Konsolidacja kości
Podstawą tego artykułu dla nauk medycznych lub weterynarza jest weryfikacja (lipiec 2008).
Popraw to lub przedyskutuj rzeczy do sprawdzenia . Jeśli właśnie umieściłeś baner, wskaż tutaj punkty do sprawdzenia .
Gojenie kości to proces odbudowy kości po złamaniu kości .
Proces konsolidacji
Proces konsolidacji składa się z 3 faz:
Faza zapalna
Rozpoczyna się natychmiast po złamaniu z utworzeniem krwiaka okołoproduktowego; (D 1 -D 20)
Faza proliferacji (faza związkowa)
- Tworzenie miękkiego kalusa (włóknistego); (J 20-J 30)
- Tworzenie twardego kalusa (kostnienie) (J 30 -J 60)
Faza przebudowy kości
Jego celem jest dostosowanie segmentu kostnego do naprężeń mechanicznych; (14 lat)
Analiza
Można argumentować, że ból niewątpliwie zmusza zwierzę lub osobę poszkodowaną do ochrony kończyny do czasu utrwalenia się złamania, a następująca po niej przebudowa wygładza każdą „klatkę schodową” na poziomie miejsca złamania, nawet w przypadku rozdrobnienia . Ale przebudowa wiąże się z bezzwłocznym obciążeniem złamanego segmentu (jak w przypadku wydłużania progresywnego z pełnym podparciem).
Wkład chirurga w „leczenie” takich „prostych” złamań typu, jak przypuszczano powyżej, można, zgodnie ze słowami, jakie niektórzy współczesni amerykańscy chirurdzy podali Voltaire'owi, sprowadzić do „rozbawienia rannych, podczas gdy natura leczy złamanie” .
Można również argumentować, że w ciągu ostatnich 400 lat ( renesans i broń ?, Pojazdy silnikowe, windy ) zasadniczo inny (nowy?) Rodzaj złamań stał się powszechną odmianą.
Spowodowałoby to pęknięcie „wysokoenergetyczne”, spowodowane wypadkiem przy pracy (przemysłowym, rolniczym, pojazdem silnikowym lub pociskiem (-ami)), pęknięciem przekraczającym indywidualne rezerwy na jego utrwalenie.
Niektórzy nie wahają się przed podjęciem decyzji: nowy paradygmat.
Okresy konsolidacji na początku XIX th wieku prowadzone są w tygodniach ( Internat pod Napoleona I st ) i po wielkiej wojnie aż do maja 1968 roku, a potem miesiące.
W międzyczasie wielkie nazwiska ortopedii ( Watson-Jones i wielu współczesnych mu Francuzów) zdały sobie z tego sprawę w obliczu bardziej niż prawdopodobnego wczesnego znoszenia ciężarów prehistorii (drapieżników) ...
Dla wielu ortopedów XXI th złamania wieku „silnika” lub „pocisk rakietowy” wiązałyby interwencji, której celem byłoby przekonwertować ten złamania w ersatz złamania niby „niskiej energii” Prehistorii podzielić ciało będzie wówczas biologicznie przygotowane do konsolidacji na pod warunkiem, że redukcja, unieruchomienie i zarządzanie miękkimi częściami ( mięśniami szkieletowymi ) złamania „wysokoenergetycznego” są dobrze zrozumiane, złamanie może następnie utrwalić się zgodnie z tą samą kaskadą zdarzeń, która charakteryzuje złamanie „o niskiej energii”.