Królewski Korpus Inżynierów jest organem oficer wojskowych inżynierów stworzonych przez króla Ludwika XVI w 1776 roku.
Inżynierowie króla są spadkobiercami mistrzów murarzy, mistrzów stolarstwa, architektów i królewskich inżynierów odpowiedzialnych za fortyfikacje królestwa. Jednym z najstarszych znanych jest Raymond du Temple , mistrz murarski króla Karola V i Karola VI, który pracował przy nowych murach Paryża i uczestniczył w Radzie Królewskiej w celu opracowania planów obrony królestwa.
Inżynierowie królewscy polegali najpierw na nadleśnictwie fortyfikacyjnym (utworzonym w 1543 r.), Potem na wydziale fortyfikacji. Utworzyli oddzielne ciało w 1690 roku, które było szczególnie dowodzone przez marszałka de Jaunay i przydzielone do szkół artyleryjskich Królestwa.
We Francji XVII th century, oznaczony jako „King of inżynierów”, urzędnicy odpowiedzialni za opiekę, aby zapewnić budowę i konserwację fortyfikacji królestwa i prowadzenie miejsc. Te miejsca pracy utworzono w 1602 r. Organizację służby fortyfikacyjnej ustalają przepisy z 1604 r. Za Henryka IV jest dwunastu inżynierów króla. Za panowania Ludwika XIII mieszka około pięćdziesięciu osób .
To jest recepta na 7 lutego 1744który sformalizował użycie terminu geniusz na określenie korpusu inżynierów króla. W 1748 roku w Mézières otwarto królewską szkołę inżynierską . Zamówienie od8 grudnia 1755jednoczy artylerię z inżynierami, tworząc „Królewski Korpus Artylerii i Inżynierów”. Spotkanie to było krótkotrwałe od czasu królewskiego zarządzenia5 maja 1758 oddzielił korpus inżynierów od korpusu artylerii, tworząc „korpus inżynierów”, który w 1762 r. przekształcił się w „korpus inżynierów”, złożony z oficerów zwanych „inżynierami królewskimi”.
Kolejność 31 grudnia 1776nadał inżynierom króla rzeczywisty status wojskowy, tworząc „królewskie grono inżynierów”, składające się z wojskowych oficerów-inżynierów. Na czele Królewskiego Korpusu Inżynierów byli:
To jest dekret z 10 października 1801który stworzył broń inżynieryjną , dając oficerom inżynierów określone jednostki, nadzorowane przez korpus podoficerów, złożony z saperów i górników . Broń inżyniera była dowodzona przez sztab kierowany przez pierwszego inspektora generalnego, wspomaganego przez sześciu inspektorów generalnych.
Królewski korpus inżynierów został zreorganizowany na mocy rozporządzenia 6 września 1815w trzech pułkach, do których dodano kompanię saperów i pociąg saperów. Każdy z trzech pułków składał się ze sztabu, dwóch batalionów i kadry polowej jako składu. Bataliony miały jedną kompanię górników i pięciu saperów. W skład pociągu inżynierów wchodzili pracownicy eskadry i dwóch kompanii. Łączna siła wojsk królewskiego korpusu inżynierów wynosiła 2300, w tym 220 oficerów, rozdzielonych w 2166 roku na trzy pułki, 56 na kompanię robotniczą i 78 na szkolenie inżynierów.