Koordynacja French Intensive Uniwersytetów Badawczych ( CURIF ) to sieć łącząc najważniejszym francuskich uniwersytetach w zakresie badań.
Pod koniec 2008 r. Trzynaście francuskich uniwersytetów zwanych „intensywnymi badaniami” połączyło się w ramach tej koordynacji. Z inicjatywą wystąpił Jean-Charles Pomerol , ówczesny rektor Uniwersytetu Pierre-et-Marie-Curie . Sieć ta jest wynikiem działalności niektórych członków Konferencji Prezydentów Uniwersytetów (CPU) i nigdy nie będzie miała więcej niż dwudziestu członków.
Jest to sieć porównywalna z istniejącą już w Stanach Zjednoczonych ( Stowarzyszenie Uniwersytetów Amerykańskich ) czy w Europie. W Wielkiej Brytanii odpowiednikiem CURIF jest Russell Group ; aw Niemczech jest to dziewięć uniwersytetów, którym rząd przyznał etykietę doskonałości. W skali europejskiej istnieje również LERU ( Liga Europejskich Uniwersytetów Badawczych ), do której należą trzy francuskie uniwersytety: Uniwersytet Paris 11-Sud , Uniwersytet w Strasburgu i Uniwersytet Sorbona ; Gildia Europejskich Uniwersytetów Badawczych, do których University of Paris należący, jak również międzynarodowych badań uniwersytety sieciowe, do którego Uniwersytet Poitiers należy .
Uniwersytety w CURIF są bardzo aktywne na arenie międzynarodowej i krajowej, to większość wspólnych jednostek badawczych z CNRS dla humanistyki i nauk ; lub INSERM , dla medycyny . W przypadku prawa brana jest pod uwagę liczba obronionych tez. Uczelnie członkowskie CURIF wspólnie nadzorują 11 000 prac dyplomowych rocznie, goszczą prawie wszystkich laureatów prestiżowego europejskiego finansowania ERBN i reprezentują kwotę trwających kontraktów z firmami o wartości prawie pół miliarda euro.
W styczniu 2020 CURIF zrzesza siedemnaście następujących uniwersytetów: