Fundacja | 1914 |
---|
Akronim | (w) BEF |
---|---|
Rodzaj | Jednostka wojskowa |
Kraj | UK |
Brytyjski Korpus Ekspedycyjny ( BEF ), lub w języku francuskim Brytyjski Korpus Ekspedycyjny ( CEB ), to brytyjski ekspedycyjne siły wysłane do udziału w walkach we Francji i Belgii po wybuchu pierwszej wojny światowej .
Ta sama nazwa została podana do brytyjskich sił wysłanych do Francji od 1939 - 1940 roku podczas II wojny światowej .
BEF została stworzona przez brytyjskiego ministrowie wojny Richard Haldane po II wojnie burskiej w ramach reform Haldane , w przypadku Wielkiej Brytanii mógłby szybko rozmieścić siły, jeśli konieczne. Armia brytyjska zdolny do udziału w wojnie za granicą.
Jej pierwszym dowódcą jest marszałek polny Sir John French . Jest zastępowany wGrudzień 1915przez generała Douglasa Haiga .
Podczas pierwszej wojny światowej siła BEF ( Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych ) bardzo się zmieniła: z 70-tysięcznej siły, złożonej z profesjonalistów w 1914 roku, wzrosła do kilku milionów żołnierzy, najpierw ochotników, a potem poborowych, którzy walczyli przede wszystkim z imperialną armią. Armia niemiecka na froncie zachodnim .
Termin Brytyjskie Siły Ekspedycyjne jest często używany tylko w odniesieniu do sił obecnych we Francji w 1914 r. Ale termin ten odnosi się również do oddziałów posiłków wchodzących w skład pierwszej i drugiej armii (później trzeciej, czwartej i piątej). . powstały na wojnie).
Jednak nazwa pozostała oficjalnym oznaczeniem armii brytyjskiej we Francji, a dokładniej w bitwach pod Flandrią podczas I wojny światowej .
Na poziomie logistycznym do sił zbrojnych Francji i Belgii trafiło 3241000 ton żywności, 5438602 tony pasz i 5235538 ton amunicji , natomiast na poziomie transportowym miało to między innymi koniec wojny 18984. karetki pogotowia i ciężarówki wywodzące się z modelu T Ford .
Kaiser Wilhelm II widział bardzo niechętnie patrzy na przybycie BEF .
Rzeczywiście, król Wielkiej Brytanii Jerzy V i Wilhelm II byli kuzynami ; Queen Victoria była ich babcia.
Wilhelm II przekazałby to zalecenie swoim generałom 19 sierpnia 1914 : „Moim zdaniem królewskim i imperialnym jest to, że w tej chwili koncentrujecie swoje siły na jednym celu. Poświęć wszystkie swoje umiejętności i całą odwagę moich żołnierzy, aby najpierw eksterminować angielskiego zdrajcę. „ Nadał także miano„ nikczemnej ”tej sile, którą uważał za śmieszną.
Jednak po wojnie w niemieckich archiwach nie znaleziono żadnego dowodu takiego rozkazu, a były Kaiser zawsze zaprzeczał, że wypowiedział te wyroki. Rozkaz został najwyraźniej stworzony przez Maurice'a Fredericka w War Office dla celów propagandowych ; tym bardziej, że niemiecki wysiłek na Zachodzie toczył się bez różnicy przeciwko wszystkim wojskom alianckim , z których zdecydowanie główną była armia francuska .
Po niemieckiej inwazji na Polskę w 1939 r. Brytyjskie Siły Ekspedycyjne zostały skierowane na granicę francusko-belgijską .
W Maj 1940podczas niemieckiego ataku składał się z:
Te siły powietrzne, BAFF (Brytyjskie Siły Powietrzne we Francji) były pod dowództwem marszałka lotnictwa Barratt i zostały z kolei podzielone na Advanced Air Striking Force (AASF), które miały wspierać francuskie siły powietrzne i komponent powietrzny brytyjskiego ekspedycyjnego. Siła (BEF) odpowiedzialna za wspieranie BEF.
Dowódcą BEF był generał Lord Gort . Siła ta stanowiła zaledwie jedną dziesiątą sił sojuszniczych przed siłami niemieckimi na froncie biegnącym od Renu do Atlantyku, ale przeważała część mechanizmu anglo-francusko-belgijskiego, który bronił granicy niemiecko-belgijskiej, a następnie belgijsko-francuskiej. . Przejęte z przodu, a następnie przejęte przez siły niemieckie, które ominęły linię Maginota przez przełom Sedan , siły brytyjskie upadły. Poniosła ciężkie straty i znalazła się w kieszeni wokół Dunkierki. Część (około 330 000 ludzi) ewakuowano z Dunkierki między26 maja i 4 czerwca 1940dzięki obronie wojsk francuskich, które poniosły ciężkie straty, aby umożliwić odwrót wojsk brytyjskich i kontyngentów francuskich. Siły brytyjskie pozostawiły większość swojego sprzętu, w tym cały sprzęt ciężki, na ziemi belgijskiej i francuskiej. Ta dotkliwa porażka została przekształcona w element propagandy przez Churchilla, który przedstawia ewakuację jako paradoksalne zwycięstwo, do tego stopnia, że zapomina o roli sił francuskich i belgijskich, które zasłaniały wycofanie się Wielkiej Brytanii. Około 61 000 żołnierzy brytyjskiej armii zostało jednak wziętych do niewoli przez Niemców.
51 th (Highland) Dywizja Piechoty, nie był zamknięty w kieszeni Dunkierki , walczył w Saint-Valery-en-Caux , w otoczeniu, poddał.
Drugi oddział ekspedycyjny dowodzony przez generała Alana Brooke'a został ewakuowany przez zachodnią Francję podczas operacji Ariel .