX wieku p.n.e. AD, osady Villanova wydają się być szeroko rozpowszechnione w środkowych Włoszech , dość jednorodne z punktu widzenia kultury materialnej i szeroko rozpowszechnione, choć często w izolacji, w południowych Włoszech Tyrreńskich oraz w różnych regionach północnych Włoch i Adriatyku .

Okresowość i chronologia

Kultura Villanovian dzieli się na Villanovian I (od ok. 900 p.n.e. do ok. 800 p.n.e.) i Villanovian II (od ok. 800 p.n.e. do ok. 720 p.n.e.). Villanovan Faza II przyniosła radykalne zmiany, oznaki kontaktu z cywilizacją grecką i handlu z Północą wzdłuż Szlaku Bursztynowego . Pod koniec II fazy Villanovan Etruskowie, w szczególności południowa Etruria , weszli w okres wschodni . Dla regionu Bolognese, Villanovan, faza III (720-680 pne J.-C.) i Villanovienne IV (680-540 pne J.-C.) są nadal używane jako periodyzacja, podczas gdy gdzie indziej używa się terminu „okres orientalizujący”.

Villanovienne Chronologia
Okres I: Villanovienne I 900-800 pne
Okres II: Villanovienne II 800-720 pne
Okres III: Villanovienne III (dla regionu bolońskiego) 720-680 pne
Okres IV: Villanovienne IV (dla regionu bolońskiego) 680-540 pne

Społeczeństwo Villanovan

Na opisanym powyżej tle wyłaniają się arystokracje: zjawisko to związane jest ze zróżnicowaniem społeczno-ekonomicznym, które skutkuje tworzeniem się nowych grup społecznych.

„Rodzina nuklearna” zastępuje wspólnotę agrarną z poprzedniego okresu, co odpowiada ustanowieniu władzy pater familias . Jesteśmy wtedy świadkami przekazania heredium  : dziedzictwo jest przekazywane w ramach tej samej rodziny, a samo dziedzictwo staje się dziedziczne.

Ustanowienie tej zasady stanowi poważną zmianę w okresie protohistorycznym. Ta zmiana z kolei warunkuje wdrożenie nowego systemu społecznego, który zastępuje archaiczne społeczeństwo Villanovan.

Taki system jest dobrze znany: rzeczywiście opisywali go rzymscy autorzy:

Kontakty z Grekami zakładającymi kolonie w południowych Włoszech zbiegają się z początkiem orientalizującego okresu cywilizacji etruskiej . Nie jest to zapewne bez związku z pojawieniem się arystokracji, do której początkowo należy wyłącznie wiedza pisemna, która następnie pojawia się w Etrurii .

Musimy również wziąć pod uwagę inne ważne zjawisko, które miało miejsce mniej więcej w tym samym czasie: obecność Fenicjan w zachodniej części Morza Śródziemnego. Osiedlili się w południowo-zachodniej części Sardynii, Nora, od IX -go  wieku. Następnie Etruskowie utrzymywali z nimi bliskie stosunki handlowe.

Uwagi i referencje

  1. Torelli 2001 , s.  53
  2. (it) Diana Neri, Gli etruschi tra VIII e VII secolo aC nel teritorio di Castelfranco Emilia (MO) , Florencja, All'Insegna del Giglio,2012, 158  pkt. ( ISBN  978-88-7814-533-7 , czytaj online ) , „1.1 Il periodo villanoviano nell'Emilia Occidental” , s.  9

    „To kończy„ Villanoviano ”è entrato nella letteratura archeologica quando, metà dell '800, mówi Gozzadiniemu, że umieścił grób premium i spalenie nella sua proprietà Villanova di Castenaso, w miejscowości Caselle (BO). La cultura villanoviana bound con il periodo più antico della civiltà etrusca, in particolare durante i secoli IX e VIII aC ei termini di Villanoviano I, II e III, utilizzati dagli archeologi per scandire le fasi evolutive, costituiscono partizioni della conprimzional

  3. (it) Gilda Bartoloni, La cultura villanoviana. All'inizio della storia etrusca , Rzym, Carocci editore,2012,  wyd. ( 1 st  ed. 2002), 258  , str. ( ISBN  978-88-430-2261-8 )
  4. (it) Giovanni Colonna , Gi Etruschi , Mediolan, Bompiani,2000, „I caratteri originali della civiltà Etrusca” , s.  25-41
  5. (it) Dominique Briquel , Gi Etruschi , Mediolan, Bompiani,2000, „The origini degli Etruschi: una questione dibattuta fin dall'antichità” , s.  43–51
  6. (it) Gilda Bartoloni, Gi Etruschi , Mediolan, Bompiani,2000, "The origini e la diffusione della cultura villanoviana" , s.  53–71
  7. (en) Mary E. Moser , etruski Włochy: etruskie Wpływ na cywilizacji Włoch od starożytności do współczesnej epoki , Provo, Utah, Muzeum Sztuki w Brigham Young University,1996, 411  s. ( ISBN  0-8425-2334-0 ) , „Początki Etrusków: nowe dowody na stare pytanie”
  8. (it) Gilda Bartoloni , Introduzione all'Etruscologia , Milan, Hoepli,2012, 453  s. ( ISBN  978-88-203-4870-0 i 88-203-4870-5 )
  9. (it) Giovanna Bermond Montanari, „  L'Italia preromana. I siti etruschi: Bolonia  ” , Treccani ,2004(dostęp 12 października 2019 )

Zobacz również

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne