Ciągła praca w toku (w skrócie conwip „stały poziom produkcji w toku”) to metoda zarządzania produkcją z przepływem przeciwsobnym.
Zgodnie z klasyfikacją Spearmana, system ten jest w pewnym sensie połączeniem przepływu ciągnącego i przepływu pchającego. Przypominamy, że w zarządzaniu wysokimi przepływami zlecenia produkcyjne są planowane, zazwyczaj przez ERP zdolny do ustalania prognoz sprzedaży. Te zlecenia produkcyjne są wpychane na linię produkcyjną i rozpoczyna się produkcja. W zarządzaniu przepływem pull-flow rozpoczęcie produkcji dla stacji jest uwarunkowane zapotrzebowaniem jednej z bazowych stacji.
ConWip jest uważane za rodzaj jednostopniowej Kanban lub hybrydowym systemie pull-push. Podczas gdy Kanban zachowuje ściślejszą kontrolę nad pracami w toku, używając sterowania stacja po stacji z określonymi kartami, ConWIP jest znacznie prostszy w konfiguracji, ponieważ wymaga tylko talii kart, które pozwolą surowi przejść przez wszystkie stacje produkcyjne . Metoda jest zgodna z metodą planowania zasobów produkcyjnych (MRP). Podobnie jak Kanban, ConWIP używa kart do kontrolowania poziomu pracy w toku , jednak karty te przechodzą przez wszystkie stacje produkcyjne, podczas gdy karty Kanban obracają się wokół jedynej stacji produkcyjnej.
Aby lepiej zrozumieć system, przykład: dopóki produkt nie jest gotowy, nie ma wolnej karty. Jeśli produkt się skończy, ta karta powróci na początek linii i pobierze nowe specyfikacje odpowiadające nowemu zamówieniu. Tak załadowana karta będzie w stanie nadać różne cechy produktu różnym stacjom, które napotka, dopóki produkt nie opuści warsztatu. Tak więc karta zatoczy pełne koło.
Spearman i in. potwierdzają w swoich badaniach opartych na symulacjach systemów produkcyjnych, że ConWIP jest w stanie uzyskać niższy poziom produktów w procesie niż Kanban. Fakt ten można wyjaśnić zmniejszoną liczbą pętli, a tym samym krótszym czasem składania wniosków.