Suwerenna Rada Alzacji
Rada Sovereign Alzacji jest rada utworzona we wrześniu 1657 przez Ludwika XIV po zjednoczeniu Alzacji z Francji przez traktatów Westfalii w 1648 roku .
Historia
W 1657 roku Ludwik XIV rozpoczął od utworzenia Rady Suwerennej (a nie parlamentu, jak w innych francuskich prowincjach), przekształcając Cesarską Izbę Sprawiedliwości w Spirze (utworzoną w ramach Świętego Cesarstwa Rzymskiego ) w Izbę Królewską, która sama została nawet zastąpiona przez Suwerenną Radę Alzacji.
Suwerenna Rada objęła urząd w 1658 roku w Ensisheim, a jej pierwszym przewodniczącym został Charles Colbert de Croissy .
Edyktem z listopada 1661 r. Został zredukowany do rady prowincji zależnej od parlamentu w Metz .
W 1674 r. Został przeniesiony do Breisach-am-Rhein .
Dekretem z listopada 1679 r. Obejmuje suwerenną jurysdykcję.
W 1681 r. Został ponownie przeniesiony do Vieux-Brisach.
Na mocy traktatu z Nijmegen został przeniesiony do Colmar ( Pałac Suwerennej Rady Alzacji jest od 1930 r. Wpisany na listę zabytków).
Ostatecznie został ukonstytuowany jako parlament w 1711 roku .
Ostateczne orzeczenia sądu mogły zostać skrytykowane tylko w wyjątkowych sytuacjach przez Tajną Radę Królewską zebraną w Wersalu. Tak było w szczególności w przypadku rewizji procesu Hirtzela Lévy'ego , przeprowadzonego na kole 31 grudnia 1754 r., Którego wyrok został uchylony przez Tajną Radę, która przekazała sprawę do Parlamentu Metz, gdzie torturowany został oczyszczony i zrehabilitowany.
Funkcja i skład
Rada składa się z 24 sędziów i pierwszego przewodniczącego. Wokół jej członków krąży cała grupa prawników, prokuratorów, tłumaczy, komorników, urzędników i sekretarzy, wszyscy katolicy i najczęściej zza oceanu.
To jest sąd ostatniej instancji. Przede wszystkim jest właściwy dla wszystkich spraw osób (szlachty jako duchownych). To przed tą radą urzędnicy sejmowi, komornicy , burmistrzowie, a nawet księża muszą uzasadnić swoją religię katolicką i złożyć królowi przysięgę posłuszeństwa. Podobnie to przed nim panowie posiadający dobra w Alzacji muszą zażądać królewskiej inwestytury dla swoich posiadłości.
W 1694 r. Wprowadzono sprzedajność i dziedziczenie zarzutów, pomagając w ustanowieniu burżuazji sądowej w Colmar.
Uwagi i odniesienia
-
JC Streicher, G Fischer and P Bleze History of the Alsatians history file Nathan edition, 1982
-
Gabriel Braeuner i Christophe Hamm 2003 , s. 77
-
Gabriel Braeuner i Christophe Hamm 2003 , s. 78
Zobacz też
Bibliografia
- Francis Burchard , Sovereign Rada Alzacji w XVIII th century przedstawiciel i rzecznik króla prowincji , Strasburg, Alzacja Towarzystwo Naukowe,1995, 462 str. ( ISBN 2-904920-12-9 , czytaj online )
-
Ferdinand Dollinger , Le Conseil Souverain d'Alsace , Fischbach, Strasburg, 1914, 29 s. (wyciąg z Biuletynu Towarzystwa Nauk, Rolnictwa i Sztuki Dolnej Alzacji , rozdział 1, styczeń-luty 1914)
- Olivier Dropet (i in.), Upamiętnienie trzystulecia ustanowienia Suwerennej Rady Alzacji w Colmar 1698-1998 (uroczyste otwarcie rozprawy w dniu 16 stycznia 1998 r. Przemówienie prokuratora generalnego Oliviera Dropeta pierwszego prezydenta Pierre Vitaza and the Bar of Colmar Thierry Cahn), Court of Appeal , Colmar, 1999, 63 str.
- Jean-Luc Eichenlaub (kurator), Le Conseil Souverain d'Alsace à Colmar (wystawa w Koïfhus w Colmar), 8-22 listopada 1998), Archiwa Departamentu Haut-Rhin, 1998, str. 86. (katalog)
- Auguste-Marie-Pierre Ingold i Charles Hoffmann, La Haute Alsace w przededniu Rewolucji , Księga I, Le Conseil Souverain (1787-1788) , Hüffel, Colmar, 1906?, 224 s.
-
Georges Livet i Nicole Wilsdorf, Sovereign Rada Alzacji w XVII -tego wieku: traktaty z Westfalii i pomniki: geneza, tworzenie, sądowe i polityczne, obiekt w Colmar, 1698 , Towarzystwa Naukowego Alzacja, Strasburg 1997, 711 s. ( ISBN 2-904920-16-1 )
-
Claude Muller i Jean-Luc Eichenlaub, panowie sędziowie Rady Suwerennej i ich rodzin w XVIII th century , Colmar, sn, 1998 270 s.
- Ernest de Neyremand i Louis Pillot, Histoire du Conseil Souverain d'Alsace , Durand, Paryż, 1860, 568 s.
-
Podążaj śladami Suwerennej Rady Alzacji: niektóre rezydencje wybitnych doradców , archiwa departamentu Haut-Rhin, Colmar, 1998, 67 s.
- Jean-Marie Schmitt, Le Conseil Souverain d'Alsace (1657-1790): zjednoczenie prowincji w czasach francuskiej monarchii , Haut-Rhin Departmental Archives, Colmar, 1999 (przedruk z Les Conseils Sovereigns dans la France d ex reżim XVII th - XVIII th stulecia , str. 75-83 )
- Véronique Umbrecht, Francuska sztuka życia? : Panowie Rady Alzacji suwerena w ich domach w XVIII -tego wieku , Publikacje Towarzystwa Naukowego Alzacji, 2010, 287 str. (poprawiony tekst pracy magisterskiej z historii współczesnej; recenzja w Revue d'Alsace )
-
Gabriel Braeuner ( fot. Christophe Hamm), Colmar: trasa przez historię , ID L'Edition, coll. "Przewodnik po odkryciach",2003, 128 str. ( ISBN 2-913-30256-5 (nieprawidłowo zredagowany)) (uwaga BnF n o FRBNF39023528 )
Linki zewnętrzne