We Francji inżynier telekomunikacji jest członkiem Korpusu Inżynierów Telekomunikacji (obecnie połączonej z Corps des mines ) lub inżynierem telekomunikacji cywilnej.
W inżynierowie telekomunikacyjnego Korpusu (lub telekomunikacja inżynier krótki) byli urzędnicy tworzące jedną z wielkich technicznych organów wyższego kierownictwa służby cywilnej państwa, z powołania międzyresortowego. Ich działalność wykraczała poza dziedzinę telekomunikacji i wpłynęła na wszystkie technologie informacyjne i komunikacyjne . W 2005 r. W resortach było 185 etatów inżyniera telekomunikacji budżetowej.
Członkami tego organu byli w większości byli studenci École polytechnique , inni byli to byli studenci École normale supérieure (ENS), a nawet inżynierowie pochodzący z wewnętrznych awansów. Ponadto byli oni na ogół studentami (studentami inżynierii lub inżynierii) w National School of Telecommunications (obecnie przemianowanej na „ Télécom Paris ”) lub nawet w National School of Mines w Paryżu (czasami nazywanej „Mines ParisTech”).
Dekretem 2009-63 z dnia 16 stycznia 2009, noszący specjalny status inżynierów górnictwa, Korpus Telekomunikacji został połączony z Korpusem Kopalń , którego misje zostały rozszerzone na technologie informacyjne i którego członkowie wykonują prace w służbie publicznej związanej z cyfryzacją i telekomunikacją.
W inżynierowie telekomunikacji , niebędących członkami korpusu, są absolwenci inżynierii jednej z szkół inżynierii telekomunikacyjnej , w tym pogrupowane w Instytucie Górnictwa-Télécom .
Inżynierów telekomunikacji cywilnej można znaleźć w różnych dziedzinach gospodarki, w których wnoszą swoją wiedzę z zakresu technologii informatycznych, a nawet ogólne umiejętności inżynierskie.
Inżynierowie telekomunikacji (IGT) byli przed 1967 rokiem inżynierami telegrafów.
Ich status reguluje dekret 67-715 z dnia 16 sierpnia 1967 ostatnia modyfikacja została przeprowadzona dekretem nr 2006-96 z dnia 1 st lutego 2006. Posiadają kompetencje do zajmowania się wszelkimi kwestiami o charakterze naukowym, technicznym, administracyjnym, organizacyjnym, gospodarczym lub społecznym, dotyczącymi rozwoju, wykorzystania lub kontroli technologii informacyjno-komunikacyjnych i usług z nimi związanych. Mają one na celu sprawowanie nadzoru, zarządzania, kontroli, inspekcji, oceny polityki publicznej, badań, ekspertyz oraz funkcji badawczych lub dydaktycznych.
Inżynierowie telekomunikacyjni przyczynili się do rozwoju technologii telekomunikacyjnych i informatycznych we Francji, w szczególności:
Inżynierowie telekomunikacyjni byli zatrudniani głównie przez Generalną Dyrekcję Telekomunikacji , która była częścią organizacji państwa i podlegała Ministerstwu Poczty i Telekomunikacji do czasu utworzenia publicznego przedsiębiorstwa France Telecom na początku lat 90. XX wieku. przeprowadzone przez Michela Combesa i JP Souzy w celu określenia zapotrzebowania państwa na inżynierów telekomunikacji oraz niezbędnej liczby. Coroczna rekrutacja IGT następnie stopniowo spadała, a IGT stopniowo kierowało się do służb państwowych w kwestiach związanych z technologiami informacyjnymi oraz do organów regulacyjnych (Arcep i CSA); od początku XXI wieku France Telecom nie zatrudniał więcej IGT pod koniec szkolenia, z wyjątkiem okazjonalnych działów badawczo-rozwojowych.
Po badaniu przeprowadzonym w 2007 roku przez pana Combesa, inżyniera telekomunikacji i pana Mortureux, inżyniera górnictwa, rząd zdecydował, że Korpus Telekomunikacji połączy 1 st lutego 2009 z Corps des mines, również zależnym od Ministerstwa Gospodarki, Przemysłu i Zatrudnienia.
1000 stu inżynierów byłego Korpusu Telekomunikacji w trakcie działalności jest zatrudnionych na około jedną trzecią przy pracy w administracji lub usługach publicznych, na jedną trzecią w grupie France Telecom / Orange i na jedną trzecią w innych spółkach. Współpracują z następującymi firmami lub usługami:
Ta lista nie jest wyczerpująca. Oprócz sektora telekomunikacyjnego i informatycznego pracują tam również inżynierowie telekomunikacji w bankowości i finansach, a także w administracji francuskiej i europejskiej.
Inżynierowie pracujący w domenie publicznej są klasyfikowani według następujących stopni administracyjnych: student inżynier, inżynier, główny inżynier, główny inżynier. Każdy poziom ma określoną liczbę, zmienną, stopni.
Byli inżynierowie telekomunikacji, obecnie inżynierowie Corps des mines, byli zarządzani przez Radę Generalną ds.Gospodarki, Przemysłu, Energii i Technologii od czasu połączenia z Corps des Mines (dawna technologia informacyjna Rady Generalnej , CGTI, utworzona w 1996 r.) .
Metody rekrutacji szkół różnią się w zależności od kursów szkoleniowych i czasu trwania studiów.
W przypadku szkół, które są członkami lub stowarzyszonymi z Institut Mines-Télécom , główne metody rekrutacji są następujące:
Studenci-inżynierowie rekrutowani w ramach wspólnego konkursu Mines-Ponts kończą trzy lata studiów.
Studenci inżynierowie rekrutowani na podstawie kwalifikacji odbywają dwa lata studiów, jeśli posiadają tytuł naukowy magistra 1 lub 2 lub 3 lata, jeśli posiadają licencję naukową.
Najczęstszym zajęciem absolwentów szkół telekomunikacyjnych po ukończeniu studiów jest poradnictwo (blisko jedna trzecia absolwentów).
Następna jest informatyka i programowanie z prawie jedną czwartą absolwentów.
w mniej więcej równych częściach znajdujemy zawody sprzedaży i zarządzania, badań i rozwoju („B + R”) oraz studia i nauczanie, a wreszcie inne branże, wśród których przede wszystkim są finanse.
Ogólnie rzecz biorąc, kształcenie ogólne w szkołach telekomunikacyjnych wyjaśnia różnorodność zawodów wykonywanych przez inżynierów telekomunikacji cywilnej.